Carlos Frenk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Carlos Silvestre Frenk

Data i miejsce urodzenia	27 października 1951 Meksyk
profesor
Specjalność: kosmologia
Alma Mater	Narodowy Uniwersytet Autonomiczny Meksyku
Doktorat	1981 – astronomia University of Cambridge
Profesura	1993
od 1981
Uniwersytet	Kalifornijski w Berkeley
Stanowisko	podoktorancki pracownik badawczy
Okres zatrudn.	1981-1983
Uniwersytet	Kalifornijski w Santa Barbara
Stanowisko	asystent badawczy
Okres zatrudn.	1983-1985
Uniwersytet	w Durham
Stanowisko	nauczyciel akademicki
Okres zatrudn.	od 1985
Dyrektor
Instytut	Instytut Kosmologii Obliczeniowej Uniwersytetu w Durham
Okres spraw.	2001–2020
Odznaczenia

Carlos Silvestre Frenk (ur. 27 października 1951) – meksykańsko-brytyjski kosmolog i profesor fizyki na Uniwersytecie w Durham. Do jego głównych zainteresowań należą: astronomia pozagalaktyczna, symulacje superkomputerowe, modelowanie matematyczne oraz dynamika płynów^[1].

Carlos Frenk urodził się w Meksyku jako syn niemieckiego imigranta o korzeniach żydowskich oraz Meksykanki pochodzenia hiszpańskiego. Po ukończeniu studiów na Uniwersytecie w Meksyku, w połowie lat 70. XX wieku rozpoczął studia doktoranckie w dziedzinie astronomii na Uniwersytecie w Cambridge^[2]. Następnie pracował i wykładał na kalifornijskich uniwersytetach Berkeley (1981–83) i Santa Barbara (1983–85), Uniwersytecie Sussex (1983–85), zaś od 1985 do chwili obecnej (2021) jest wykładowcą, a od 1993 profesorem fizyki na Uniwersytecie w Durham^[3]. Na mocy grantu przyznanego uczelni w 2001 roku przez Petera Ogdena, ustanowiony został tytuł Ogden Professor of Fundamental Physics, zaś Frenk został jego pierwszym posiadaczem^[4]. W latach 2001–2020 był dyrektorem Instytutu Kosmologii Obliczeniowej (Institute for Computational Cosmology) Uniwersytetu w Durham. Ponadto, jest również współprzewodniczącym Konsorcjum Virgo (Virgo Consortium)^[5].

W 2004 został wybrany członkiem Towarzystwa Królewskiego^[6], w 2014 został uhonorowany Złotym Medalem Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego^[3], a w 2021 przyznano mu Medal Rumforda^[7]. Opublikował przeszło 500 prac w recenzowanych czasopismach naukowych, z których cztery znalazły się w pierwszej setce najczęściej cytowanych prac w historii astronomii i nauce o wszechświecie (2020)^[8]. Wśród otrzymanych przez niego nagród znalazły się:

• 2021: Medal Rumforda
• 2020: Nagroda i Medal Diraca, IOP
• 2017: Nagroda im. Maxa Borna
• 2014: Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego
• 2011: Nagroda Grubera w dziedzinie kosmologii
• 2010: Nagroda i Medal im. Freda Hoyle’a
• 2006: Royal Society Wolfson Research Merit Award

Ponadto, w 2017 został Kawalerem Orderu Imperium Brytyjskiego za zasługi na polu kosmologii i popularyzacji nauk^[9].