Gubernia tambowska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gubernia tambowska
Тамбовская губе́рния
	gubernia
	1796–1928
	Herb
Państwo	Imperium Rosyjskie
Siedziba	Tambow
Powierzchnia	66 588 km²
Populacja (1897); • liczba ludności	; 2 684 030
• gęstość	40,3 os./km²
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba ujezdów	10
	Położenie na mapie Rosji Gubernia tambowska
	52°43′15″N 41°27′08″E/52,720833 41,452222
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gubernia tambowska (ros. Тамбовская губерния) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego i RFSRR w centralnej Rosji, utworzona ukazem Katarzyny II 15 grudnia 1779 jako namiestnictwo tambowskie, od 1796 gubernia. Stolicą guberni był Tambow. Zlikwidowana w 1928.

Gubernia była położona pomiędzy 51°14' a 55°6' szerokości geograficznej północnej i 38°9' a 43°38' długości geograficznej wschodniej. Graniczyła od północy z gubernią włodzimierską i niżnonowogrodzką, na wschodzie z gubernią penzeńską i saratowską, na południu z gubernią woroneską, na zachodzie z gubernią orłowską, tulską, riazańską i woroneską.

Powierzchnia guberni wynosiła 66 588 km², ludność, według spisu powszechnego 1897 - 2 684 030 osób – Rosjan (95,5%) z nieliczną mniejszością Mordwinów (3,3%) i Tatarów.

Gubernia w początkach XX wieku była podzielona na 12 ujezdów: borisoglebski, jełatomski, kirsanowski, kozłowski, lebiedianski, lipiecki, morszański, spasski, tambowski, tiemnikowski, usmański i szacki.

Gubernia została w 1928 decyzją WCIK ZSRR wcielona w skład Centralnego Obwodu Czarnoziemnego RFSRR. Od 1937 na terytorium guberni istnieje obwód tambowski RFSRR, a obecnie Federacji Rosyjskiej. Obwód obejmuje 34,5 tys. km², a więc połowę terytorium dawnej guberni.

Gubernia tambowska była w latach 1918–1921 terenem największego rosyjskiego powstania chłopskiego przeciwko władzy bolszewików w Rosji.

Bibliografia

Тамбовская губерния Энциклопедия Брокгауза Ф.А. и Ефрона И.А.
Gubernia tambowska. tmbv.info. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-03)]. (język rosyjski)

Zobacz też

Powstanie tambowskie