Polonia Bydgoszcz (żużel) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Polonia Bydgoszcz

Pełna nazwa	Żużlowy Klub Sportowy Polonia Bydgoszcz Spółka Akcyjna
Przydomek	Gryfy
Barwy	biało-czerwone[a]
Data założenia	14 maja 1920 (klub) 22 maja 1946 (sekcja)
Debiut w najwyższej lidze	20 maja 1951
Liga	2. Ekstraliga
Państwo	Polska
Województwo	kujawsko-pomorskie
Siedziba	Bydgoszcz
Adres	ul. Sportowa 2 85-091 Bydgoszcz
Stadion	Stadion Miejski im. Marszałka Józefa Piłsudskiego
Prezes	Jerzy Kanclerz[1]
Menedżer	Krzysztof Kanclerz[1]
Trener	Tomasz Bajerski[2]
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Polonia Bydgoszcz, pełna nazwa: Żużlowy Klub Sportowy Polonia Bydgoszcz Spółka Akcyjna (występuje pod nazwą Abramczyk Polonia Bydgoszcz) – polski klub żużlowy z siedzibą w Bydgoszczy. 7-krotny drużynowy mistrz Polski.

Klub jest kontynuatorem tradycji Klubu Sportowego „Polonia”, który powstał 14 maja 1920 roku, a po II wojnie światowej został reaktywowany w 1945 roku.

Sekcja motocyklowa w Bydgoskim Klubie Sportowym „Polonia” powstała 22 maja 1946 roku. W 1949 roku sekcje BKS-u i cały ich majątek wraz z częścią zawodników przekazano Zrzeszeniu Sportowemu „Gwardia”. Było to efektem dekretu wydanego przez władze państwowe na przełomie 1948 i 1949 roku, który mówił o przystąpieniu klubów sportowych do zrzeszeń. Zarząd Polonii zmuszony był rozwiązać klub, co nastąpiło w lutym 1949 roku.

24 maja 1957 na fali popaździernikowej odwilży władze zezwoliły na reaktywację Polonii, pod warunkiem fuzji z Gwardią. Klub przemianowano wówczas na Milicyjny Klub Sportowy „Polonia”. Funkcjonował on jako milicyjny do 1990 roku, natomiast do końca sezonu 2003 działał jako jedna z sekcji wielosekcyjnego BKS „Polonia”, który następnie został rozwiązany.

20 października 2003 roku powstało Bydgoskie Towarzystwo Żużlowe „Polonia”, które startowało w lidze w latach 2004–2006, zajmując – za zgodą władz PZM, miejsce dotychczasowego klubu w najwyższej klasie rozgrywkowej. Od 2007 roku, po powstaniu ligi zawodowej, zgodnie z przepisami klub w najwyższej klasie rozgrywkowej musiał funkcjonować jako spółka akcyjna, w związku z czym BTŻ „Polonia” wraz z Miastem Bydgoszcz powołała 27 października 2006 roku spółkę Żużlowy Klub Sportowy „Polonia Bydgoszcz” S.A., która od sezonu 2007 występuje w rozgrywkach ligowych.

Polonia Bydgoszcz powstała jeszcze przed II wojną światową, 14 maja 1920 roku jako Klub Sportowy „Polonia”, bez posiadania do 1939 roku sekcji żużlowej. W międzywojennej Bydgoszczy istniały dwa kluby żużlowo-motocyklowe – Klub Motocyklistów Bydgoszcz powstały w 1925 roku oraz Klub Motocyklistów Związku Strzeleckiego. Pierwsze zawody żużlowe w grodzie nad Brdą odbyły się w 1930 roku. W 1935 roku mistrzem Polski został zawodnik miejscowego KMB Jan Witkowski. Po II wojnie światowej nie udało się reaktywować klubów przedwojennych, bowiem KMB był klubem „burżuazyjnym”, a Strzelec radykalnie prawicowym. Pomimo tego w Bydgoszczy cały czas funkcjonowali przedwojenni działacze i zawodnicy tamtych drużyn. Wówczas na pomysł kontynuacji przedwojennego KMB w ramach sekcji BKS „Polonia” wpadł działacz Polonii, Saturnin Wasilewski. Takim sposobem 22 maja 1946 roku przy BKS powstała sekcja żużlowa. W dość szybkim tempie uporano się z zarejestrowaniem maszyn i przyjęciem w poczet członków Polskiego Związku Motorowego. Z chwilą powstania sekcja liczyła 70 członków i działała na zasadach dużej autonomii. Również w 1946 roku w Bydgoszczy przy Milicyjnym Klubie Sportowym „Partyzant” powstała sekcja motocyklowo-żużlowa.

