Dołhobyczów (gmina) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dołhobyczów
gmina wiejska
Ilustracja
Urząd gminy
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

lubelskie

Powiat

hrubieszowski

TERC

0604022

Siedziba

Dołhobyczów

Wójt

Grzegorz Drewnik (2014)

Powierzchnia

214,19 km²

Populacja (30.06.2016)
• liczba ludności


5657[1]

• gęstość

26,6 os./km²

Nr kierunkowy

84

Tablice rejestracyjne

LHR

Adres urzędu:
ul. Spółdzielcza 2a
22-540 Dołhobyczów
Szczegółowy podział administracyjny
Plan gminy Dołhobyczów
Liczba sołectw

26[2][3]

Liczba miejscowości

38[3]

Położenie na mapie województwa
Położenie na mapie województwa
50°35′12″N 24°02′01″E/50,586667 24,033611
Strona internetowa
Biuletyn Informacji Publicznej

Dołhobyczówgmina wiejska w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim.

Siedziba gminy to Dołhobyczów.

W roku 2014 otwarto przejście graniczne Dołhobyczów-Uhrynów.

Według danych z 31 grudnia 2010[4] gminę zamieszkiwało 5787 osób.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

1867–1919

[edytuj | edytuj kod]

Gmina zbiorowa Dołhobyczów powstała 1 stycznia 1867 w związku z reformą administracyjną Królestwa Polskiego w 1867 roku. Należała do powiatu tomaszowskiego w guberni lubelskiej[5]. W 1905 roku gminę włączono do powiatu hrubieszowskiego[6].

1919–1939

[edytuj | edytuj kod]

W okresie międzywojennym gmina Dołhobyczów należała do powiatu hrubieszowskiego w woj. lubelskim[7]. 20 października 1933 gminę Dołhobyczów podzielono na 15 gromad (sołectw): Dołhobyczów, Gołębie, Honiatyn, Honiatyn-Kolonia, Horoszczyce, Horoszczyce-Kolonia, Kadłubiska, Mołczany, Oszczów, Pawłowice, Piaseczno, Piaseczno-Kolonia, Podhajczyki, Siekierzyńce i Zaręka[8].

1939–1944

[edytuj | edytuj kod]

Podczas okupacji gmina weszła w skład Generalnego Gubernatorstwa, i utworzonego tam dystryktu lubelskiego, nadal w powiecie hrubieszowskim (Kreis Hrubieszow). Do gminy Dołhobyczów włączono gromady Nuśmice i Uhrynów (przed wojną w gminie Chorobrów w powiecie sokalskim w województwie lwowskim) oraz Wólka Poturzyńska (przed wojną w gminie Poturzyn w powiecie tomaszowskim w województwie lubelskim)[9].

1944–1954

[edytuj | edytuj kod]

Po wojnie gmina weszła w skład terytorialnie zmienionego woj. lubelskiego. Po wojnie w granicach gminy Dołhobyczów pozostały włączone do niej podczas II wojny światowej gromady Nuśmice i Uhrynów z gminy Chorobrów, natomiast gromada Wólka Poturzyńska powróciła do gminy Poturzyn. Ponadto do gminy Dołhobyczów w 1944 roku włączono gromadę Wereszyn, należącą przed wojną do gminy Kryłów w powiecie tomaszowskim, a w latach 1940–1944 do gminy Poturzyn. Wreszcie po wojnie zniesiono cztery gromady (Honiatyn-Kolonia, Horoszczyce-Kolonia, Mołczany i Piaseczno-Kolonia), a utworzono dwie nowe (Dołhobyczów-Kolonia z części gromady Uhrynów i Oszczów-Kolonia z części gromady Oszczów). Ostatecznie powojenna gmina Dołhobyczów składała się z 16 gromad: Dołhobyczów, Dołhobyczów-Kolonia, Gołębie, Honiatyn, Horoszczyce, Kadłubiska, Nuśmice, Oszczów, Oszczów-Kolonia, Pawłowice, Piaseczno, Podhajczyki, Siekierzyńce, Uhrynów, Wereszyn i Zaręka[10].

W ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku[11] gromady Nuśmice, Piaseczno, Pawłowice i Uhrynów włączono do Związku Radzieckiego[12].

