34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – Wikipedia, wolna encyklopedia
34. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 17–28 lutego 1984 roku. Imprezę otworzył pokaz niemieckiego filmu Arka Noego w reżyserii Rolanda Emmericha[1]. W konkursie głównym zaprezentowano 24 filmy pochodzące z 17 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem norweskiej aktorki Liv Ullmann przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, amerykańskiemu filmowi Strumienie miłości w reżyserii Johna Cassavetesa. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia – Nagrodę Specjalną Jury, przyznano argentyńskiemu filmowi Mała brudna wojna w reżyserii Héctora Olivery[2].
Przebieg festiwalu[edytuj | edytuj kod]
Liczba filmów pokazanych w sekcjach Konkurs, Kinderfilmfest, Info-Schau, Nowe kino niemieckie oraz na pokazach dla branży filmowej wyniosła w tym roku 556 tytułów. Do tego należy dodać obszerną sekcję Forum, w której w czasie tegorocznej edycji skoncentrowano się na związkach filmu z muzyką – zaprezentowano zarówno filmy o muzyce, jak i obrazy skomponowane na wzór utworu muzycznego (m.in. The Gold Diggers Sally Potter). Spośród filmów niemieckich największe zainteresowanie w sekcji Forum wzbudził Dorian Gray w zwierciadle prasy brukowej Ulrike Ottinger oraz Der Schlaf der Vernunft Uli Stöckl[3].
Na program sekcji Info-Schau (przyszła Panorama) złożyło się kilka osobnych przeglądów, w tym Nowe filmy austriackie, US Non-Majors oraz Śródziemnomorska Panorama. Ten ostatni przegląd, który spotkał się w prasie z pozytywnym odzewem, był innowacyjnym zestawieniem dwudziestu filmów powstałych w basenie Morza Śródziemnego od Izraela po Hiszpanię i od Jugosławii po Egipt. Sporo kontrowersji wzbudził za to film otwarcia sekcji Kinderfilmfest, Kidco Rona Maxwella. Obraz krytykowano za propagowanie „amerykańskiego stylu życia wśród dzieci” i „gloryfikowanie kapitalizmu” w duchu Ronalda Reagana[3].
W czasie tegorocznego festiwalu trwała debata na temat ustawy dotyczącej finansowania produkcji filmowej przez państwo. Filmowcy obawiali się systemowej dyskryminacji ze względów artystycznych i politycznych, zwłaszcza że najciekawsze filmy niemieckie na Berlinale (np. Wanderkrebs Herberta Achternbuscha) powstały bez wsparcia państwa. Obawiano się politycznego ingerowania w produkcję filmową oraz cenzurowania podejmowanych treści[3].
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa twórczości niemieckiego reżysera Ernsta Lubitscha[4], który zrobił wielką karierę w Hollywood.
Członkowie jury[edytuj | edytuj kod]
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/09/Liv_Ullmann_1966_%28cropped%29.jpg/200px-Liv_Ullmann_1966_%28cropped%29.jpg)
Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]
Liv Ullmann, norweska aktorka – przewodnicząca jury[5]
Edward Bennett, brytyjski reżyser
Jules Dassin, amerykański reżyser
Manuela Gheorghiu-Cernat, rumuńska historyczka kina
Lana Ghoghoberidze, gruzińska reżyserka
Tullio Kezich, włoski krytyk filmowy
Steffen Kuchenreuther, niemiecki producent filmowy
Jeanine Meerapfel, niemiecka reżyserka
Kevin Thomas, amerykański krytyk filmowy
Mario Vargas Llosa, peruwiański pisarz
Adolphe Viezzi, francuski producent filmowy
Selekcja oficjalna[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]
Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Pokazy pozakonkursowe[edytuj | edytuj kod]
Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
---|---|---|---|
Marlena | Marlene | Maximilian Schell | ![]() |
Ulica barbarzyńców | Rue barbare | Gilles Béhat | ![]() |
Pan Galindez | El señor Galíndez | Rodolfo Kuhn | ![]() |
Star 80 | Star 80 | Bob Fosse | ![]() |
Czułe słówka | Terms of Endearment | James L. Brooks | ![]() |
Testament | Testament | Lynne Littman | ![]() |
Wanderkrebs | Wanderkrebs | Herbert Achternbusch | ![]() |
Laureaci nagród[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny[edytuj | edytuj kod]
Monica Vitti za rolę w filmie Flirt
Poranek w Alabamie, reż. Norbert Kückelmann
Rembetiko, reż. Kostas Ferris
- Wyróżnienie honorowe
Konkurs filmów krótkometrażowych[edytuj | edytuj kod]
Cykelsymfonien, reż. Åke Sandgren
Pozostałe nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda FIPRESCI
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ German Currents Festival of German Film in L.A.. IndieWire. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).
- ↑ Prizes & Honours 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ a b c 34th Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
- ↑ Retrospective. Deutsche Kinemathek. [dostęp 2018-09-18]. (ang.).
- ↑ Juries 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Programme 1984. Berlinale. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona Berlinale (niem.)