Henryk Glücklich – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Glücklich

Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1945 Rybnik
Data i miejsce śmierci	23 września 2014 Berlin
Kariera seniorska
Lata Klub Liga polska 1961–1962 Górnik Rybnik 1963–1981 Polonia Bydgoszcz
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Mistrzostwa świata złoto 1969 żużel, drużynowo brąz 1968 żużel, drużynowo brąz 1970 żużel, drużynowo brąz 1971 żużel, drużynowo brąz 1972 żużel, drużynowo

Henryk Glücklich (ur. 22 stycznia 1945 w Rybniku, zm. 23 września 2014 w Berlinie^[1]) – polski żużlowiec.

Henryk Glücklich urodził się 22 stycznia 1945 roku w Rybniku. Tam zaczęła się jego pasja związana z motocyklami. Pracował w warsztacie motocyklowym w Rybniku. Po ukończeniu 16 lat zapisał się do szkółki żużlowej przy klubie Górnik Rybnik. Z tym klubem był związany do 1963 roku^[2]. W maju 1963 trafił do Polonii Bydgoszcz. Z pomocą bydgoskiego żużlowca Mieczysława Połukarda ustabilizował formę. Przez bydgoskich kibiców, ze względu na niski wzrost, nazywany był "małym wojownikiem", a lepsze wyniki osiągał stojąc na motorze podczas zawodów. Jego ulubioną akcją była jazda pod bandą. Pierwszy znaczący sukces odniósł 21 września 1969 w Rybniku – został Drużynowym Mistrzem Świata. Trofeum to zdobył wspólnie z Andrzejem Wyglendą, Stanisławem Tkoczem, Andrzejem Pogorzelskim i Edwardem Jancarzem. Henryk Glücklich wywalczył 3 punkty wygrywając z Ivanem Maugerem. Największy indywidualny sukces Glücklich odnosi w 1970 we Wrocławiu. Podczas Indywidualnych Mistrzostw Świata zdobył 9 pkt i zajął 5. miejsce. W 1971 stał na czele "złotej drużyny" – Polonia Bydgoszcz pod przewodnictwem Glücklicha zdobyła tytuł Drużynowego Mistrza Polski. W 1972 w trakcie finału Indywidualnych Mistrzostw Polski, rozgrywanych w Bydgoszczy, zdobył brązowy medal. Do końca lat siedemdziesiątych był liderem bydgoskiej Polonii i etatowym kadrowiczem. Karierę zakończył w 1981. Od 1995 mieszkał w Niemczech^[3].

23 września 2014 zmarł po ciężkiej chorobie^[4].

Ojciec Piotra Glücklicha, również żużlowca.

Indywidualne Mistrzostwa Świata

• 1969 - Londyn - 12. miejsce - 5 pkt → wyniki
• 1970 - Wrocław - 5. miejsce - 9 pkt → wyniki
• 1975 - Londyn - 16. miejsce - 0 pkt → wyniki

Drużynowe Mistrzostwa Świata

• 1968 - Londyn - 3. miejsce - 2 pkt → wyniki
• 1969 - Rybnik - 1. miejsce - 3 pkt → wyniki
• 1970 - Londyn - 3. miejsce - 3 pkt → wyniki
• 1971 - Wrocław - 3. miejsce - 4 pkt → wyniki
• 1972 - Olching - 3. miejsce - 6 pkt → wyniki
• 1975 - Norden - 4. miejsce - 2 pkt → wyniki

Indywidualne Mistrzostwa Polski

• 1966 - Rybnik - 6. miejsce - 9 pkt → wyniki
• 1967 - Rybnik - 9. miejsce - 7 pkt → wyniki
• 1968 - Rybnik - 14. miejsce - 3 pkt → wyniki
• 1969 - Rybnik - 11. miejsce - 6 pkt → wyniki
• 1970 - Gorzów Wielkopolski - 6. miejsce - 9 pkt → wyniki
• 1971 - Rybnik - 4. miejsce - 12+2 pkt → wyniki
• 1972 - Bydgoszcz - 3. miejsce - 12 pkt → wyniki
• 1973 - Rybnik - 5. miejsce - 9 pkt → wyniki
• 1974 - Gorzów Wielkopolski - 11. miejsce - 6 pkt → wyniki
• 1975 - Częstochowa - 5. miejsce - 9 pkt → wyniki
• 1977 - Gorzów Wielkopolski - 15. miejsce - 2 pkt → wyniki

Mistrzostwa Polski Par Klubowych

• 1974 - Bydgoszcz - 1. miejsce - 13 pkt → wyniki
• 1975 - Leszno - 4. miejsce - 15 pkt → wyniki
• 1979 - Gniezno - 2. miejsce - 8 pkt → wyniki
• 1980 - Zielona Góra - 5. miejsce - 4 pkt → wyniki

Złoty Kask

• 1967 - 8 rund - 2. miejsce - 62 pkt → wyniki
• 1968 - 8 rund - 9. miejsce - 48 pkt → wyniki
• 1969 - 8 rund - 4. miejsce - 60 pkt → wyniki
• 1970 - 8 rund - 5. miejsce - 58 pkt → wyniki
• 1971 - 8 rund - 6. miejsce - 49 pkt → wyniki
• 1972 - 8 rund - 2. miejsce - 78 pkt → wyniki
• 1973 - 8 rund - 8. miejsce - 53 pkt → wyniki
• 1974 - 8 rund - 4. miejsce - 39 pkt → wyniki
• 1975 - 8 rund - 9. miejsce - 44 pkt → wyniki

Srebrny Kask

• 1966 - 3 rundy - 3. miejsce - 19 pkt → wyniki

Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie

• 1966 - 8. miejsce - 5 pkt → wyniki
• 1967 - 1. miejsce - 12 pkt → wyniki
• 1972 - 4. miejsce - 12+1 pkt → wyniki

• Wiesław Dobruszek, "Żużlowe ABC" tom I, Leszno 2004, str. 159
• Zmarł Henryk Glücklich

• Stefan Smołka: Ostatnia runda Małego Wojownika