Hōryū-ji – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zabytki buddyjskie zespołu Hōryū-ji^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Japonia
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, II, IV, VI
Numer ref.	660
Region	Europa i Ameryka Północna
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1993; na 17. sesji
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Hōryū-ji
法隆寺
	nr rej. UNESCO 660
	; Główny pawilon na terenie kompleksu Hōryū-ji
Państwo	Japonia
Prefektura	Nara
Miejscowość	Ikaruga
Wyznanie	buddyzm
Rodzaj	tera
Wezwanie	Budda Siakjamuni
	Historia
Data budowy	607
	Dane świątyni
Budulec	drewno
	Położenie na mapie prefektury Nara Hōryū-ji
	Położenie na mapie Japonii Hōryū-ji
	34°36′53,06″N 135°44′03,02″E/34,614739 135,734172
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Hōryū-ji (jap. 法隆寺; „Świątynia Rozkwitu Prawa”) – jedna z najstarszych świątyń buddyjskich w Japonii, w mieście Ikaruga w prefekturze Nara, w 1993 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Świątynię wzniesiono w 607 roku na polecenie księcia Shōtoku. Budowniczymi byli mistrzowie sztuki budowlanej z Korei, którzy wznieśli wszystkie japońskie świątynie i klasztory w okresie Asuka. Jest to, obok budowli w Korei, jedyny przykład budownictwa chińskiego tego okresu.

Klasztor ten należał do szkoły hossō-shū, będącej odpowiednikiem chińskiej szkoły faxiang. W 670 roku świątynia została zniszczona przez pożar. Odbudowano ją w 708 roku. Z pierwotnych zabudowań zachował się m.in. główny pawilon (kondō), zaliczany do najstarszych, drewnianych budynków na świecie. Do naszych czasów dotrwał także pawilon Yumedono z 738 roku. Pozostałe budowle pochodzą z późniejszego okresu. Kompleks klasztorny dzieli się na dwa, położone obok siebie, zespoły: Sai-in – zespół zachodni oraz Tō-in – zespół wschodni. Starszy jest zespół Sai-in. Na terenie kompleksu Hōryū-ji przechowywanych jest wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne z przełomu VI i VII wieku, a także wyroby rzemiosła artystycznego, malowidła (freski) i rękopisy.

Galeria

Brama Nandaimon
Zachodnia część kompleksu (widok z bramy Nandaimon)
Tōdaimon (Skarb Narodowy Japonii)
Chūmon (Brama Wewnętrzna)
Ungyō, boski strażnik (król)
Agyō, boski strażnik (król)
Widok ogólny
Kondō (Główny Pawilon, Skarb Narodowy Japonii)
Gojū-no-Tō (Pięciopiętrowa Pagoda, Skarb Narodowy Japonii)
Daikōdō (Wielki Pawilon Wykładów)
Arkadowe przejście
Wieża dzwonu
Shōryō-in (Skarb Narodowy Japonii)
Kōfūzō (skarbiec świątynny)
Saiendō (Zachodni Pawilon Okrągły, w rzeczywistości ośmiokątny, Skarb Narodowy Japonii)
Yumedono (Pawilon Snów)
Denpōdō (Skarb Narodowy Japonii)
E-den (pawilon zbiorów malarskich) i Shari-den (pawilon relikwii Buddy)
Arkadowe przejście we wschodniej części
Wieża dzwonu wschodniej części

Bibliografia

Encyklopedia sztuki starożytnej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1974, s. 219–220
TadeuszT. Barucki TadeuszT., Architektura Japonii, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1988, ISBN 83-213-3390-7, OCLC 834567993 .
JolantaJ. Tubielewicz JolantaJ., Nara i Kioto, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983, ISBN 83-221-0177-5, OCLC 749595522 .

Linki zewnętrzne

Oficjalna strona internetowa Hōryū-ji (jap.)
Oficjalna strona internetowa Hōryū-ji (ang.)

[1] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

[2] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

[3] Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.

[a]

[b]

[A]