Elchanan Wogler – Wikipedia, wolna encyklopedia

Elchanan Wogler

Artyści grupy Jung Wilne. Od prawej stoją: Szmerke Kaczergiński, Abraham Suckewer, Elchanan Wogler, Chaim Grade, Lejzer Wolf, siedzą: Mosze Lewin, Szejna Efron, Szymszon Kahan, Rachela Suckewer i Bencijon Michtom
Data urodzenia	1907
Data śmierci	1969
Narodowość	żydowska
Język	jidysz
Dziedzina sztuki	poezja

Elchanan Wogler właściwie Elchanan Różański^[1] (ur. w 1907, zm. w 1969^[2]) – polski poeta i tłumacz pochodzenia żydowskiego tworzący w języku jidysz. Członek wileńskiej grupy artystyczno-literackiej Jung Wilne.

Pochodził z Wilna. W wieku ośmiu lat został sierotą i trafił do domu dziecka. Do Wilna powrócił w wieku 16 lat, żyjąc w kolejnych latach w skrajnej nędzy. Jako poeta debiutował w 1925 roku^[2]. Od momentu powstania był członkiem wileńskiej grupy artystycznej Jung Wilne^[1], należąc do jej najważniejszych członków^[2]. Wziął udział między innymi w oficjalnym debiucie literackim grupy znanym jako Der arajnmarsz fun Jung Wilne in der jidiszer literatur (Triumfalne wejście Młodego Wilna do literatury jidysz) na łamach „Wilner Tog” z 11 października 1929 roku^[3]. Przed II wojną światową ukazały się dwa jego tomiki^[2]: A bletl in wint (1935)^[4] oraz Cwej beriozes bajm trakt (1939) za który otrzymał Nagrodę im. Icchoka Lejba Pereca przyznaną mu przez żydowski oddział PEN Clubu w Warszawie (autorką okładki tomiku była Rachela Suckewer)^[5].

Okres II wojny światowej, Elchanan Wogler spędził jako uchodźca w ZSRR. W 1947 powrócił do Polski, zaś w 1949 osiadł na stałe w Paryżu. Jako dziennikarz i eseista był stałym współpracownikiem międzynarodowej prasy jidysz w tym między innymi kwartalnika literacko-artystycznego Di Goldene Kejt^[2].