Billy Connolly – Wikipedia, wolna encyklopedia

Billy Connolly
Ilustracja
Billy Connolly
Imię i nazwisko

William Connolly

Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1942
Glasgow

Zawód

aktor, komik, muzyk, prezenter

Współmałżonek

Iris Pressagh
(1969-1985; rozwód)
Pamela Stephenson
(od 1989)

Lata aktywności

od 1975

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)
Strona internetowa

Billy Connolly, właśc. sir William Connolly[1] (ur. 24 listopada 1942[2] w Anderston[3] w Glasgow) – brytyjski aktor, komik, muzyk, prezenter[4]. Odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego III klasy (CBE).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się przy 69 Dover Street w rodzinie Mary Connolly Adams, pracownika stołówki szpitalnej, i Williama Connolly’ego, technika instrumentalnego[5]. Miał trzy siostry: Florence, Monę i Margaret[6]. Już jako 15-latek przez swoich szkolnych kolegów uważany był za dziwaka, ze względu na wiosenne szaleństwo odwiedzania cmentarzy. Początkowo pracował dorywczo w bibliotece, piekarni, na budowie – platformie wiertniczej u wybrzeży Nigerii. Po powrocie do Glasgow zaczął występować w lokalnych teatrach, a następnie tworzył muzyczny duet The Humblebums. Podczas swoich występów lubił opowiadać dowcipy.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1975 nagrał utwór „D.I.V.O.R.C.E.”, który zdobył szczyt na brytyjskich listach przebojów[7]. Debiutował w telewizji w tym samym roku z Big Banana Feet. W '76 komiks reputacji Connolly objechał USA z Eltonem Johnem. Powrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie prowadził swój autorski program The Billy Connelly Extravaganza, z którym przez trzy miesiące objechał brytyjskie miasta. W 1978 zrealizował przedstawienia teatralne, a wreszcie jako aktor na dużym ekranie w thrillerze Rozgrzeszenie (Absolution, 1978) z Richardem Burtonem. W 1982 roku jego płyta okazała się wielkim sukcesem. W roku 1990 wprowadził program HBO Whoopi Goldberg and Billy Connelly in performance, który okazał się jednak porażką, a jego reputacja w Stanach Zjednoczonych zaczynała spadać. Pojawił się w dramacie Niemoralna propozycja (Indecent Proposal, 1993) i użyczył głosu do animowanego filmu Disneya Pocahontas (1995). W komedii sensacyjnej Wspaniały Joe (Beautiful Joe, 2000) z Sharon Stone zagrał poczciwego i życzliwego dla ludzi sprzedawcę kwiatów.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1972 – Billy Connolly Live
  • 1974 – Cop Yer Whack for This
  • 1974 – Solo Concert
  • 1975 – Get Right Intae Him!
  • 1975 – Words and Music
  • 1975 – The Big Yin
  • 1976 – Atlantic Bridge
  • 1977 – Billy Connolly
  • 1977 – Raw Meat for the Balcony!
  • 1978 – Anthology
  • 1979 – Riotous Assembly
  • 1981 – The Pick of Billy Connolly (składanka)
  • 1983 – A Change Is As Good As Arrest
  • 1983 – In Concert
  • 1984 – Big Yin Double Helping (składanka)
  • 1985 – An Audience With Billy Connolly
  • 1985 – Wreck on Tour
  • 1987 – Billy & Albert
  • 1995 – Live at the Odeon Hammersmith London
  • 1995 – Musical Tour of Scotland
  • 1995 – Billy Connolly – Live Down Under 1995
  • 1996 – World Tour of Australia
  • 1997 – Two Night Stand
  • 1999 – Comedy and Songs (składanka)
  • 1999 – One Night Stand Down Under
  • 2002 – Live in Dublin 2002
  • 2002 – The Big Yin – Billy Connolly in Concert (składanka)
  • 2003 – Transatlantic Years (składanka z 1969 i 1974)
  • 2005 – Billy Connolly’s Musical Tour of New Zealand
  • 2007 – Live in Concert
  • 2010 – The Man Live in London, recorded January 2010
  • 2011 – Billy Connolly’s Route 66

scenariusze sztuk

[edytuj | edytuj kod]
  • An’ Me Wi’ A Bad Leg Tae (1975)
  • When Hair Was Long And Time Was Short (1977)
  • Red Runner (1979)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Billy Connolly Biography & TV / Movie Credits. TVRage.Com. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  2. Billy Connolly. TV.com. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  3. Billy Connolly. Rotten Tomatoes. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  4. Billy Connolly Actor, Comedian, Musician. TV Guide. [dostęp 2016-07-05]. (ang.).
  5. Billy Connolly Biography (1942-). Film Reference. [dostęp 2019-12-16]. (ang.).
  6. Tim Adams (2001-09-23): Billy Connolly: The interview. „The Guardian”. [dostęp 2019-12-16]. (ang.).
  7. Billy Connolly. MYmovies. [dostęp 2016-07-05]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]