1980 | |
---|---|
1981 | |
1982 | |
1983 | |
1984 | |
1985 | |
1986 | |
1987 | |
1988 | |
1989 |
1990 | |
---|---|
1991 | |
1992 | |
1993 | |
1994 | |
1995 | |
1996 | |
1997 | |
1998 |
|
1999 |
2000 | |
---|---|
2001 | |
2002 | |
2003 | |
2004 | |
2005 | |
2006 | |
2007 | |
2008 | |
2009 |
2010 | |
---|---|
2011 | |
2012 | |
2013 | |
2014 | |
2015 | |
2016 | |
2017 | |
2018 | |
2019 |
Tennessee Williams (1965) | |
Imię i nazwisko | Thomas Lanier Williams III |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater | |
Dziedzina sztuki | |
Ważne dzieła | |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
|
Tennessee Williams, właśc. Thomas Lanier Williams III (ur. 26 marca 1911 w Columbus w stanie Missisipi, zm. 25 lutego 1983 w Nowym Jorku)[1] – amerykański dramaturg, prozaik i poeta. Jeden z najważniejszych dramatopisarzy XX wieku.
Williams dramaty pisał już w latach 30., jednak sukcesy zaczął odnosić dopiero w połowie następnej dekady. Pierwszą ważną sztuką w jego karierze była Szklana menażeria (1944), jednak prawdziwą sławę przyniósł mu napisany w 1947 i wystawiony w tym samym roku na Broadwayu, Tramwaj zwany pożądaniem. Sztukę wyreżyserował Elia Kazan, w obsadzie znaleźli się: Marlon Brando, Jessica Tandy i Karl Malden – dla wszystkich stała się trampoliną do wielkiej kariery, a Williamsa uhonorowano Nagrodą Pulitzera w 1948. Drugiego Pulitzera otrzymał za Kotkę na gorącym blaszanym dachu w 1955.
Tennessee Williams pochodził z Południa Stanów Zjednoczonych i akcję swoich sztuk umieszczał w dusznej atmosferze swych rodzinnych stron. W najsłynniejszych utworach obrazuje gwałtowne przemiany zachodzące w amerykańskim społeczeństwie na przełomie lat 40. i 50. Bohaterowie jego sztuk są naznaczeni indywidualnym piętnem, nie mają charakteru uniwersalnego czy symbolicznego. Nie potrafią nawiązać stałego kontaktu z otoczeniem, targają nimi wątpliwości i namiętności, często mające swe źródło w przeżyciach seksualnych.
Jego sztuki były wielokrotnie filmowane, autorem scenariusza do niektórych adaptacji był sam Williams. Najbardziej znane filmy nakręcone na podstawie sztuk Williamsa to Tramwaj zwany pożądaniem (z Marlonem Brando i Vivien Leigh), Kotka na gorącym blaszanym dachu (z Paulem Newmanem i Elizabeth Taylor), Słodki ptak młodości oraz Noc iguany (z Richardem Burtonem i Avą Gardner).
Z tym tematem związana jest kategoria:Przewodniczył jury konkursu głównego na 29. MFF w Cannes (1976).
Williams był osobą homoseksualną[1].