BK VEF Ryga – Wikipedia, wolna encyklopedia

BK VEF Ryga
VEF Ryga (1958–1992)
ilustracja
Przydomek

Vefiņš

Barwy

czarno-białe

Data założenia

2007 (1958)

Liga

Łotewsko-Estońska Liga Koszykówki, Latvijas Basketbola līga

Państwo

 Łotwa

Siedziba

Ryga

Hala sportowa

Arena Ryga, Olimpiskais Sporta centrs

Prezes

Gatis Jahovičs

Trener

Jānis Gailītis

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Strona internetowa

BK VEF Ryga – profesjonalny męski zespół koszykarski z siedzibą w Rydze, powstały w 1958 roku. W 1992 sekcja została zamknięta, po czym wznowiono jej działalność w 2007.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa zespołu VEF pochodzi od firmy radiowej VEF, która stworzyła klub w 1958[1]. Pierwszym trenerem zespołu został Alfrēds Krauklis, a w pierwszym składzie znajdowali się zawodnicy tacy, jak: Cezars Ozers, Oļģerts Jurgensons, Bruno Drake, Juris Kalnins, Edmunds Dobelis, Juris Merksons, Visvaldis Eglitis i inni. Drużyna rozpoczęła rywalizację w lidze ZSRR. Łotwa była wtedy częścią Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Zespół rywalizował wtedy z ASK Ryga, drużyną, która była jedną z najlepszych w Europie, zdobywając Puchar Europy Mistrzów Krajowych w latach 1958–1960, z zawodnikami jak: Jānis Krūmiņš, Maigonis Valdmanis oraz trener Aleksander Gomelski. Osiągnięcia VEF ustępowały tym ASK. Drużyna sięgnęła trzykrotnie po mistrzostwo ZSRR, na arenie europejskiej nie odniosła większych sukcesów. Zawodnik VEF – Cezars Ozers został reprezentantem ZSRR i wystąpi na igrzyskach olimpijskich w 1960 roku.

VEF potwierdzał swój status w lidze ZSRR, jako jedna z czołowych drużyn, trudnych do pokonania. W latach 60. XX w. zdobył dwa medale mistrzostw ZSRR, kiedy w składzie pojawili się tacy zawodnicy jak: Merksons, Kalnins, Jurgensons Ozers, Eglitis czy Drake. Największym zmocnieniem zspołu w tamtym okresie został Krūmiņš, który zdecydował się zakończyć swoją, pełną sukcesów, karierę w VEF, dołączając do klubu w 1964. Olgerts Altbergs zastąpił na syanowisku trenera Krauklisa, doprowadzając VEF do czwartego miejsca w 1965. Kalnins zdobył srebrny medal olimpijski z reprezentacją ZSRR w 1964, stając się tym samym, drugim zawodnikiem w historii kubu, który tego dokonał. Rok później zespół zaprezentował się jeszcze lepiej, zdobywając brązowy medal mistrzostw ZSRR. W 1969 zespół spadł do II ligi, do najwyższej klasy rozgrywkowej powrócił w 1977 pod przewodnictwem Valdisa Valtersa.

Valters był rozgrywającym kadry ZSRR, który zdobył mistrzostwo świata w 1982 oraz Europy w 1981 i 1985. W 1987 został wicemistrzem Europy, a w 1983 przypadł mu w udziale brąz. W 1981 zdobył tytuł MVP mistrzostw Europy. Kadrę opuścił, kiedy do zespołu trafił Sarunas Marciulionis. Zawodnikiem VEF pozostał natomiast do 1990.

W latach 80. Valters dostał pomoc w osobach młodych zawodników takich jak: Igors Miglinieks, Gundars Vētra, Raimonds Miglinieks, Kārlis Muižnieks czy Ainārs Bagatskis. W 1985 zespół zajął piąte miejsce w lidze ZSRR, a w 1987 i 1988 – szóste. Vētra i Miglinieks poprowadzili VEF brązowego medalu w 1991. W tym właśnie sezonie drużyna zadebiutował w rozgrywkach europejskich. VEF pokonał ICED Bukareszt, ale przegrał z greckim Iraklisem, podczas II rundy rozgrywek preeliminacyjnych Pucharu Koracia. Rok później VEF wystąpił w eliminacjach do Pucharu Saporty. Pokonał wtedy niemiecki Braunschweig, następnie uległ dwukrotnie Union Olimpiji Lublana, nie awansując ostatecznie do fazy grupowej. Pomimo dobrego sezonu zespół został rozwiązany w 1992[1].

Wznowienie działalności klubu

[edytuj | edytuj kod]

