Fiat 1400 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fiat 1400
Fiat 1900

Fiat 1400 z 1951 roku
Inne nazwy	SEAT 1400 Zastava 1400BJ
Producent	FIAT SEAT Zastava
Projektant	Dante Giacosa
Zaprezentowany	Genewa 1950
Okres produkcji	1950–1958 (Włochy) 1953–1963 (Hiszpania) 1954–1961 (Jugosławia)
Miejsce produkcji	Włochy  Hiszpania  Jugosławia
Poprzednik	Fiat 1500
Następca	Fiat 1800/2100
Dane techniczne
Segment	D
Typy nadwozia	4–drzwiowy sedan 2–drzwiowe coupé 2–drzwiowy kabriolet
Silniki	benzynowe: 1395 cm³ 1901 cm³ wysokoprężny: 1901 cm³
Skrzynia biegów	4– i 5–biegowa manualna
Napęd	tylny
Długość	4305 mm
Szerokość	1655 mm
Wysokość	1550–1590 mm
Rozstaw osi	2650 mm
Masa własna	1130–1200 kg
Liczba miejsc	4-5
Dane dodatkowe
Konkurencja	Peugeot 203 Volvo PV444
Multimedia w Wikimedia Commons

Fiat 1400/1900 – modele samochodów osobowych produkowanych przez FIAT-a w latach 1950-1958. Oba modele były konstrukcyjnie identyczne, a oznaczenia odnosiły się do pojemności silnika, odpowiednio: 1395 cm³ dla modelu 1400 i 1901 cm³ dla modelu 1900. Różnice występowały w wyposażeniu i detalach nadwozia.

Samochód zadebiutował w 1950 roku na wystawie w Genewie. Był to pierwszy, całkowicie nowy powojenny projekt jaki pojawił się w gamie produkcyjnej Fiata. Po raz pierwszy Fiat zastosował też nadwozie samonośne opracowane we współpracy z firmą Chrysler, którego projekt stworzył Dante Giacosa. Inspiracja samochodami amerykańskimi widoczna jest również w organizacji wnętrza samochodu m.in. we wspólnej kanapie zainstalowanej z przodu zamiast oddzielnych foteli kierowcy i pasażera. Z tego powodu zarówno dźwignia zmiany biegów zainstalowana została przy kierownicy, a dźwignia hamulca ręcznego w tablicy rozdzielczej. Silnik 1395 cm3 został opracowany tak, aby poprzez wydłużenie skoku tłoka można było uzyskać zamianę pojemności i mocniejszą wersję jednostki. W modelu 1400 zadebiutował również silnik wysokoprężny jako źródło napędu samochodu osobowego Fiat. Samochód był wyposażony w pełny system wentylacji i ogrzewania. Po raz pierwszy Fiat użył również w układzie przeniesienia napędu sprzęgła hydrokinetycznego (w modelu 1900).

W okresie produkcji nastąpiło kilka zmian konstrukcyjnych dotyczących głównie jednostek napędowych oraz zmian stylistyki nadwozia. Samochody z takimi zmianami prezentowano jako nowe serie oznaczone odpowiednio 1400/1900, 1400A/1900A i 1400B/1900B.

Pojazd produkowany był w latach 1953–1963 w Hiszpanii jako SEAT 1400 oraz w latach 1954–1961 w Jugosławii jako Zastava 1400BJ.

Zadebiutował w 1950 roku w trzech wersjach nadwoziowych: sedan, coupe i kabriolet. Jednostką napędową był 4-cylindrowy, rzędowy silnik górnozaworowy o pojemności 1395 cm³ i mocy 44 KM, który pozwalał na osiągnięcie prędkość 120 km/h. Przeniesienie napędu realizowane było poprzez 4-biegową skrzynkę biegów (plus bieg wsteczny) na koła tylne. Biegi 2 - 4 były zsynchronizowane.

W 1953 roku na wystawie motoryzacyjnej w Turynie przedstawiono wersję Fiata 1400 z silnikiem wysokoprężnym. Jednostka ta pochodziła z samochodów dostawczych produkowanych przez Fiata, a wykorzystana była również w debiutującym w 1951 roku modelu Campagnola. Silnik o pojemności 1901 cm³ ze wstępną komorą spalania osiągał moc 40 KM przy stopniu sprężania 20:1. Pomimo pojemności 1901 cm³ model oznaczano jako Fiat 1400 pozostawiając oznaczenie 1900 dla modelu z silnikiem benzynowym o takiej samej pojemności.

