الوهیت - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. (سپتامبر ۲۰۲۴) برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|
الوهیت (به انگلیسی: deity) یا خدا موجودی فراطبیعی است که الهی یا مقدس انگاشته میشود. دیکشنری آکسفورد، الوهیت را ایزد یا ایزدبانو یا هر آنچه که به عنوان امری الهی مورد احترام است میداند. سی. اسکات لیتلتون، الوهیت را «وجودی با قدرتهای فراتر از انسانهای عادی که بهطور مثبت یا منفی با انسانها در تماس است؛ به گونه ای که آنها را به سطوح جدیدی از هوشیاری، ورای مشغلههای زمینی زندگی عادی میبرد.» میداند.[۱][۲]
الوهیّت، صفت آغازین یا ماهیت کنه ذات الهی است. این اصطلاح در صوفیه، اسم مرتبه ای است که جامع تمام مراتب اسماء و صفات خدا است. به عبارت دیگر اسم تمام حقایق است که آنها را در مراتب خود حفظ میکند. اگر لفظ الوهیت به چیزی اضافه شود به الهی بودن آن، دلالت میکند؛ مثلاً میگوییم: الوهیّت جمال، الوهیّت حب و الوهیّت مال.[۳]
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]- ↑ O'Brien, Jodi (2009). Encyclopedia of Gender and Society (به انگلیسی). Los Angeles: Sage. p. 191. ISBN 978-1-4129-0916-7. Retrieved 28 June 2017.
- ↑ Stevenson, Angus (2010). Oxford Dictionary of English (به انگلیسی) (3rd ed.). New York: Oxford University Press. p. 461. ISBN 978-0-19-957112-3. Retrieved 28 June 2017.
- ↑ جمیل صلیبا- منوچهر صانعی درهبیدی، فرهنگ فلسفی، 1جلد، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ه. ش