W latach 1946–1947 Polonia potwierdzała świetną markę bydgoskiego żużla, jaką wyrobił sobie jeszcze przed wojną KMB. W 1947 roku złoty medal mistrzostw Polski w klasie 250 cm³ wywalczył zawodnik Polonii, Zygmunt Śmigiel. W lokalnej rywalizacji dwóch klubów żużlowych Polonia mocno zdystansowała Partyzanta, choć ten już w 1947 roku „podebrał” biało-czerwonym 4 zawodników (Szczurowskiego, Przybyłkę, Tomaszewskiego oraz Karaszewskiego). Nie może więc dziwić fakt, że gdy w 1948 roku Polski Związek Motorowy wytypował 16 najlepszych klubów żużlowych celem rozegrania eliminacji do I oraz II ligi, z Bydgoszczy wytypowano Polonię. W 1948 Polonia przystąpiła do eliminacji tworzenia ligi żużlowej. Na 16 zaproszonych przez PZM ekip, Polonia zajęła przedostatnią lokatę. 6 czerwca 1948 poloniści zadebiutowali więc w rozgrywkach II ligi żużlowej meczem w Bytomiu. W sezonie tym biało-czerwoni zajęli „na drugim froncie” trzecie miejsce za Polonią Bytom i RKM-em Rybnik.

Na przełomie 1948 i 1949 roku władze państwowe wydały dekret, który mówił o przystąpieniu klubów sportowych do zrzeszeń. Zarząd Polonii zmuszony był rozwiązać klub, co nastąpiło w lutym 1949 roku. Sekcje BKS-u i cały ich majątek z częścią zawodników przekazano Zrzeszeniu Sportowemu „Gwardia” (wcześniej MKS „Partyzant”). Od tego momentu barwy sportowców ze Sportowej to czerwony, biały i niebieski. Sezon 1949 gwardziści rozpoczęli od barażu o prawo startu w I lidze, jednak nie ułożył się on po myśli bydgoszczan. W rozgrywkach ligowych Gwardia zajęła pierwsze miejsce, co oznaczało awans do I ligi. Tymczasem z powodu braków sprzętowych zarządzono konieczność rozegrania barażu. Drugoligowcy ścigali się na sprzęcie amatorskim, więc obiecano dostarczyć wszystkim zespołom równy sprzęt, mimo to gwardziści odmówili startu, ponieważ motocykle dostarczono im dopiero w dniu zawodów.

Po czterech kolejkach sezonu 1950 Gwardia oraz Włókniarz Częstochowa lideruje tabeli, lecz rozgrywek nie dokończono. Na najwyższym partyjnym szczeblu zapadła decyzja, aby sportowa aktywność w kraju miała formę zrzeszeń sportowych. Poza bydgoszczanami chęć do reprezentowania milicji wyrazili rzeszowianie i poznaniacy. O tym, który klub przystąpi do rozgrywek w lidze zrzeszeniowej zadecydował trójmecz rozegrany 23 kwietnia 1951 roku w Rzeszowie. Bydgoski klub reprezentowali: Józef Buda oraz pozyskani z Torunia Zbigniew Raniszewski i Roman Zakrzewski. Bydgosko-toruńska ekipa zwyciężyła w zawodach i zapewniła bydgoskiej Gwardii miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej. W sezonie 1951 siłę bydgoszczan mieli stanowić ponadto Bolesław Bonin i Feliks Błajda, a także pozyskani z innych milicyjnych ośrodków: Eugeniusz Nazimek, Kazimierz Kurek i Zygmunt Garyantosiewicz. Debiutancki sezon w I lidze Gwardia zakończyła na drugim miejscu, zdobywając srebrne medale mistrzostw Polski. Kolejny sezon drużyna zakończyła tuż za podium, na czwartym miejscu. W półfinale gwardziści przegrali z CWKS-em Wrocław. Natomiast mecz o 3. miejsce ze Spójnią Wrocław zakończył się walkowerem, gdyż zespół z Bydgoszczy nie przybył na zawody.