Wyprodukowano ok. 77 tys. egzemplarzy modelu 1400 z czego ok. 13,5 tys. z silnikiem wysokoprężnym.

W roku 1952 zaprezentowano model Fiat 1900. Bazował on konstrukcyjnie na modelu 1400 a różnice dotyczyły jednostki napędowej, wyposażenia i szczegółów nadwozia.

Do napędu wykorzystano silnik o pojemności 1901 cm³ o mocy 60 KM co powalało osiągnąć 130 km/h. Silnik ten był wersją jednostki napędowej z modelu 1400 o zwiększonym skoku tłoka z 66 do 90 mm. Do przeniesienia napędu zastosowano 5-biegową skrzynkę biegów (plus bieg wsteczny). Podobnie jak w modelu 1400 do wyboru były wersje nadwoziowe 4-drzwiowy sedan, 2-drzwiowe coupe (określane jako Fiat 1900 Granluce), oraz wersja z otwartym nadwoziem, która później została zaadaptowana na potrzeby policji jako Torpedo Polizia. W wersji tej moc podniesiono do 63 KM.

Nadwozie prawie identyczne z modelem 1400 wyróżniała ozdobna listwa biegnąca z boku poprzez drzwi i błotniki.

Wyprodukowano ok. 10 tys. egzemplarzy wszystkich wersji.

W 1954 roku zaprezentowano model 1400A. Różnice dotyczyły jednostki napędowej oraz niewielkich zmian wyglądu nadwozia.

Moc silnika benzynowego podniesiona została do 50 KM co zwiększyło prędkość maksymalną do 125 km/h. W dalszym ciągu oferowano wersję z silnikiem wysokoprężnym.

W nadwoziu zastosowano inną atrapę chłodnicy i kierunkowskazy. Pod bocznymi szybami pojawiła się ozdobna listwa, a na zderzakach dodano kły, zmianom poddano także tylne światła.

Wyprodukowano ponad 50 tys. egzemplarzy tej wersji.

Zmiany podobne jak w modelu 1400 zastosowano również w Fiacie 1900A. Tutaj moc silnika została podniesiona do 70 KM co zwiększyło prędkość maksymalną 135  km/h. Zewnętrznym wyróżnikiem wersji dalej pozostała listwa ozdobna z boku nadwozia. Oferowano sedana oraz coupe (Granluce).

Powstało 7027 egzemplarzy.

W nowej wersji modelu 1400 zmiany konstrukcyjne dotyczyły hamulców i zawieszenia. Moc silnika podniesiona została do 58 KM (prędkość maksymalna 135 km/h). Moc silnika wysokoprężnego podniesiono o 3 KM. W nadwoziu najwyraźniejszą zmianą było wprowadzenie dwukolorowego nadwozia oraz lampy przeciwmgielnej zamontowanej na środku atrapy chłodnicy. Wewnątrz zmianie uległ wygląd deski rozdzielczej.

Wyprodukowano ok. 40 tys. egzemplarzy tej wersji.

Zmiany konstrukcyjne z modelu 1400 przeniesiono również do wersji 1900. Tutaj moc silnika podniesiono do 80 KM (prędkość maksymalna 145 km/h). Dwukolorowe nadwozie od wersji 1400 odróżniało się innym układem ozdobnej listwy na przednich błotnikach. Oferowano w dalszym ciągu wersję sedan i coupe (Granluce).

W 1957 roku dokonano niewielkiej zmiany stylistycznej w wersji sedan zapożyczonej z wersji coupe. Widoczna jest ona w układzie listw ozdobnych na tylnych błotnikach.

Powstało ok. 2500 egzemplarzy w obu wersjach nadwoziowych.

• 
  Fiat 1400 kabriolet pierwszej serii
• 
  Fiat 1400A
• 
  Fiat 1400B

• Giancenzo Màdaro: All the fiats. Wyd. piąte. Mediolan, Włochy: Editoriale Domus, 1996. Brak numerów stron w książce
• Camerana Oddone: Linea Fiat. Turyn, Włochy: Fiat, 1966. Brak numerów stron w książce