Żyła śledzionowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Żyła śledzionowa
Powierzchnia trzewna śledziony, widoczne wychodzące z niej żyły (niebieskie) i tętnice (czerwone)
Przekrój śledziony, widoczne żyły.
Trzustka i dwunastnica, widok od tyłu. Żyła śledzionowa podpisana Lienal vein.
Żyła wrotna wątroby i jej dopływy: żyła krezkowa górna, żyła śledzionowa i żyła krezkowa dolna

Żyła śledzionowa (łac. vena splenica, vena lienalis, ang. splenic vein) – w anatomii człowieka jeden z dopływów żyły wrotnej wątroby odprowadzający krew ze śledziony, a także z żołądka i trzustki[1].

Tworzy się z połączenia kilku (5–6) żył wychodzących z wnęki śledziony. Dalej biegnie poziomo ze strony lewej na prawo do tyłu od trzustki poniżej tętnicy śledzionowej. Krzyżuje aortę między pniem trzewnym a tętnicą krezkową górną. Ku tyłowi od szyjki trzustki łączy się z żyłą krezkową górną[1].

Jej dopływami są żyły trzustkowe, żyły żołądkowe krótkie, żyła żołądkowo-sieciowa lewa, przeważnie także żyła krezkowa dolna[1]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 427, ISBN 978-83-200-3257-4.