French
Deutsch32. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie – Wikipedia, wolna encyklopedia
32. Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w dniach 12-23 lutego 1982 roku. W konkursie głównym zaprezentowano 21 filmów pochodzących z 17 różnych krajów.
Jury pod przewodnictwem amerykańskiej aktorki Joan Fontaine przyznało nagrodę główną festiwalu, Złotego Niedźwiedzia, niemieckiemu filmowi Tęsknota Veroniki Voss w reżyserii Rainera Wernera Fassbindera. Drugą nagrodę w konkursie głównym, Srebrnego Niedźwiedzia − Nagrodę Specjalną Jury, przyznano polskiemu filmowi Dreszcze w reżyserii Wojciecha Marczewskiego[1].
Przebieg festiwalu
[edytuj | edytuj kod]Zeszłoroczny konflikt dyrektora festiwalu Moritza de Hadelna z niemieckimi filmowcami odszedł niemal w zapomnienie po tym, jak w programie imprezy znalazło się miejsce dla prawie 90 niemieckich filmów, z których 5 startowało w konkursie głównym. Złoty Niedźwiedź dla Rainera Wernera Fassbindera sprawił, że docenione zostało i niemieckie kino, i sam wybitny reżyser, którego wcześniej pomijano w werdyktach jury przy okazji filmów Opowieść o Effi Briest (1974) i Małżeństwo Marii Braun (1978)[2].
De Hadeln nie całkowicie uniknął jednak krytyki, gdyż okazało się, że odrzucił propozycję zaprezentowania na festiwalu amerykańskiego filmu Na drugą stronę w reżyserii Delberta Manna. Obraz ten, opowiadający prawdziwą historię ucieczki balonem z Niemiec Wschodnich w 1979, był przedmiotem ostrego sporu pomiędzy NRD a RFN. Gdy de Hadeln film odrzucił, powołując się na względy artystyczne i polityczne, wzbudził tym oburzenie w konserwatywnie nastawionej prasie zachodnioniemieckiej, oskarżającej go o "tchórzostwo wobec wroga". Ostatecznie film pokazano poza festiwalem i to w czasie ceremonii otwarcia Berlinale, ale oceniono go surowo jako tandetną propagandę[2].
W programie festiwalu pojawiła się nowa sekcja, założona przez Manfreda Salzgebera i Wielanda Specka, koncentrująca się zarówno na walorach społecznych, jak i estetycznych prezentowanych filmów (w 1986 uzyska ona ostatecznie nazwę Panorama)[3]. W tegorocznej edycji nacisk położono na kino azjatyckie (Korea Południowa, Hongkong, Chiny). Pokazano m.in. film Mandala Koreańczyka Im Kwon-taeka[2].
Pierwszego w historii festiwalu Honorowego Złotego Niedźwiedzia za całokształt twórczości odebrał amerykański aktor James Stewart. Był on jedną z wielu gwiazd obecnych na Berlinale. Inną była przewodnicząca jury Joan Fontaine, która zagrała w Rebece (1940) Alfreda Hitchcocka, filmie otwierającym festiwal berliński w 1951. Poza Stewartem i Fontaine na festiwalu obecni byli również m.in. Lino Ventura, Jeanne Moreau, Claudia Cardinale, Franco Nero, Sally Field, Michel Piccoli i Ingrid Thulin[3].
W ramach festiwalu odbyła się retrospektywa pt. Insurrection of Emotions, poświęcona twórczości niemieckiego reżysera Curtisa Bernhardta[4], który - po dojściu Hitlera do władzy - udał się na emigrację i kontynuował swoją karierę w Hollywood. Zaprezentowano także retrospektywę filmów dla dzieci powstałych w wytwórni DEFA w NRD, która stanowiła część sekcji Kinderfilmfest.
Członkowie jury
[edytuj | edytuj kod]
Konkurs główny
[edytuj | edytuj kod]
Joan Fontaine, amerykańska aktorka − przewodnicząca jury[5]
Władimir Baskakow, radziecki filmoznawca
Brigitte Fossey, francuska aktorka
Joe Hembus, niemiecki krytyk filmowy
László Lugossy, węgierski reżyser
Gian Luigi Rondi, włoski krytyk filmowy- Helma Sanders-Brahms, niemiecka reżyserka
Mrinal Sen, indyjski reżyser
David Stratton, australijski krytyk filmowy i założyciel FF w Sydney
Selekcja oficjalna
[edytuj | edytuj kod]Konkurs główny
[edytuj | edytuj kod]Następujące filmy zostały wyselekcjonowane do udziału w konkursie głównym o Złotego Niedźwiedzia i Srebrne Niedźwiedzie[6]:
Pokazy pozakonkursowe
[edytuj | edytuj kod]Następujące filmy zostały wyświetlone na festiwalu w ramach pokazów pozakonkursowych:
| Tytuł polski | Tytuł oryginalny | Reżyseria | Kraj produkcji |
|---|---|---|---|
| Motyl | Butterfly | Matt Cimber |  Stany Zjednoczone |
| Czystka | Coup de torchon | Bertrand Tavernier |  Francja |
| Słodkie godziny | Dulces horas | Carlos Saura |  Hiszpania |
| Feine Gesellschaft - beschränkte Haftung | Feine Gesellschaft - beschränkte Haftung | Ottokar Runze |  RFN |
| Großstadtzigeuner | Großstadtzigeuner | Irmgard von zur Mühlen | RFN |
| Liebeskonzil | Liebeskonzil | Werner Schroeter | RFN |
| Tysiąc miliardów dolarów | Mille milliards de dollars | Henri Verneuil | Francja |
| W końcu czyje to życie? | Whose Life Is It Anyway? | John Badham | Stany Zjednoczone |
Laureaci nagród
[edytuj | edytuj kod]Konkurs główny
[edytuj | edytuj kod]
Dreszcze, reż. Wojciech Marczewski
- Wyróżnienie honorowe
- Bez złych intencji, reż. Sydney Pollack
- The Killing of Angel Street, reż. Donald Crombie
- Mężczyźni, reż. Iskra Babicz
Konkurs filmów krótkometrażowych
[edytuj | edytuj kod]
Pozostałe nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda FIPRESCI
- Dreszcze, reż. Wojciech Marczewski
- Honorowy Złoty Niedźwiedź za całokształt twórczości
Polonica
[edytuj | edytuj kod]W konkursie głównym kinematografię polską reprezentował film Dreszcze w reżyserii Wojciecha Marczewskiego. Ten przenikliwy portret czasów stalinizmu cieszył się dużym uznaniem i ostatecznie zdobył cztery nagrody: Srebrnego Niedźwiedzia − Nagrodę Specjalną Jury (drugą nagrodę konkursu głównego), Nagrodę FIPRESCI (przyznawaną przez krytyków filmowych), Nagrodę CICAE (przyznawaną przez Międzynarodowe Zrzeszenie Kin Artystycznych) oraz Nagrodę Interfilm - Wyróżnienie Specjalne.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Prizes & Honours 1982. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ a b c 32nd Berlin International Film Festival. Berlinale. [dostęp 2018-10-13]. (ang.).
- ↑ a b Panorama: History. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Retrospective. Deutsche Kinemathek. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Juries 1982. Berlinale. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Programme 1982. Berlinale. [dostęp 2018-10-03]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Strona Berlinale (niem.)