Przed sezonem 1953 Gwardię wzmocnili Jan Malinowski oraz Alfred Spyra. Zaowocowało to drugim w historii klubu wicemistrzostwem. Natomiast rok później bydgoszczanie uplasowali się na czwartym miejscu. Na sezon 1955 zespół wzmocnili bracia Rajmund i Norbert Świtałowie, a także indywidualny mistrz Polski, Mieczysław Połukard. Tymczasem w związku z likwidacją ligi zrzeszeniowej do Stali Rzeszów przeniósł się Eugeniusz Nazimek. Gwardia dopięła jednak swego i zdobyła swój pierwszy tytuł DMP. W sezonie 1956 zawodnicy wywalczyli brązowe medale, jednak sezon ten przyćmił tragiczny wypadek Zbigniewa Raniszewskiego. Pozyskany z Torunia zawodnik zginął 21 kwietnia w Wiedniu podczas meczu międzypaństwowego.

W maju 1957 klub przemianowano na Milicyjny Klub Sportowy „Polonia”. Pozostał on jednak przy czerwono-biało-niebieskich barwach. Żużlowcy sezon zakończyli drugi raz z rzędu na 3. miejscu.

Klub jako milicyjny funkcjonował do 1990 roku. Jednakże nazwa „Gwardia” już w 1957 przestała funkcjonować i od tamtego roku, aż po dziś nosi nazwę „Polonia”. Warte jest jednak podkreślenie faktu, że Polonia działająca w ramach resortu milicyjnego z klubem działającym do 1949 roku nie miała zbyt wiele wspólnego.

W sezonie 2007 klub po raz pierwszy w historii spadł do I ligi. Apator Toruń został jedynym klubem, który nigdy nie został zdegradowany, jednak Polonia była 25 lat dłużej w elicie od swojego rywala zza miedzy. Polonia Bydgoszcz dotychczas walczyła 5-krotnie w barażach m.in. z Unią Leszno (1968), Stalą Toruń (1973, 1975), Motorem Lublin (1981) oraz GKM Grudziądz (1983). Z każdego dwumeczu wychodziła zwycięsko. W 2008 roku Polonia wygrała rozgrywki I ligi i powróciła do Ekstraligi, jednak dwa lata później po raz drugi w historii spadła do I ligi. W ciągu ponad pół wieku jeżdżenia w najwyższej klasie rozgrywkowej Polonia zdobyła 25 medali DMP, z czego 7 złotych, 7 srebrnych oraz 11 brązowych. Tytuł mistrza Polski udało jej się tylko raz obronić w latach 1997-1998. Bydgoski zespół w ciągu tych wszystkich lat rozegrał 928 meczów, wygrywając 484, remisując 28 oraz przegrywając 416. Łącznie w rozgrywkach ekstraligi zdobył 1002 punkty – jest to rekord polskiego żużla.