1973–

[edytuj | edytuj kod]

Gminę Dołhobyczów reaktywowano 1 stycznia 1973 w związku z kolejną reformą administracyjną[13]. Gmina objęła 12 sołectw: Dołhobyczów, Dołhobyczów-Kolonia, Gołębie, Honiatyn, Horoszczyce, Kadłubiska, Oszczów, Oszczów-Kolonia, Podhajczyki, Siekierzyńce, Wereszyn i Zaręka[14].

Gmina Dołhobyczów w nowej odsłonie obejęła obszar ponad dwukrotnie większy niż przed II wojną światową. Jej składowe należały wówczas:

Ponadto współczesna gmina Dołhobyczów nie objęła:

Obręb ewidencyjny Myców gminy Dołhobyczów ma specyficzny kształt na południu, gdzie przyjmuje on formę haczyka okalającego od trzech stron Oserdów w powiecie tomaszowskim. W ten sposób cały ciąg granicy wschodniej do jej załamania ku zachodowi na wysokości Oserdowa należy do gminy Dołhobyczów i powiatu hrubieszowskiego[15]. W miejscu załamania granica państwa styka się z północną przedwojenną granicą miasta Bełz.

W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie zamojskim.

1 stycznia 1992 od gminy Dołhobyczów odłączono część wsi Liski o powierzchni 68,34 ha, włączając ją do gminy Telatyn[16].

Ochrona przyrody

[edytuj | edytuj kod]

Na obszarze gminy znajduje się rezerwat przyrody Suśle Wzgórza chroniący stanowisko susła perełkowanego[17].

Struktura powierzchni

[edytuj | edytuj kod]

Według danych z roku 2002[18] gmina Dołhobyczów ma obszar 214,19 km², w tym:

  • użytki rolne: 79%
  • użytki leśne: 16%

Gmina stanowi 16,87% powierzchni powiatu.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Tab. 1. Dane demograficzne z 31 grudnia 2010[4]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 5787 100 2905 50,2 2882 49,8
gęstość zaludnienia
(mieszk./km²)
27,02 13,56 13,46
  • Piramida wieku mieszkańców gminy Dołhobyczów w 2014 roku[1].

Miejscowości

[edytuj | edytuj kod]

Sołectwa

[edytuj | edytuj kod]

ChłopiatynChochłówDłużniówDołhobyczówDołhobyczów-KoloniaGołębieHoniatynHorodyszczeHoroszczyceHulczeKadłubiskaKościaszynLiskiLiwczeMyców-WyżłówOszczówPodhajczykiPrzewodówSetnikiSiekierzyńceSulimówUśmierzWitkówZarękaŻabczeŻniatyn[2]

Sąsiednie gminy

[edytuj | edytuj kod]

Mircze, Telatyn, Ulhówek. Gmina sąsiaduje z Ukrainą.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Gmina Dołhobyczów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-03-14], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. a b BIP gminy, wykaz sołtysów
  3. a b Urząd Statystyczny w Lublinie
  4. a b [https://web.archive.org/web/20120927033312/http://stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/L_ludnosc_stan_struktura_2010.zip Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2010 r. ; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast]. GUS. [dostęp 2015-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-27)]. (pol.).
  5. Postanowienie z 17 (29) września 1866, ogłoszone 5 (17) stycznia 1867 (Dziennik Praw, rok 1866, tom 66, nr 219, str. 279)
  6. Archiwa
  7. Główny Urząd Statystyczny w Warszawie: Województwa centralne i wschodnie Rzeczypospolitej Polskiej – podział na gminy według stanu z dnia 1.IV 1933 roku, Książnica-Atlas, Lwów 1933
  8. Lubelski Dziennik Wojewódzki. 1933, nr. 22, poz. 181
  9. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
  10. Alfabetyczny wykaz gmin Rzeczypospolitej Polski według stanu z dnia 1.I.1949 r. Główny Urząd Statystyczny.
  11. Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 63
  12. Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku (rozdział II – Terytorium i podział administracyjny). Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, 2005.
  13. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  14. Uchwała Nr XXI/92/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 5 grudnia 1972 w sprawie utworzenia gmin w województwie lubelskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie z dnia 20 grudnia 1972, Nr 12, Poz. 239).
  15. Myców w Geoportalu
  16. Dz.U. z 1991 r. nr 115, poz. 497
  17. Rejestr rezerwatów przyrody województwa lubelskiego, RDOŚ Lublin stan na 4 czerwca 2012. [dostęp 2014-02-09].
  18. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).