IS-5 Kaczka – Wikipedia, wolna encyklopedia

IS-5 Kaczka
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Konstruktor

Tadeusz Kostia, Irena Kaniewska

Typ

szybowiec

Konstrukcja

w układzie kaczki

Załoga

1

Historia
Data oblotu

29 marca 1949

Wycofanie ze służby

1961

Liczba egz.

1 prototyp

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

11,56 m

Wydłużenie

13

Długość

4 m

Wysokość

2,29 m

Powierzchnia nośna

10 m²

Profil skrzydła

Peyret

Masa
Własna

120,7 kg

Startowa

205,7 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

63 km/h

Prędkość dopuszczalna

180 km/h

Prędkość min. opadania

1,26/76 km/h

Doskonałość maks.

17,3 przy 81 km/h

Współczynnik obciążenia konstrukcji

20,5 kG/m²

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

IS-5 Kaczka – polski, jednomiejscowy, szybowiec doświadczalny w układzie konstrukcyjnym kaczka skonstruowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Szybowiec skonstruowany został na potrzeby doświadczalne przez inż. Tadeusza Kostię i inż. Irenę Kaniewską w celu przeprowadzania lotów eksperymentalnych służących rozpracowaniu układu kaczki[1]. Szybowiec z numerem rejestracyjnym SP-821 oblatany został w marcu 1949 przez inż. Piotra Mynarskiego. Prace eksperymentalne nad Kaczką zostały wstrzymane w 1951 r. Po sześciu latach powrócono do prac doświadczalnych. Latający Kaczką piloci chwalili układ lotny szybowca wysoko oceniając właściwości lotne prototypu. Postulowali wprowadzenie możliwości regulacji położenia pedałów sterowych oraz wprowadzenie skutecznych hamulców aerodynamicznych.

Prototyp był prezentowany na Święcie Lotnictwa w Warszawie (wrzesień 1949 r.), na Wystawie Lotniczej we Wrocławiu (1959 r.) oraz na Wystawie Lotniczej w Łodzi (1960 r.).

Jedyny istniejący egzemplarz został zniszczony w 1961 r. na skutek pożaru hangaru w Aeroklubie Łódzkim.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Kadłub skorupowy, drewniany, rozchylany z tyłu, przy czym rozchylana część tylna służyła jako hamulec aerodynamiczny. Kabina zamknięta z limuzyną zdejmowaną całkowicie. Pedały sterowe, siodełko i oparcie nieregulowane.

Skrzydło o obrysie trapezowym, jednodźwigarowe. Płyty brzegowe o konstrukcji drewnianej, profil G-723. Na końcu skrzydeł lotki różnicowe obciążone aerodynamicznie.

Usterzenie o konstrukcji drewnianej, dwudźwigarowowej o profilu G-549.

Podwozie w postaci płozy drewnianej, biegnącej pod całym kadłubem, amortyzowanej dętką gumową

W trakcie prac nad Kaczką testowano 5 wariantów konstrukcyjnych szybowca[2]:

  • wariant I – podstawowy,
  • wariant II – zwiększona powierzchnia steru wysokości, zwiększona powierzchnia płyt brzegowych, zwiększone o 8° wychylenie lotek w górę, zmienione położenie środka ciężkości,
  • wariant III – ster wysokości z wariantu I, płyty brzegowe z wariantu II, posiadał możliwość zmiany położenia środka ciężkości (poprzez przesuwanie 15-to kilogramowego ciężarka na gwintowanym pręcie),
  • wariant IV – powierzchnia sterów i płyt brzegowych jak w wariancie I, ciężarek z wariantu III, wychylenie lotek jak w wariancie I,
  • wariant V – konfiguracja z wariantu II z dodanymi slotami.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski, Polski przemysł lotniczy 1945 - 1973, Wydawnictwo MON, Warszawa 1974, s. 119
  2. Andrzej Błasik, Andrzej Glass, Stanisław Madeyski (praca zbiorowa), Konstrukcje lotnicze Polski Ludowej, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1965, s. 52

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]