هایکه کامرلینگ اونس - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
هایکه کامرلینگ اونس | |
---|---|
زادهٔ | ۲۱ سپتامبر ۱۸۵۳ |
درگذشت | ۲۱ فوریهٔ ۱۹۲۶ (۷۲ سال) |
ملیت | هلندی |
محل تحصیل | دانشگاه هایدلبرگ دانشگاه خرونینگن |
شناختهشده برای | هلیم مایع ابررسانایی معادله حالت آنتالپی پژوهش دربارهٔ فیزیک دماهای پایین |
جوایز | نشان رامفورد (۱۹۱۲) جایزه فیزیک نوبل (۱۹۱۳) مدال فرانکلین (۱۹۱۵) مدال ماتئوچی (۱۹۱۰) |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | فیزیک |
محل کار | دانشگاه لیدن دانشگاه فناوری دلفت |
راهنمایان دانشگاهی | روبرت بونزن گوستاو کیرشهف |
دانشجویان دکتری | واندر یوهانس د هاس پیتر زیمان |
تأثیر گرفته از | یوهان دیدریک وان در والس |
تأثیر گذار بر | ویلم هندریک کیزوم فوق سردشناسی |
هایکه کامرلینگ اونس (به هلندی: Heike Kamerlingh Onnes) (زاده ۲۱ سپتامبر ۱۸۵۳ - درگذشته ۲۱ فوریه ۱۹۲۶), فیزیکدان هلندی بود. او را مبدع ابررسانایی میدانند. او در سال ۱۹۱۳ به خاطر پژوهش دربارهٔ فیزیک دماهای پایین و تولید هلیم مایع موفق به دریافت جایزه فیزیک نوبل گردید.
ابررسانایی
[ویرایش]او در سال ۱۹۱۱ ابررسانایی را مطرح کرد. وی دمای یک میله منجمد جیوهای را تا دمای نقطه جوش هلیم مایع (۴٫۲ درجه کلوین) پایین آورد و مشاهده نمود که مقاومت آن ناگهان به صفر رسید. پس از آن یک حلقه سربی را دمای ۷ درجه کلوین ابررسانا کرد و قانون فارادی را بر روی آن آزمود و فهمید حلقهٔ سربی دیگر مانند رساناها عمل نمیکند؛ یعنی پس از قطع میدان تا زمانی که ابررسانایی ادامه دارد جریان الکتریکی حفظ میشود.
منابع
[ویرایش]- «ابررساناها». وبگاه عالم.