Sezon	Rozgrywki ligowe				Uwagi
	Liga		Miejsce
1948	Eliminacje		15/16		Kwalifikacja do II ligi
	II	II liga	3/9		3. miejsce w turnieju barażowym o awans[b]
1949		II liga	1/9		Brak awansu – zarządzono baraże[c]
					Odmowa startu w turnieju barażowym o awans[d]
1950		II liga	1/8		Brak jednoznacznych źródeł nt. rozstrzygnięć ws. awansu
					Przydział do ligi „zrzeszeniowej”[e]
					Brak przydziału – zarządzono baraż pomiędzy „gwardzistami”[f]
					1. miejsce w turnieju barażowym „gwardzistów” o przydział[g]
1951	I	Liga	2/10
1952		Liga	4/10
1953		Liga	2/10
1954		Liga	4/10
1955		I liga	1/6
1956		I liga	3/8
1957		I liga	3/8
1958		I liga	5/8
1959		I liga	4/8
1960		I liga	3/8
1961		I liga	3/8
1962		I liga	4/8
1963		I liga	8/8	4/8
1964		I liga	3/8
1965		I liga	7/8	6/8
1966		I liga	6/8
1967		I liga	7/8	7/8
1968		I liga	5/8		Wygrane baraże o utrzymanie
1969		I liga	4/8
1970		I liga	4/8
1971		I liga	1/8
1972		I liga	2/8
1973		I liga	7/8		Wygrane baraże o utrzymanie
1974		I liga	5/8
1975		I liga	7/8		Wygrane baraże o utrzymanie
1976		I liga	5/10
1977		I liga	4/10
1978		I liga	5/10
1979		I liga	8/10
1980		I liga	5/10
1981		I liga	9/10		Wygrane baraże o utrzymanie
1982		I liga	8/10
1983		I liga	9/10		Wygrane baraże o utrzymanie
1984		I liga	8/10
1985		I liga	4/10
1986		I liga	2/10
1987		I liga	2/10
1988		I liga	3/10
1989		I liga	7/10
1990		I liga	3/8
1991 1		I liga	5/8
	II	II liga	7/12
1992	I	I liga	1/10
1993		I liga	2/10
1994		I liga	8/10
1995		I liga	3/10
1996		I liga	6/10
1997		I liga	1/10
1998		I liga	1/10
1999		I liga	4/10
2000		Ekstraliga	1/8
2001		Ekstraliga	3/8
2002		Ekstraliga	1/8
2003		Ekstraliga	3/8
2004		Ekstraliga	6/8
2005		Ekstraliga	2/8
2006		Ekstraliga	3/8
2007		Ekstraliga	8/8
2008	II	I liga	1/8
2009	I	Ekstraliga	4/8
2010		Ekstraliga	8/8
2011	II	I liga	1/8
2012	I	Ekstraliga	6/10
2013		Ekstraliga	9/10
2014	II	I liga	5/8
2015		I liga	4/7
2016		I liga	8/11
2017		I liga	8/8
2018	III	II liga	6/7
2019		II liga	1/7
2020	II	I liga	7/8
2021		I liga	5/8
2022		I liga	3/8
2023		I liga	3/8
2024		2. Ekstraliga	2/8

¹ W 1991 r. w rozgrywkach ligowych występowała również druga drużyna.

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników w rozgrywkach pod egidą PZM, GKSŻ oraz Ekstraligi.

Drużynowe mistrzostwa Polski

• 1. miejsce (7): 1955, 1971, 1992, 1997, 1998, 2000, 2002
• 2. miejsce (7): 1951, 1953, 1972, 1986, 1987, 1993, 2005
• 3. miejsce (11): 1956, 1957, 1960, 1961, 1964, 1988, 1990, 1995, 2001, 2003, 2006

Młodzieżowe drużynowe mistrzostwa Polski

• 1. miejsce (2): 1989, 2011
• 2. miejsce (3): 1986, 1988, 1992
• 3. miejsce (4): 1978, 1987, 2002, 2024

Mistrzostwa Polski par klubowych

• 1. miejsce (11): 1974, 1990, 1991, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1999, 2000, 2002
• 2. miejsce (6): 1979, 1992, 1998, 2001, 2005, 2006
• 3. miejsce (2): 2010, 2019

Młodzieżowe mistrzostwa Polski par klubowych

• 1. miejsce (1): 1980
• 2. miejsce (5): 1985, 1986, 1987, 2006, 2012
• 3. miejsce (2): 1988, 2001

Indywidualne mistrzostwa Polski

• 1. miejsce (9):
  • 1947 – Zygmunt Śmigiel (kl. 250 cm³)
  • 1992 – Tomasz Gollob
  • 1993 – Tomasz Gollob
  • 1994 – Tomasz Gollob
  • 1995 – Tomasz Gollob
  • 1998 – Jacek Gollob
  • 1999 – Piotr Protasiewicz
  • 2001 – Tomasz Gollob
  • 2002 – Tomasz Gollob
• 2. miejsce (5):
  • 1953 – Bolesław Bonin
  • 1985 – Bolesław Proch
  • 1998 – Tomasz Gollob
  • 1999 – Tomasz Gollob
  • 2003 – Tomasz Gollob
• 3. miejsce (6):
  • 1951 – Zbigniew Raniszewski
  • 1955 – Zbigniew Raniszewski
  • 1972 – Henryk Glücklich
  • 1990 – Tomasz Gollob
  • 1997 – Tomasz Gollob
  • 2012 – Krzysztof Buczkowski

