Alfred Gilman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Alfred Gilman
Ilustracja
Gilman (1994)
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1941
New Haven

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 2015
Dallas

Specjalność: farmakologia
Alma Mater

Uniwersytet Yale
Case Western Reserve University

Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Alfred Goodman Gilman (ur. 1 lipca 1941 w New Haven, zm. 23 grudnia 2015 w Dallas[1]) – amerykański fizjolog, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1994 roku (z Martinem Rodbellem) za odkrycie białek G i roli tych białek w przenoszeniu sygnałów wewnątrz komórek[2].

W 1981 został profesorem Południowo-Zachodniego Centrum Medycznego Uniwersytetu Teksańskiego w Dallas. W latach 80. ustalił, że przekaźnikiem informacji przenoszonej przez hormony komórkom są specjalne białka, nazwane potem białkami G (od jego nazwiska), i określił ich rolę w przewodzeniu sygnałów w komórkach. Przypuszcza się, że zaburzenia w działaniu tego przekaźnika mogą być przyczyną powstawania wielu chorób, między innymi cukrzycy i niektórych nowotworów złośliwych. Zaburzenia w ich działaniu wyjaśniają przyczyny problemów dziedzicznych w przemianie materii, chorób nowotworowych, alkoholizmu, a nawet chronicznego kaszlu[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. William Grimes: Dr. Alfred G. Gilman, Whose Work on Proteins Won Nobel Prize, Dies at 74. nytimes.com, 2015-12-24. [dostęp 2015-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-25)]. (ang.).
  2. The Nobel Prize in Physiology or Medicine 1994. nobelprize.org. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).
  3. Alfred G. Gilman – Autobiography. nobelprize.org. [dostęp 2009-10-24]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Beata Tarnowska (red.): Nagrody Nobla, Leksykon PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13393-7.