Ernest Till – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ernest Till
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1846 ; Brzeżany, Cesarstwo Austrii
Data i miejsce śmierci	21 marca 1926 ; Lwów, Polska
	profesor nauk prawnych
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Doktorat	1871
Habilitacja	1877
Profesura	1888
	Polska Akademia Umiejętności
Status	członek korespondent
	Doktor honoris causa; Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie – 1926
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Rolnicza w Dublanach; Uniwersytet Lwowski
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ernest Till (ur. 4 stycznia 1846 w Brzeżanach, zm. 21 marca 1926 we Lwowie) – polski prawnik, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, członek Polskiej Akademii Umiejętności.

Życiorys

Był synem Józefa i Marii z Winklerów. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, w latach 1865–1870 studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Lwowskim; w 1871 uzyskał stopień doktora praw. Następnie rozpoczął pracę w Prokuratorii Skarbu we Lwowie, po czym praktykę kandydacką do adwokatury. Od 1878 prowadził znaną kancelarię adwokacką we Lwowie. Jako adwokat urzędował przy ulicy Jagiellońskiej 2^[1]. Od 1873 prowadził wykłady z prawa rolnego w Akademii Rolniczej w Dublanach oraz z prawa leśnego w Szkole Gospodarstwa Leśnego we Lwowie. W 1877 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy O znaczeniu posiadania przy nabyciu nieruchomości i został docentem w Katedrze Prawa Cywilnego Austriackiego Uniwersytetu Lwowskiego. W 1888 mianowany został profesorem tytularnym, a po rezygnacji z adwokatury, w 1905 profesorem zwyczajnym. W latach 1905–1917 kierował katedrą prawa prywatnego austriackiego, a w roku akademickim 1906/1907 był dziekanem Wydziału Prawa. W 1921 mianowany został profesorem honorowym, wykłady kontynuował do końca życia.

W 1897 powołany na członka korespondenta Polskiej Akademii Umiejętności, w 1921 na członka rzeczywistego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Należał także do Towarzystwa Naukowego we Lwowie (od 1920) oraz Towarzystwa Prawniczego we Lwowie^[2] (prezes od 1911^[3]). Przed 1914 był członkiem oddziału C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego w Lisku^[4]^[5]^[5]. W 1916 został wybrany prezesem zarządu Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych^[6]. W 1919 został wiceprezesem Komisji Kodyfikacyjnej RP i kierował lwowskim kołem Komisji Kodyfikacyjnej, które opracowało m.in. projekt kodeksu zobowiązań. Był redaktorem naczelnym pisma „Przegląd Prawa i Administracji”^[7].

W latach 1874–75 wydawał wraz z Dr. Ignacym Szczęsnym Czemeryńskim pismo „Prawnik”, publikując w nim przeglądy prawodawstwa i mniejsze artykuły. W 1876 roku z dr Karolem Stromengerem założył „Przegląd sądowy i administracyjny”, który po wystąpieniu wspólnika prowadził sam do roku 1892, a od 1893 roku z dr Bronisławem Łozińskim, potem pod zmienioną nazwą „Przegląd prawa i administracji” aż 1926 roku. Po jego śmierci zmieniona nazwę na „Przegląd Prawa i Administracji im. Ernesta Tilla”^[8].

W pracy naukowej zajmował się prawem cywilnym – prawem rzeczowym, spadkowym, prawem zobowiązań. Pracował nad projektem kodeksu cywilnego, a gdy prace nad nim zaczęły się opóźniać, przygotował projekt części ogólnej i szczegółowej prawa zobowiązaniowego, który był podstawą do prac nad kodeksem zobowiązań z 1933. Był twórcą lwowskiej szkoły prawa prywatnego, z której wywodzili się: m.in. Roman Longchamps de Bérier, Kazimierz Przybyłowski, Alfred Ohanowicz i znawca prawa handlowego Aleksander Doliński.

Otrzymał tytuł c. k. radcy dworu^[9]. 22 października 1917 został wyniesiony do godności szlacheckiego I stopnia, a w dyplomie z 6 lutego 1918 dodano przydatek „z Kostryna” („von Kostryn”; nobilitowany był właścicielem Kostrynia tj. przysiółka Uherzec Mineralnych)^[9]. W 1926 otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie^[10].

Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Był żonaty z Adolfiną^[11]. Ich dziećmi byli: Artur Till (1874–1936), także prawnik oraz adwokat i oficer^[12], Stanisław Till (1875–1945), radca budownictwa w Urzędzie Wojewódzkim i dyrektor Muzeum Przemysłowego w Krakowie, Maria Zgórska (ur. 1878), Jadwiga (1881–1885), Ernest Till junior (1884–1985) oraz Adolfina Pagaczewska (1886–1974).

Wybrane publikacje

O podmiocie praw i prawach bez podmiotu (1872)
O prawie zwyczajowym (1877)
O przeniesieniu własności tabularnej (1878)
O zasiedzeniu tabularnym (1879)
Ogół praw majątkowych (1884)
Prawo prywatne austryackie (1884–1904, sześć tomów)
Z nauki prawa obligacyjnego (1895, pięć tomów)
Zur Lehre von der Rechtsausübung (1915)

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[13].
Order Żelaznej Korony III klasy (1898)^[14].

