Fiat 611 – Wikipedia, wolna encyklopedia
![]() Fiat 611 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | Fiat |
Typ pojazdu | |
Trakcja | kołowa 6×4 |
Załoga | 5 |
Historia | |
Prototypy | |
Produkcja | |
Dane techniczne | |
Silnik | 1 silnik benzynowy, 6-cylindrowy Fiat |
Transmisja | mechaniczna |
Pancerz | 8 – 15 mm |
Długość | 5,60 m |
Szerokość | 1,80 m |
Wysokość | 2,60 m |
Masa | bojowa: 6 900 kg |
Osiągi | |
Prędkość | 28 km/h |
Zasięg pojazdu | 280 |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
3 karabiny maszynowe Breda 30 kal. 6,5 mm lub 1 działko kal. 37 mm i 2 karabiny maszynowe kal. 6,5 mm | |
Użytkownicy | |
Włochy |
Fiat 611 – włoski samochód pancerny z okresu międzywojennego i II wojny światowej. Pojazd był skonstruowany na podwoziu ciężarówki Fiat 611C, trzyosiowej, ale z napędem tylko na dwie tylne osie. Produkcja w zakładach Fiata rozpoczęła się w 1934.
Powstało 10 sztuk pojazdu, z tego pięć uzbrojonych w armatę 37 mm Vickers-Terni L/40 w wieży i strzelający do tyłu karabin maszynowy 6,5 mm Breda Mod. 30 w kadłubie, oraz pięć uzbrojonych w dwa niezależne karabiny maszynowe Breda Mod. 30 z przodu wieży i jeden strzelający do tyłu w kadłubie[1].
Fiat 611 okazał się bardzo powolny, był używany we wschodniej Afryce, w tym w Etiopii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Nicola Pignato: Italian Armored Vehicles of World War Two, Squadron/Signal Publications, 2004, no.6089, ISBN 0-89747-475-9, (ang.), s.55-56