II Sonata fortepianowa (Chopin) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sonata fortepianowa b-moll op. 35sonata na fortepian solo Fryderyka Chopina, skomponowana w 1839 w Nohant.

Witold Lutosławski powiedział o I części utworu[1]:

Pierwsza część Sonaty b-moll jest dla mnie potęgą – jak rzeźba w skale. To się daje porównać chyba tylko z pierwszą częścią V Symfonii Beethovena. Ten fragment dzieła Chopina jest – w moim przekonaniu – równy najwyższym wzlotom, jakie osiągnęli tacy kompozytorzy jak Beethoven.

Części Sonaty

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grave; Doppio movimento
  2. Scherzo
  3. Marche funèbre: Lento
  4. Finale: Presto

Marsz żałobny

[edytuj | edytuj kod]
Marsz żałobny w wykonaniu Andreasa Xenopoulosa

III część Sonaty, (wł.: Marsz pogrzebowy: Powoli)[a] jest jednym z najbardziej znanych dzieł kompozytora. Powstał w 1837.

  1. Jeszcze dwie inne kompozycje Chopina zwykło się nazywać Marszem żałobnym lub Marszem pogrzebowymPreludium c-moll oraz wydany pośmiertnie Marsz żałobny c-moll op. 72 nr 2.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]