Cerkiew Opieki Matki Bożej w Wołowcu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Cerkiew Opieki Matki Bożej

nr rej. A-476 z dnia 29.01.1987.
cerkiew filialna
Elewacja południowa
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Wołowiec
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
Diecezja	przemysko-gorlicka
Wezwanie	Opieki Matki Bożej
Wspomnienie liturgiczne	1/14 października
Historia Data zakończenia budowy XVIII w. Data poświęcenia XVIII w. Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Poprzednie wyznanie greckokatolickie
Dane świątyni Styl zachodniołemkowski Świątynia • materiał bud. • drewno Wieża kościelna • liczba wież 3 Kopuła • liczba kopuł 3 Liczba ikonostasów 1 Liczba naw 1
Położenie na mapie Polski Wołowiec, cerkiew
Położenie na mapie województwa małopolskiego Wołowiec, cerkiew
Położenie na mapie powiatu gorlickiego Wołowiec, cerkiew
Położenie na mapie gminy Sękowa Wołowiec, cerkiew
49°31′00,3″N 21°21′28,0″E/49,516750 21,357778
Multimedia w Wikimedia Commons

Cerkiew pod wezwaniem Opieki Matki Bożej – dawna cerkiew greckokatolicka w Wołowcu, zbudowana w XVIII wieku.

Od lat 1960. prawosławna cerkiew filialna. Należy do parafii Świętych Kosmy i Damiana w Bartnem, w dekanacie Gorlice diecezji przemysko-gorlickiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew znajduje się na szlaku architektury drewnianej województwa małopolskiego.

Cerkiew w Wołowcu została wzniesiona w XVIII wieku jako świątynia parafii greckokatolickiej. W 1927, gdy większość mieszkańców Wołowca przeszła do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego w czasie tzw. schizmy tylawskiej, cerkiew pozostała w rękach greckokatolickiej mniejszości. Po akcji „Wisła” obiekt został zaadaptowany na owczarnię i oborę. Miejscowy PGR zgodził się jednak oddać budynek grupie prawosławnych Łemków, którzy wrócili do Wołowca po 1958. Remont obiektu został przeprowadzony w 1964, kiedy to całkowicie rozebrano zniszczone prezbiterium, zastępując je nowym cztery lata później. Poważny remont cerkwi miał miejsce w latach 1990–1991. W 2009 świątynia stała się wyłączną własnością Kościoła Prawosławnego^[1].

• 
  Widok ogólny
• 
  Widok od cmentarza
• 
  Elewacja frontowa

Cerkiew w Wołowcu jest trójdzielna (prezbiterium, nawa główna, babiniec), orientowana, z wieżą umieszczoną nad przedsionkiem i pseudolatarnią na jej szczycie oraz łamanym namiotowym dachem. Niewielkie cebulaste kopuły znajdują się również nad nawą oraz prezbiterium. Okna w cerkwi są prostokątne i zgrupowane po trzy na bocznych ścianach nawy, znacznie szerszej od prezbiterium. Na ścianach wewnętrznych świątyni zachowała się XIX-wieczna polichromia ze scenami wizji Konstantyna Wielkiego, wzięcia proroka Eliasza do nieba na ognistym rydwanie oraz przejścia konnych wojsk Jozuego przez Jordan. Ikonostas pochodzi z XVIII wieku.

Cerkiew wpisano do rejestru zabytków 29 stycznia 1987 pod numerem A-476^[2].

• 
  Przycerkiewny cmentarz
• 
  W zimie
• 
  Od strony północnej

• G. i Z. Malinowscy, E. i P. Marciniszyn, Ikony i cerkwie. Tajemnice łemkowskich świątyń, Carta Blanca, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61444-15-2
• Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, ss. 145–147, ISBN 83-89188-08-2

• Wołowiec, Cerkiew drewn. Opieki Bogurodzicy. w: „Cerkiewnik” – katalog cerkwi.