Młodzieżowe indywidualne mistrzostwa Polski

• 1. miejsce (9):
  • 1970 – Stanisław Kasa
  • 1976 – Wiesław Patynek
  • 1977 – Marek Ziarnik
  • 1978 – Wiesław Patynek
  • 1986 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1990 – Tomasz Gollob
  • 1991 – Tomasz Gollob
  • 1992 – Tomasz Gollob
  • 2014 – Szymon Woźniak
• 2. miejsce (1):
  • 1987 – Ryszard Dołomisiewicz
• 3. miejsce (3):
  • 1969 – Stanisław Kasa
  • 1976 – Kazimierz Ziarnik
  • 1988 – Jacek Gomólski

Puchar Polskiego Związku Motorowego

• 2. miejsce (1): 1962
• 3. miejsce (3): 1970, 1972, 1973

Młodzieżowy Puchar Polskiego Związku Motorowego

• 1. miejsce (1): 1976
• 3. miejsce (2): 1975, 1977

Indywidualny Puchar Polski

• 2. miejsce (2):
  • 1987 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1988 – Ryszard Dołomisiewicz

Złoty Kask

• 1. miejsce (10):
  • 1981 – Bolesław Proch
  • 1992 – Tomasz Gollob
  • 1994 – Tomasz Gollob
  • 1995 – Tomasz Gollob
  • 1996 – Jacek Gollob
  • 1997 – Tomasz Gollob
  • 1998 – Jacek Gollob
  • 2000 – Tomasz Gollob
  • 2001 – Piotr Protasiewicz
  • 2002 – Tomasz Gollob
• 2. miejsce (4):
  • 1967 – Henryk Glücklich
  • 1972 – Henryk Glücklich
  • 1996 – Tomasz Gollob
  • 2002 – Jacek Gollob
• 3. miejsce (2):
  • 2002 – Piotr Protasiewicz
  • 2006 – Piotr Protasiewicz

Srebrny Kask

• 1. miejsce (6):
  • 1984 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1986 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1987 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1990 – Tomasz Gollob
  • 1992 – Tomasz Gollob
  • 2007 – Marcin Jędrzejewski
• 2. miejsce (2):
  • 1968 – Stanisław Kasa
  • 1988 – Waldemar Cieślewicz
• 3. miejsce (7):
  • 1966 – Henryk Glücklich
  • 1984 – Ryszard Gabrych
  • 1985 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1987 – Piotr Glücklich
  • 1988 – Jacek Gomólski
  • 2014 – Szymon Woźniak
  • 2022 – Wiktor Przyjemski

Brązowy Kask

• 1. miejsce (3):
  • 1984 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 2002 – Robert Umiński
  • 2023 – Wiktor Przyjemski
• 2. miejsce (5):
  • 1985 – Ryszard Dołomisiewicz
  • 1988 – Jacek Woźniak
  • 1995 – Tomasz Poprawski
  • 1996 – Marcin Ryczek
  • 2000 – Krzysztof Słaboń
• 3. miejsce (4):
  • 1991 – Tomasz Kornacki
  • 1999 – Krzysztof Słaboń
  • 2005 – Marcin Jędrzejewski
  • 2006 – Marcin Jędrzejewski

Liga Juniorów

• 2. miejsce (1): 2010

Indywidualne mistrzostwa Ligi Juniorów

• 2. miejsce (1):
  • 2013 – Szymon Woźniak
• 3. miejsce (1):
  • 2012 – Mikołaj Curyło

Poniższe zestawienia obejmują osiągnięcia klubu oraz indywidualne osiągnięcia zawodników krajowych (w zawodach drużynowych, par i indywidualnych) i zagranicznych (w zawodach indywidualnych) w rozgrywkach pod egidą FIM oraz FIM Europe.

