Akiko Ebi – Wikipedia, wolna encyklopedia

Akiko Ebi

Data i miejsce urodzenia	7 lipca 1953 Osaka
Pochodzenie	japońskie
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	pianistka
Odznaczenia

Akiko Ebi (jap. 海老彰子 Ebi Akiko; ur. 7 lipca 1953 w Osace) – japońska pianistka, laureatka V nagrody na X Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1980)^[1].

Na fortepianie zaczęła grać w wieku kilku lat. Studiowała na Tokijskim Uniwersytecie Sztuki i w Konserwatorium Paryskim (klasy fortepianu i muzyki kameralnej)^[2].

Wzięła udział w kilku konkursach muzycznych^[2]:

• Ogólnojapoński Konkurs Muzyczny (1972) – I nagroda
• Międzynarodowy Konkurs im. Marguerite Long i Jacques’a Thibaud (1975) – II nagroda
• X Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina (1980) – V nagroda (ex aequo z Ewą Pobłocką)

Po sukcesie w Warszawie rozpoczęła międzynarodową karierę. Występowała z licznymi orkiestrami w wielu krajach Europy, a także w USA i Japonii^[3]. Do Polski wróciła w 1987 na Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach-Zdroju^[4]. Była jurorką wielu konkursów muzycznych, w tym konkursu im. Long i Thibaud^[5], Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego w Hamamatsu^[6], a także XVII (2015)^[7] i XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2021)^[8]. W swojej karierze nagrała 11 płyt z muzyką m.in. Fryderyka Chopina, Antona Weberna i Césara Francka^[6].

Odznaczona francuskim Orderem Sztuki i Literatury (fr. Chevalier des Arts et des Lettres)^[3].

• Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 344–346. ISBN 83-910515-1-X.
• Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.