Avia BH-17 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Avia BH-17 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | Pavel Beneš i Miroslav Hajn |
Typ | samolot myśliwski |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji drewnianej |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 16 lipca 1924 |
Lata produkcji | 1924 |
Dane techniczne | |
Napęd | silnik widlasty Škoda HS.8Fb |
Moc | 300 KM (220 kW) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 8,86 m |
Długość | 6,86 m |
Wysokość | 2,65 m |
Powierzchnia nośna | 21,30 m² |
Masa | |
Własna | 762 kg |
Startowa | 1072 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 235 km/h |
Prędkość przelotowa | 206 km/h |
Prędkość wznoszenia | 5,9 m/s |
Pułap | 8000 m |
Zasięg | 500 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 zsynchronizowane karabiny maszynowe „Vickers” kal. 7,7 mm | |
Użytkownicy | |
Czechosłowacja | |
Rzuty | |
Avia BH-17 – czechosłowacki samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1924 roku w wytwórni lotniczej Avia na podstawie konstrukcji samolotu Avia BH-8 i uwag, jakie władze wojskowe miały do niego, opracowano nowy samolot myśliwski oznaczony jako BH-17, który różnił się od swojego poprzednika przede wszystkim krótszymi skrzydłami, co zwiększyło jego zwrotność.
Prototyp samolotu BH-17 został oblatany w dniu 16 lipca 1924 roku. Samolot ten zyskał uznanie lotnictwa czechosłowackiego i zamówiono serię 24 samolotów tego typu, otrzymał on oznaczenie wojskowe B-17. Po zakończeniu ich produkcji zamówiono 66 samolotów, które miały być ulepszoną wersją tego samolotu. Tak poprawiony samolot otrzymał oznaczenie Avia BH-18, lecz samolot ten nie powstał, a nawet nie został wykonany jego projekt.
Użycie w lotnictwie
[edytuj | edytuj kod]Samoloty Avia BH-17 (B-17) zaczęły być dostarczane do eskadr myśliwskich pod koniec 1924 roku, a ostatnie egzemplarze zostały dostarczone w kwietniu 1925 roku. Znajdowały się one w 32 i 34 eskadrze myśliwskiej 1 pułku lotniczego w Pradze, gdzie były użytkowane do czasu ich zużycia.
Opis techniczny
[edytuj | edytuj kod]Samolot myśliwski Avia BH-17 był dwupłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota, a przed nią umieszczono silnik. Napęd stanowił silnik widlasty w układzie V, 8-cylindrowy chłodzony cieczą. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm umieszczone w kadłubie po obu stronach silnika.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Václav Němeček: Československá letadla (1918-1945). Praga: Naše vojsko, 1983, s. 114, 254-255. (cz.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 34. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).