Gospodarka Eswatini – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gospodarka Eswatini

200 emalageni – najwyższy nominał banknotu lokalnej waluty
Informacje ogólne
Waluta	Lilangeni (SZL), Rand południowoafrykański (ZAR)
Bank centralny	Centralny Bank Eswatini
Organizacje gospodarcze	SACD, SADC, COMESA, MERCOSUR, Unia Afrykańska, ONZ
Dane statystyczne
PKB (nominalny)	4 484 000 000 $ (2019 r.)[1][2]
PKB (ważony PSN)	10 560 000 000 $ (2021 r.)[1][2]
PKB per capita	8900 $ (2021 r.)[1][2]
Wzrost PKB	7,88% (2021)[2]
Struktura PKB	rolnictwo: 6,5% (2017 r.); przemysł: 45% (2017 r.); usługi: 48.6% (2017 r.)[1]
Inflacja	7,9%[1][2]
Wymiana handlowa
Eksport	2510 mln $ (2021)[3]
Towary eksportowane	Mieszanki zapachowe, cukier nierafinowany, złoto, przemysłowe kwasy tłuszczowe, oleje i alkohole, tarcica (2021)[3]
Główni partnerzy	RPA 56%; Indie 11,4%; Kenia 5,33%; Nigeria 3,23%; Mozambik 2,97%[3]
Import	2170 mln $ (2021)[3]
Towary importowane	rafinowana ropa naftowa, elektryczność, przyrządy medyczne, leki pakowane, tkaniny bawełniane ze sztucznymi dodatkami (mniej niż 85% bawełny)[3]
Główni partnerzy	RPA 70,6%; Chiny 9,72%; Indie 2,68%, Stany Zjednoczone 1,83%; Mozambik 1,51%[3]
Zatrudnienie
Stopa bezrobocia	25,76% (2021)[1][2]
Wskaźniki jakości życia
Ludność poniżej progu ubóstwa	58.9% (2021)[1][2]
Współczynnik Giniego	54,6 (2016)[1][2]
Wskaźnik rozwoju społecznego	0.610 (2020)[4]
Finanse publiczne
Dług publiczny	28,4% z GDP (2017); 535 mln $ w 2019 roku

Gospodarka Eswatini – gospodarka jednego z najmniejszych państw Afryki, Eswatini. Oparta jest ona głównie na przemyśle i usługach (odpowiednio 45% i 48,6% ogółu)^[1][2]. Rozwój gospodarki utrudniają częste susze, a niekiedy gwałtowne, katastrofalne powodzie oraz znaczna erozja gleb^[5].

 Osobny artykuł: Lilangeni.

Narodową walutą Eswatini jest lilangeni (SZL), jednak jest ona powiązana parytetowa i równoważna (1 SZL = 1 ZAR) randowi południowoafrykańskiemu (ZAR)^[6][7].

Gospodarka Eswatini jest w znacznej mierze uzależniona od RPA, w 2021 roku suma towarów eksportowanych z Eswatini do RPA wyniosła 56% całego eksportu, zaś odsetek ten w przypadku importu z RPA wynosił w tym samym roku 70,6%^[3]. Odsetek ten jednak spadł w porównaniu z latami wcześniejszymi.

Poza Republiką Południowej Afryki istotną rolę w wymianach handlowych z Eswatini zajmują Indie (2. miejsce w eksporcie i 3. w imporcie), Chiny (2. miejsce w imporcie), Kenia (3. miejsce w eksporcie), Nigeria (4. miejsce w eksporcie), Stany Zjednoczone (4. miejsce w imporcie) oraz Mozambik (5. miejsce w imporcie i eksporcie)^[3].

Głównymi produktami rolnymi produkowanymi/hodowanymi w Eswatini są m.in.: trzcina cukrowa, kukurydza, grejpfruty, pomarańcze, mleko, wołowina, ziemniaki, warzywa, banany.

Udział w rolnictwa w PKB systematycznie maleje na rzecz innych sektorów. Pomimo urodzajnej ziemi (80% powierzchni całkowitej) i wystarczających zasobów wody, Eswatini produkuje tylko 20% konsumowanych owoców i warzyw i jest zależne od importu z RPA.

W 2017 roku rolnictwo stanowiło ok. 6% PKB państwa^[1][2] (117. miejsce na świecie^[8]), co stanowi spadek w stosunku do roku 2007, kiedy było to 11,8% (przy czym w tym sektorze zatrudnionych było 60% czynnych zawodowo)^[5].

W Eswatini znaczące są m.in. następujące branże przemysłowe: produkcja koncentratów napojów bezalkoholowych/owocowych^[5], wydobywanie węgla, gospodarka leśna, przetwarzanie cukru, przemysł tekstylny^[5].

Przemysł ogółem w 2017 roku dostarczał 45% PKB^[1][2] (17. miejsce na świecie^[8]), co stanowi spadek w stosunku do roku 2007, kiedy było to ok. 50%^[5].

Wzrost produkcji przemysłowej w Eswatini w roku 2021 wyniósł 15,38% i jest to 14. najlepszy wynik na świecie^[9].

W 2007 roku górnictwo dostarczało ok. 2% PKB, co stanowi spadek w porównaniu z latami wcześniejszymi^[5].

W 2017 roku stanowiły 49% PKB^[1][2] (185. miejsce na świecie^[8]). Wskaźnik ten rośnie na rzecz rolnictwa i przemysłu, których udział maleje^[5]. Usługi są zdominowane przez usługi finansowe, bankowe i transport.

Wpływy z turystyki Eswatini zwiększyły się pomimo spowolnienia gospodarki światowej. W celu utrzymania tendencji wzrostowej w turystyce, rząd oraz przedstawiciele prywatnego sektora turystycznego zapowiadają ścisłą współpracę, wskazując na potrzebę wsparcia i dalszego rozwoju tej gałęzi gospodarki, która posiada duży potencjał wzrostu^[10].