W 2007 wznowiono działalność klubu z Valdisem Valtersem na stanowisku trenera. Zespół rozpoczął występy w Łotewskiej Lidze Koszykówki oraz II dywizji Ligi Baltyckiej. VEF został stworzony z młodych zawodników i był rozwijany stopniowo. W 2008 i 2009 zdobyło mistrzostwo II dywizji Ligi Bałtyckiej, zyskując prawo do występów w I dywizji, w sezonie 2009/2010. W 2009 zespół wystąpił w kwalifikacjach do FIBA Euro Challenge oraz dołączył do ligi VTB. W 2010, prowadzony przez Alexa Renfroe i Sandisa Valtersa VEF dotarł po raz pierwszy do finałów ligi łotewskiej, gdzie uległ Barons Ryga, 3-4. Trenerem został wtedy Rimas Kurtinaitis, który podpisał ponownie Sandisa Valtersa oraz innych łotewskich zawodników jak: Kristaps Janičenoks, Kaspars Bērziņš i Dairis Bertāns[2][3]. Podczas sezonu 2010/2011 Kurtinaitis opuścił Rygę, aby dołączyć do Chimek Moskwa, jego stanowisko objął Ramūnas Butautas, który zdobył mistrzostwo Łotwy w 2007 z ASK Ryga. VEF zakończył sezon zasadniczy jak lider Ligi Bałtyckiej (BBL). Następnie w trakcie play-off BBL wyeliminował litewski Lietuvos Rytas Wilno w półfinałąch BBL (79:68). W efekcie tego wydarzenia po raz pierwszy Lietuvos Rytas nie został finalistą ligi. W ścisłym finale VEF uległ innemu litewskiemu zespołowi – Žalgirisowi Kowno, 69:75. W finale ligi otewskiej VEF doszedł do finału, gdzie spotkał się z BK Windawa. Podczas intensywnej siedmiomeczowej serii VEF pokonał Windawę, 4-3, zdobywając mistrzostwo Łotwy.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Skład 2021/2022

[edytuj | edytuj kod]
Nr Poz. Nar. Nazwisko i imię Data urodzenia Wzrost Masa ciała
0 F Stany Zjednoczone Hammonds, Rayshaun 1998-11-10 201 cm 107 kg
2 G Stany Zjednoczone Curry, Ron 1993-07-12 191 cm 86 kg
4 G Łotwa Zoriks, Kristers 1998-05-25 193 cm 86 kg
5 PG Stany Zjednoczone Riley, Jalen 1993-03-06 185 cm 79 kg
7 PG Łotwa Krūmiņš, Emīls 2001-10-10 185 cm 84 kg
8 PF Łotwa Miška, Anrijs 2000-01-14 208 cm 95 kg
10 C Łotwa Butirins, Raivo 2003-12-19 206 cm 90 kg
11 C Łotwa Gromovs, Iļja 1994-08-04 210 cm 105 kg
13 PF Łotwa Gulbis, Māris 1985-10-04 201 cm 100 kg
15 SG Łotwa Ate, Artis 1989-07-29 193 cm 88 kg
17 C Łotwa Pinnis, Pēteris 2004-08-17 213 cm 95 kg
24 C Finlandia Madsen, Alexander 1995-01-26 208 cm 104 kg
45 PG Ukraina Zotow, Witalij 1997-03-03 188 cm 85 kg

Trener: Łotwa Jānis Gailītis
Asystenci: Jevgēnijs Kosuškins, Dāvis Čoders

Galeria Sław FIBA

[edytuj | edytuj kod]
Członkowie Galerii Sław FIBA z VEF Ryga
Zawodnicy
Nr Nar. Nazwisko Pozycja Lata gry Rok wyboru
10 Łotwa Valdis Valters obrońca 1976–1989 2015[4]

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Koszykarze VEF Ryga.

Obcokrajowcy

[edytuj | edytuj kod]

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]
Nar. Nazwisko Lata pracy
Łotwa Alfrēds Krauklis 1958–1969
Łotwa Alvils Gulbis 1969–1974
Łotwa Armands Krauliņš 1974–1981
Łotwa Maigonis Valdmanis 1981–1988, 1990–1992
Łotwa Valdis Valters 2007–2010
Łotwa Nikolajs Mazurs 2010
Litwa Rimas Kurtinaitis 2010–2011
Litwa Ramūnas Butautas 2011–2014
Łotwa Nikolajs Mazurs 2014/2015
Hiszpania Carlos Frade 2015
Łotwa Jānis Gailītis od 2015

Sezon po sezonie

[edytuj | edytuj kod]
Rozgrywki ligowe VEF Ryga
  • 2007/2008 – 13–9 – play-off – 4 m.
  • 2008/2009 – 14–12 – play-off – 4 m.
  • 2009/2010 – 7–3 – play-off – wicemistrzostwo
  • 2010/2011 – 19–9 – play-off – mistrzostwo
  • 2011/2012 – 15–1 – play-off – mistrzostwo
  • 2012/2013 – 19–1 – play-off – mistrzostwo
  • 2013/2014 – 10–2 – play-off – wicemistrzostwo
  • 2014/2015 – 8–2 – play-off – mistrzostwo
  • 2015/2016 – 15–5 – play-off – wicemistrzostwo
  • 2016/2017 – 14–4 – play-off – mistrzostwo
  • 2017/2018 – 19–4 – play-off – wicemistrzostwo
  • 2018/2019 – 26–2 – play-off – mistrzostwo
  • 2019/2020 – sezon przedwcześnie zakończony ze względu na pandemię COVID-19 – mistrzostwo[5]
  • 2020/2021 – play-off – mistrzostwo
  • 2021/2022 – play-off – mistrzostwo, Puchar Łotwy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Show team – VEF. eurocupbasketball.com. [dostęp 2022-05-18]. (ang.).
  2. ↑ VEF RIGA names Kurtinaitis head coach. eurocupbasketball.com. [dostęp 2022-05-18]. (ang.).
  3. ↑ VEF RIGA grabs 3 for next season. euroleague.net. [dostęp 2022-05-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-22)]. (ang.).
  4. ↑ FIBA Hall Of famers. fiba.basketball. [dostęp 2022-05-18]. (ang.).
  5. ↑ LBL – 2019–2020. eurobasket.com. [dostęp 2022-05-18]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=BK_VEF_Ryga&oldid=70267653”