Przypisy

↑ Kalendarz Powszechny Gospodarski i Informacyjny na rok 1882. Lwów: 1881, s. 49.
↑ Kronika. Towarzystwo Prawnicze we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 35 z 14 lutego 1909.
↑ I. Doroczne Walne Zgromadzenie Towarzystwa Prawniczego we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 161 z 15 lipca 1919.
↑ Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1912. Lwów: 1913, s. 236.
↑ ^a ^b Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1913. Lwów: 1914, s. 408.
↑ Z Polski i ze świata. „Głos Narodu”. Nr 301, s. 4, 15 czerwca 1916.
↑ Redakcja. „Przegląd Prawa i Administracji”, s. 217, Zeszyt 10–12 z 1921.
↑ Skład Akademii Umiejętności Rocznik Akademii Umiejętności w Krakowie, Rok 1896/7 s. 28
↑ ^a ^b Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 52.
↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 26. ISBN 978-83-7188-964-6.
↑ Schronisko im. ś. p. Tillowej w Uhercach. „Nowości Illustrowane”. Nr 37, s. 9, 14 września 1912.
↑ Archiwum Adwokatury Polskiej. Projekt Adolfa Suligowskiego. „Czasopismo Adwokatów Polskich”, s. 5, Nr 5 z 1928.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 21.
↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898.

Bibliografia

R. Longchamps de Berier, Ernest Till jako cywilista, Lwów 1926
K. Sójka-Zielińska, Ernest Till (1846–1926), „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 1997, R. VI, z. 3.
A. Redzik, Profesor Ernest Till (1846–1926) – w stusześćdziesięciolecie urodzin i osiemdziesięciolecie śmierci, „Palestra” 2006, nr 3–4, s. 125–132
A. Redzik, Roman Longchamps de Berier (1883 – 1941), „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 2006, z. 1, s. 5–108.
Biogramy uczonych polskich, cz. I: Nauki społeczne, zeszyt 3, P–Z (pod red. Andrzeja Śródki i Pawła Szczawińskiego), Ossolineum, Wrocław 1985
S. Górzyński, Nobilitacje w Galicji w latach 1772–1918, DiG, Warszawa 1997

Linki zewnętrzne

[1] Kalendarz Powszechny Gospodarski i Informacyjny na rok 1882. Lwów: 1881, s. 49.

[2] Kronika. Towarzystwo Prawnicze we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 35 z 14 lutego 1909.

[3] I. Doroczne Walne Zgromadzenie Towarzystwa Prawniczego we Lwowie. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 161 z 15 lipca 1919.

[4] Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1912. Lwów: 1913, s. 236.

[pbc.rzeszow.pl-5] Sprawozdanie Komitetu C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego za rok 1913. Lwów: 1914, s. 408.

[6] Z Polski i ze świata. „Głos Narodu”. Nr 301, s. 4, 15 czerwca 1916.

[7] Redakcja. „Przegląd Prawa i Administracji”, s. 217, Zeszyt 10–12 z 1921.

[8] Skład Akademii Umiejętności Rocznik Akademii Umiejętności w Krakowie, Rok 1896/7 s. 28

[SKK-9] Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 52.

[10] Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918–1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 26. ISBN 978-83-7188-964-6.

[11] Schronisko im. ś. p. Tillowej w Uhercach. „Nowości Illustrowane”. Nr 37, s. 9, 14 września 1912.

[12] Archiwum Adwokatury Polskiej. Projekt Adolfa Suligowskiego. „Czasopismo Adwokatów Polskich”, s. 5, Nr 5 z 1928.

[13] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 21.

[14] Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”, s. 5, Nr 277 z 3 grudnia 1898.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

Prezydenci	Franciszek Fierich (1919–1928) Bolesław Pohorecki (1928–1939)
Wiceprezydenci	Stanisław Bukowiecki Ludwik Zachariasz Cichowicz Ernest Till
Członkowie Wydziału Cywilnego	Władysław Abraham Maurycy Allerhand Roman Longchamps de Bérier Marian Bielewicz Tadeusz Bujak Stanisław Bukowiecki Adam Chełmoński Ludwik Zachariasz Cichowicz Aleksander Doliński Ludwik Domański Jarogniew Drwęski Tadeusz Dziurzyński Franciszek Fierich Jakub Glass Stanisław Gołąb Antoni Górski Bronisław Hełczyński Władysław Leopold Jaworski Henryk Konic Ignacy Koschembahr-Łyskowski Marek Kuratow-Kuratowski Jan Jakub Litauer Karol Lutostański Wiktoryn Mańkowski Jan Mrozowski Alfons Parczewski Leon Petrażycki Bolesław Pohorecki Kazimierz Przybyłowski Michał Rostworowski Józef Skąpski Jan Sławski Stanisław Sławski Kamil Stefko Józef Felicjan Sułkowski Jerzy Trammer Ernest Till Jan Wasilkowski Eugeniusz Waśkowski Stanisław Wróblewski Fryderyk Zoll
Członkowie Wydziału Karnego	Henryk Ettinger Juliusz Kałużniacki Edmund Krzymuski Juliusz Makarewicz Wacław Makowski Zygmunt Marek Walenty Miklaszewski Aleksander Mogilnicki Franciszek Nowodworski Julian Nowotny Witold Prądzyński Emil Stanisław Rappaport Zygmunt Rymowicz Zygmunt Seyda Stanisław Śliwiński
Projekty ustaw	kodeks postępowania karnego (1928) kodeks postępowania cywilnego (1930) Kodeks karny (1932) kodeks zobowiązań (1933) kodeks handlowy (1934) prawo wekslowe (1936) prawo czekowe (1936)