II Sonata fortepianowa (Chopin) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sonata fortepianowa b-moll op. 35 – sonata na fortepian solo Fryderyka Chopina, skomponowana w 1839 w Nohant.
Witold Lutosławski powiedział o I części utworu[1]:
Pierwsza część Sonaty b-moll jest dla mnie potęgą – jak rzeźba w skale. To się daje porównać chyba tylko z pierwszą częścią V Symfonii Beethovena. Ten fragment dzieła Chopina jest – w moim przekonaniu – równy najwyższym wzlotom, jakie osiągnęli tacy kompozytorzy jak Beethoven.
Części Sonaty
[edytuj | edytuj kod]- Grave; Doppio movimento
- Scherzo
- Marche funèbre: Lento
- Finale: Presto
Marsz żałobny
[edytuj | edytuj kod]III część Sonaty, (wł.: Marsz pogrzebowy: Powoli)[a] jest jednym z najbardziej znanych dzieł kompozytora. Powstał w 1837.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jeszcze dwie inne kompozycje Chopina zwykło się nazywać Marszem żałobnym lub Marszem pogrzebowym – Preludium c-moll oraz wydany pośmiertnie Marsz żałobny c-moll op. 72 nr 2.