Adolf Ciborowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Adolf Ciborowski
Data i miejsce urodzenia	25 maja 1919 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	26 stycznia 1987 ; Warszawa
	Członek Rady Państwa
Okres	od 6 listopada 1985; do 26 stycznia 1987
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Adolf Grzegorz Ciborowski (ur. 25 maja 1919 w Warszawie, zm. 26 stycznia 1987 tamże) – polski architekt, urbanista i polityk, członek Rady Państwa i poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

W 1937 zdał maturę w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie^[1]. Absolwent Politechniki Warszawskiej (1946), od 1980 z tytułem prof. nadzwyczajnego nauk technicznych.

W latach 1945–1946 pracował w Biurze Odbudowy Stolicy, w latach 1947–1948 był kierownikiem Biura Planowania Miasta w Szczecinie, w latach 1949–1953 kierownikiem Działu Urbanistyki Zakładu Osiedli Robotniczych w Warszawie, w latach 1954–1956 głównym urbanistą w Komitecie ds. Urbanistyki i Architektury. W latach 1956–1964 naczelny architekt Warszawy a w latach 1964–1967 naczelny dyrektor programu Organizacji Narodów Zjednoczonych odbudowy Skopje. W latach 1967–1973 doradca ds. planowania przestrzennego Sekretariatu ONZ, a w latach 1974–1977 dyrektor Instytutu Kształtowania Środowiska w Warszawie. Od 1975 profesor Politechniki Warszawskiej. Od 1978 dyrektor Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego PW.

Wszedł w skład prezydium Światowej Rady Pokoju. Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przewodniczył Radzie Warszawskiej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. Był członkiem prezydium Tymczasowej Rady Krajowej PRON w 1982^[2] oraz członkiem RK PRON w 1983^[3]. Był też wiceprzewodniczącym Stołecznej Rady Narodowej. W 1985 został wybrany na posła na Sejm IX kadencji, następnie został wybrany na członka Rady Państwa. Zmarł w trakcie kadencji.

Honorowy członek Amerykańskiego Instytutu Architektury i Stowarzyszenia Inżynierów Republiki Macedonii. Członek Komitetu zagospodarowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk, Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej, Rady do Spraw Mieszkaniowych, Komitetu do Spraw Nauki i Postępu Technicznego, rad naukowych ministrów budownictwa i administracji. Należał do Związku Nauczycielstwa Polskiego, Stowarzyszenia Architektów Polskich, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. Laureat Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy, Nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Nagrody Komitetu Polskiego Radia i TV i nagrody Fundacji F.V.S. z Hamburga za działalność urbanistyczną przy odbudowie Warszawy (1964). Doradca UNESCO, UNDRO i UNCHS do spraw odbudowy miast zniszczonych przez trzęsienia ziemi. Autor licznych publikacji naukowych.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 31B-tuje-6)^[4].

Odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1987)^[5]
Order Sztandaru Pracy II klasy (1984)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1960)
Medal Komisji Edukacji Narodowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[6]
Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1960)^[7]
Order Sztandaru Jugosławii ze Złotym Wieńcem (Jugosławia)
Złoty Medal Marszałka Tito (Jugosławia)
Krzyż Oficerski Orderu Korony (Belgia)

Przypisy

↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950.
↑ „Dziennik Polski”, r. XXXVIII, nr 223 (11 807), 20 grudnia 1982, s. 2.
↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.
↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
↑ Pogrzeb Adolfa Ciborowskiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 26, 31 stycznia–1 lutego 1987, s. 2.
↑ M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450.
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 2, 20 lutego 1960, s. 2.

Bibliografia

Warszawa. O zniszczeniu i odbudowie miasta (wyd. Polonia, 1964)
Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: PIW, 1988, s. 115, 160, 514, 575. ISBN 83-06-01691-2.
Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

[1] Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950.

[2] „Dziennik Polski”, r. XXXVIII, nr 223 (11 807), 20 grudnia 1982, s. 2.

[3] „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.

[4] Wyszukiwarka grobów w Warszawie.

[5] Pogrzeb Adolfa Ciborowskiego, „Trybuna Robotnicza”, nr 26, 31 stycznia–1 lutego 1987, s. 2.

[6] M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450.

[7] Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 2, 20 lutego 1960, s. 2.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

Przewodniczący	Wojciech Jaruzelski (PZPR)
Zastępcy przewodniczącego	Kazimierz Barcikowski (PZPR) Zenon Komender („Pax”) Tadeusz Młyńczak (SD) Tadeusz Szelachowski (ZSL)
Sekretarz	Zygmunt Surowiec (ZSL)
Członkowie	Adolf Ciborowski (PZPR) Elżbieta Gacek (PZPR) Władysław Jonkisz (PZPR) Witold Lipski (ZSL) Alfred Miodowicz (PZPR) Kazimierz Morawski (ChSS) Jerzy Nawrocki (PZPR) Kazimierz Secomski Piotr Stefański (SD) Władysław Szymański (ZSL) Sylwester Zawadzki (PZPR) Jerzy Uziębło (PZPR) Aleksander Legatowicz Zbigniew Messner (PZPR)