DFS 230 – Wikipedia, wolna encyklopedia

DFS 230 B-1
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 III Rzesza

Producent

zakłady DFS, Gotha, Hartig i Erla
zakłady w Czechosłowacji

Typ

lekki szybowiec transportowy

Konstrukcja

mieszana

Załoga

2 lotników + 8 ludzi desantu

Historia
Data oblotu

1937

Lata produkcji

1938–1941

Wycofanie ze służby

1945

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

21,98 m

Długość

11,24 m

Powierzchnia nośna

41,30 m²

Masa
Własna

860 kg

Startowa

2100 kg

Osiągi
Prędkość dopuszczalna

290 km/h

Prędkość holowania

180 km/h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 stałe karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm i 1 ruchomy karabin maszynowy MG 15 kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Niemcy
Rzuty
Rzuty samolotu

DFS 230 – niemiecki lekki transportowy szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Żołnierze niemieccy przed załadunkiem do szybowca DFS 230

Kiedy w Luftwaffe zaczęto tworzyć oddziały powietrznodesantowe uświadomiono sobie, że jest potrzebny środek transportu umożliwiające lądowanie desantu bez dużego rozproszenia. W tym celu pod koniec 1937 Hans Jacobs i jego współpracownicy: Heinrich Voepel, Adolf Wanner (obaj odpowiedzialni za aerodynamikę), Ludwig Pieler (statyka) i Herbert Lück (odpowiedzialny za rozwiązania konstrukcyjne) w Niemieckim Instytucie Badawczym Szybownictwa (DFS) w Darmstadt, w ścisłej tajemnicy zaprojektowali lekki szybowiec DFS 230, mogący przewozić drużynę piechoty i nie wymagający dużego samolotu holującego. W oblotach prototypu brała udział najsławniejsza niemiecka lotniczka okresu II wojny światowej, Hanna Reitsch[1][2].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Górnopłat posiadał kadłub o prostokątnym przekroju ze spawanych rur, obciągnięty płóciennym pokryciem. Do startu używano odrzucanych kół, a do lądowania wykorzystywano amortyzowaną jesionową płozę, którą w celu skrócenia drogi lądowania owijano początkowo drutem kolczastym. Późniejsze wersje otrzymały rakiety hamujące lub spadochrony hamujące. Szybowiec mógł być uzbrojony w karabin maszynowy MG 34, który po wylądowaniu można było używać do walki. Szybowce były najczęściej holowane przez: Ju 52, Me 110, Ju 87 i He 111. Jako zaczep holowniczy służyła linka stalowa o długości 40 m lub dyszel z rur stalowych o długości 1,5 m (hol sztywny)[2][3][4].

W zakładach DFS, Gotha, Hartig i Erla wyprodukowano 1022 szybowce, kolejne 496 powstało w Czechosłowacji. Kadłub DFS 230 posłużył do budowy eksperymentalnego holowanego wiroszybowca transportowego Focke-Achgelis Fa 225[3].

Warianty

[edytuj | edytuj kod]
  • A-1 – podstawowa wersja.
  • A-2 – szkolna wersja A-1.
  • B-1 – wersja o wzmocnionej konstrukcji.
  • B-2 – szkolna wersja B-1.

Użycie bojowe

[edytuj | edytuj kod]

Maszyny te wykorzystywano od maja 1940 do końca wojny. Brały udział w operacjach nad Belgią (bitwa o Fort Eben-Emael), Bałkanami, Kretą (operacja Merkury) i na froncie wschodnim. Z szybowców DFS 230 zaopatrzonych w rakiety hamujące został wysadzony desant, który 12 września 1943 uwolnił Benito Mussoliniego (operacja Eiche)[2]. Jednak od desantu na Kretę, który okupiono dużymi stratami, szybowce wykorzystywano coraz częściej do lotów zaopatrzeniowych, np.: zaopatrywanie grup czołgów w paliwo, transport towarów wielkogabarytowych na tyły oraz transport rannych[3][5].

Ostatnie loty na DFS 230 wykonywano wiosną 1945 do oblężonego ówczesnego Breslau, m.in. 23 marca doleciało tam kilka szybowców z dwoma działami 150 mm, które wylądowały na wewnętrznym lotnisku w okolicy dzisiejszego placu Grunwaldzkiego[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bojowe szybowce Luftwaffe – DFS 230. zbiam.pl. [dostęp 2023-01-19]. (pol.).
  2. a b c DFS 230. www.lexikon-der-wehrmacht.de. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).
  3. a b c DFS-230 A: Der Kampf- und Lastensegler wurde im Zweiten Weltkrieg an allen Fronten eingesetzt. www.flugzeug-lexikon.de. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).
  4. Lastensegler DFS-230. www.ju52-halle.de. [dostęp 2023-01-19]. (niem.).
  5. Henryk Grzybowski. Tradycje lotnicze ziemi kłodzkiej. Cz. 1. Balony, sterowce i szybowce do 1945 roku. „Rocznik Ziemi Kłodzkiej”. 2021 (t. XXVI), s. 95–96, 2021-12-01. Adam Łącki. Towarzystwo Miłośników Ziemi Kłodzkiej. ISSN 0137-4141. (pol.). 
  6. Tomasz Głowiński: Zaopatrzenie lotnicze Festung Breslau w 1945 roku; s- 150. www.wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2023-01-19]. (pol.).