20 Batalion Saperów (1939) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Tradycje | |
Rodowód | 20 kompania saperów |
Dowódcy | |
Pierwszy | |
Ostatni | mjr Juliusz Levittoux |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
20 batalion saperów (20 bsap) – oddział saperów Wojska Polskiego II RP.
Batalion nie występował w pokojowej organizacji wojska. Został sformowany w 1939 przez Ośrodek Sapersko-Pionierski 20 DP.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]W latach 1921–1929, w składzie 9 pułku saperów funkcjonował XX batalion saperów, który na wypadek wojny miał być przydzielony do 20 Dywizji Piechoty. Pododdziałem dowodzili między innymi: por. Jerzy Ławcewicz i kpt. Zygmunt II Rumiński (od XI 1922).
Wiosną 1935 roku, w garnizonie Słonim, sformowana została 20 kompania saperów. Nowy pododdział zorganizowany został na bazie kompanii saperów wydzielonej ze składu 6 batalionu saperów. Z dniem 15 marca 1935 roku wyznaczona została obsada personalna kompanii:
- dowódca kompanii – kpt. Henryk Saturnin Różycki,
- dowódca plutonu – por. Mieczysław Norbert Stankiewicz,
- dowódca plutonu – ppor. Marian Kraśniewicz,
- dowódca plutonu – ppor. Antoni Józef Wroński[1].
Kompania podporządkowana została dowódcy 20 Dywizji Piechoty.
Ośrodek Sapersko-Pionierski 20 DP
[edytuj | edytuj kod]W maju 1937 roku 20 kompania saperów przeformowana została w Ośrodek Sapersko-Pionierski 20 DP. Pod względem wyszkolenia ośrodek podporządkowany został dowódcy 3 Grupy Saperów. Ośrodek stacjonował w Słonimie[2].
- Organizacja i obsada personalna ośrodka
Organizacja i obsada personalna ośrodka w marcu 1939[2][a]:
- dowódca ośrodka – mjr Czesław Paczkowski
- adiutant – por. Stanisław Antoni Grodzki[b]
- oficer materiałowy – kpt. Józef Grodzki
- oficer mobilizacyjny – por. Stanisław Antoni Grodzki
- dowódca kompanii saperów – kpt. Wacław Brzeziński
- dowódca plutonu – por. Zbigniew Moszyński
- dowódca plutonu – por. Włodzimierz Sikorski
- dowódca plutonu – ppor. Dionizy Ciemnoczołowski
- dowódca plutonu specjalnego – kpt. Mieczysław Kurkowski
Ośrodek był jednostką mobilizującą. Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” ośrodek miał sformować, w okresie zagrożenia, w grupie jednostek oznaczonych kolorem zielonym, cztery pododdziały:
- Szefostwo Fortyfikacji „Baranowicze” (typ II),
- Dowództwo Grupy Fortyfikacyjnej nr 93,
- batalion saperów typ IIa nr 20,
- drużyna przeprawowa pionierów piechoty nr 20.
W dniach 23–24 marca 1939 roku ośrodek przeprowadził mobilizację wymienionych wyżej pododdziałów. Po jej zakończeniu 20 bsap. z drużyną pionierów piechoty przewieziony został koleją do rejonu operacyjnego Armii „Modlin”, a Dowództwo Grupy Fortyfikacyjnej Nr 93 do rejonu operacyjnego Armii „Łódź”.
20 batalion saperów w kampanii wrześniowej
[edytuj | edytuj kod]W czasie kampanii wrześniowej batalion walczył w składzie macierzystej dywizji, w bitwie pod Mławą (1–4 września) oraz w obronie Warszawy.
- Struktura i obsada etatowa
Obsada personalna we wrześniu 1939[4]:
- Dowództwo batalionu
- dowódca – mjr sap. Czesław Paczkowski (do 5 września 1939 r.), mjr sap. Juliusz Levittoux
- zastępca dowódcy – kpt. rez. sap. Andrzej Rostworowski[c]
- adiutant – por. sap. Mieczysław Kurkowski[d]
- 1 kompania saperów – kpt. sap. Wacław Brzeziński
- 2 kompania saperów – por. sap. Włodzimierz Sikorski
- dowódca plutonu – ppor. Horodyński
- dowódca plutonu – ppor. Oleksik, od 8 września 1939 por. Woyno,
- 3 kompania saperów – por. Muszyński[5]
- 3 zmotoryzowana kompania saperów – por. sap. Gustaw Wąsikowski
- dowódca plutonu – ppor. Kowalski
- dowódca plutonu – ppor. Woyno
- kolumna saperska – por. rez. sap. inż. Wojciech Józef Piotrowski[e]
- kolumna pontonowa[f] – por. rez. sap. Edward Marek Żelazko
- dowódca plutonu przeciwgazowego – ppor. sap. Czesław Woyno
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[3].
- ↑ Por. Stanisław Antoni Grodzki pełnił jednoczenie funkcję oficera mobilizacyjnego.
- ↑ Andrzej Rostworowski (ur. 30.05.1899) w 1934 posiadał przydział mobilizacyjny do 3 bsap.
- ↑ Mieczysław Kurkowski (ur. 10.01.1908), absolwent SPInż. z 1934.
- ↑ Wojciech Józef Piotrowski (ur. 6.01.1904) w 1934 posiadał przydział mobilizacyjny do 6 bsap.
- ↑ Zapewne jest to drużyna przeprawowa pionierów piechoty nr 20.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 lutego 1935, s. 4.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 814.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. VI.
- ↑ Cutter 2003 ↓, s. 311.
- ↑ Juszkiewicz 1979 ↓, s. 196.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Zdzisław Józef Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
- Zdzisław Józef Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Ryszard Juszkiewicz: Bitwa pod Mławą 1939. Warszawa: Książka i Wiedza, 1979.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Zarzycki, Plan mobilizacyjny "W", Wykaz oddziałów mobilizowanych na wypadek wojny, Oficyna Wydawnicza "Ajaks" i Zarząd XII Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Pruszków 1995, ISBN 83-85621-87-3