Garajowa Przełęcz Wyżnia – Wikipedia, wolna encyklopedia
Garajowa Przełęcz Wyżnia (pomiędzy Wielką Kopą Koprową a Wielką Garajową Kopą) | |
Państwo | |
---|---|
Wysokość | 1916 m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°11′37″N 19°58′42″E/49,193611 19,978333 |
Garajowa Przełęcz Wyżnia (słow. Vyšné Garajovo sedlo) – przełęcz położona na wysokości 1916 m w masywie Liptowskich Kop, w słowackich Tatrach Wysokich. Oddziela Wielką Kopę Koprową od Wielkiej Garajowej Kopy[1].
Jest to szeroka i trawiasta przełęcz. Jej północne stoki opadają do dna dolinki Wielkie Rycerowe, południowe do Garajowej Dolinki. Wszystkie są trawiaste i łatwe do przejścia[2]. Garajowa Przełęcz Wyżnia umożliwia łatwy dostęp do szczytów Liptowskich Kop. Jest dogodnie dostępna z Doliny Koprowej i Doliny Wierchcichej, a także z innych obiektów w masywie. Zimą dla doświadczonych narciarzy możliwe jest wejście również na nartach, choć stoki z niej opadające są lawiniaste. Mimo dostępności nie prowadzą na nią żadne znakowane szlaki turystyczne[1]. Od 1949 r. jest zamkniętym obszarem ochrony ścisłej z zakazem wstępu[2].
Pierwsze wejścia na Garajową Przełęcz Wyżnią nie są znane, najprawdopodobniej dokonywali ich myśliwi lub pasterze. Liptowskie Kopy były wypasane co najmniej od XVII wieku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część IV. Walentkowa Przełęcz – Przełączka pod Zadnim Mnichem. Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1951.
- ↑ a b Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.