Drużynowe mistrzostwa świata

• 1. miejsce (4):
  • 1961 – Mieczysław Połukard
  • 1969 – Henryk Glücklich
  • 1996 – Tomasz Gollob
  • 2005 – Piotr Protasiewicz
• 2. miejsce (3):
  • 1994 – Jacek Gollob i Tomasz Gollob
  • 1997 – Tomasz Gollob i Piotr Protasiewicz
  • 2001 – Tomasz Gollob i Piotr Protasiewicz
• 3. miejsce (5):
  • 1962 – Mieczysław Połukard
  • 1968 – Henryk Glücklich
  • 1970 – Henryk Glücklich
  • 1971 – Henryk Glücklich
  • 1972 – Henryk Glücklich

Drużynowe mistrzostwa świata juniorów

• 1. miejsce (5):
  • 2005 – Krystian Klecha
  • 2006 – Krzysztof Buczkowski
  • 2007 – Krzysztof Buczkowski
  • 2022 – Wiktor Przyjemski
  • 2023 – Wiktor Przyjemski
• 3. miejsce (1):
  • 2010 – Szymon Woźniak

Indywidualne mistrzostwa świata

• 1. miejsce (1):
  • 1993 – Sam Ermolenko
• 2. miejsce (2):
  • 1991 – Tony Rickardsson
  • 1999 – Tomasz Gollob
• 3. miejsce (4):
  • 1997 – Tomasz Gollob
  • 1998 – Tomasz Gollob
  • 2001 – Tomasz Gollob
  • 2009 – Emil Sajfutdinow

Indywidualne mistrzostwa świata juniorów

• 1. miejsce (2):
  • 2007 – Emil Sajfutdinow
  • 2008 – Emil Sajfutdinow

Drużynowe mistrzostwa Europy juniorów

• 1. miejsce (1):
  • 2023 – Wiktor Przyjemski

Mistrzostwa Europy par

• 2. miejsce (1):
  • 2021 – Grzegorz Zengota

Mistrzostwa Europy par juniorów

• 1. miejsce (1):
  • 2022 – Wiktor Przyjemski

Indywidualne mistrzostwa Europy

• 2. miejsce (1):
  • 2011 – Tomasz Gapiński

Indywidualne mistrzostwa Europy juniorów

• 1. miejsce (1):
  • 2023 – Wiktor Przyjemski

Klubowy Puchar Europy

• 1. miejsce (3): 1998, 1999, 2001

Indywidualny Puchar Mistrzów

• 1. miejsce (1):
  • 1993 – Tomasz Gollob

 Osobny artykuł: Lista żużlowców Polonii Bydgoszcz.

Stan na 27 sierpnia 2024^[3]

Kat.	Żużlowiec	DMP (2SE)	DMPJ	Uwagi
S	Krzysztof Buczkowski
S	Kai Huckenbeck
S	Andreas Lyager
S	Adrian Miedziński
S	Mateusz Szczepaniak
U24	Tim Sørensen
U21	Olivier Buszkiewicz
U21	Bartosz Curzytek			Wypożyczony z H69 Speedway Rzeszów (na DMP)
U21	Philip Hellström-Bängs			Wypożyczony ze Startu Gniezno (na DMP)
U21	Bartosz Nowak			Wypożyczony do Orła Łódź (na DMP)
U19	Hubert Gąsior			Wypożyczony do Polonii Piła (na wszystkie zawody młodzieżowe)
U19	Bartosz Głogowski			Wypożyczony do Wybrzeża Gdańsk
U19	Franciszek Karczewski			Wypożyczony z Włókniarza Częstochowa
U19	Franciszek Majewski			Wypożyczony do H69 Speedway Rzeszów (na DMP i MMPPK)
U16	Emil Maroszek			Do 9 listopada 2024 tylko zawody młodzieżowe
U16	Adam Putkowski			Wypożyczony do Wybrzeża Gdańsk; Do 21 grudnia 2024 tylko zawody młodzieżowe

 Osobny artykuł: Derby Pomorza na żużlu.

Derby Pomorza to spotkania drużyn żużlowych z Torunia i Bydgoszczy. Dotychczas rozegrano 86 ligowych pojedynków derbowych, podczas których drużyna toruńska odniosła 50 zwycięstw nad bydgoszczanami, zespół z Bydgoszczy 34 razy pokonał drużynę z Torunia, a 2 spotkania zakończyły się remisem. Poza ligowymi potyczkami rozegrano także 4 spotkania w barażach o wejście do I ligi. Spotkania te odbyły się w 1973 i 1975. Bilans tych meczów to 2 zwycięstwa drużyny toruńskiej i 2 bydgoskiej.

• Historia speedway’a w Polsce [online], speedwayw.pl  (pol.).strona główna serwisu