Mel Brooks – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mel Brooks

Mel Brooks (2010)
Prawdziwe imię i nazwisko	Melvin Kaminsky
Data i miejsce urodzenia	28 czerwca 1926 Nowy Jork
Zawód	reżyser scenarzysta
Współmałżonek	1. Florence Baum (1953-62; rozwód) 2. Anne Bancroft (1964-2005; jej śmierć)
Lata aktywności	1949-nadal
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Mel Brooks; właściwie Melvin Kaminsky (ur. 28 czerwca 1926 w Nowym Jorku) – amerykański aktor, scenarzysta, reżyser i producent specjalizujący się w parodiach znanych dzieł i gatunków kinowych.

Brooks jest zdobywcą EGOT, czyli czterech najważniejszych nagród amerykańskiego przemysłu rozrywkowego: Oscara (1968 – za najlepszy scenariusz oryginalny do filmu Producenci), nagród Emmy, Grammy oraz Tony. W czerwcu 2023 Amerykańska Akademia Filmowa ogłosiła przyznanie mu honorowego Oscara za całokształt twórczości^[1][2].

Urodził się w żydowskiej rodzinie. Podczas II wojny światowej służył w amerykańskiej armii jako saper w wojskach inżynieryjnych (1104 Engineer Combat Battalion, 78th Infantry Division).

Karierę komika, a później aktora komediowego rozpoczął w 1961 roku w produkcjach telewizyjnych. Później został reżyserem filmowym, co przyniosło mu sławę. W swoich filmach bardzo często pojawiał się w rolach drugoplanowych bądź epizodycznych. Przybrał pseudonim Mel Brooks i to nim posługiwał się, podpisując swoje filmy.

W latach 1953–1962 był żonaty z Florence Baum. Z tego związku, który zakończył się rozwodem miał troje dzieci. W 1964 poślubił aktorkę Anne Bancroft, z którą pozostał aż do jej śmierci 6 czerwca 2005 roku. Z drugiego małżeństwa ma syna Maksa^[3].

W 2018 otrzymał złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” w dziedzinie promocji kultury polskiej za granicą^[4].

• 1967: Producenci
• 1970: Dwanaście krzeseł
• 1974: Płonące siodła
• 1974: Młody Frankenstein
• 1976: Nieme kino
• 1977: Lęk wysokości
• 1981: Historia świata: Część I
• 1987: Kosmiczne jaja
• 1991: Smród życia
• 1993: Robin Hood: Faceci w rajtuzach
• 1995: Dracula – wampiry bez zębów

• 1949: Admiral Broadway Revue^[5]
• 1967: Producenci jako śpiewak (głos)^[5]
• 1970: Dwanaście krzeseł jako Tikon
• 1974: Płonące siodła jako Gubernator William J. Le Petomanne
• 1974: Młody Frankenstein jako wilkołak (głos), Baron von Frankenstein (głos)
• 1976: Nieme kino jako Mel Funn
• 1977: Lęk wysokości jako dr Richard H. „Harpo” Thorndyke oraz zabójca
• 1979: Muppety jadą do Hollywood (The Muppets Go Hollywood)
• 1979: Wielka wyprawa muppetów
• 1981: Historia świata: Część I jako Mojżesz, Comicus, Torquemada, Jacques, Ludwik XVI
• 1983: Być albo nie być jako Fryderyk Bronski
• 1987: Kosmiczne jaja jako prezydent Skroob oraz Mistrz Yogurt
• 1990: I kto to mówi 2 jako pan Toaleta (głos)
• 1991: Smród życia jako Goddard Bolt
• 1993: Robin Hood: Faceci w rajtuzach jako rabin Tuckman
• 1995: Dracula – wampiry bez zębów jako dr Abraham Van Helsing
• 1995–1999: Szaleję za tobą jako wujek Phil
• 1999: Ostatnie życzenie taty jako Jake Gordon

• Mel Brooks w bazie IMDb (ang.)
• Mel Brooks w bazie Notable Names Database (ang.)
• Mel Brooks w bazie Filmweb