Jacek Zieliński (muzyk) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Jacek Zieliński (2022) | |
Data i miejsce urodzenia | 6 września 1946 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 6 maja 2024 |
Przyczyna śmierci | |
Instrumenty | skrzypce, altówka, trąbka, fortepian, instrumenty perkusyjne, dudy |
Gatunki | big-beat, rock, rock psychodeliczny, folk, rock progresywny, folk progresywny, jazz-rock, pop |
Zawód | wokalista, trębacz, skrzypek, aranżer, kompozytor |
Zespoły | |
Skaldowie | |
Odznaczenia | |
Jacek Tadeusz Zieliński (ur. 6 września 1946 w Krakowie, zm. 6 maja 2024 tamże) – polski wokalista, trębacz, skrzypek, aranżer i kompozytor. Współzałożyciel i główny wokalista zespołu Skaldowie.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Franciszka Zielińskiego (1915–1975), prawnika i muzyka związanego z Filharmonią Krakowską i Chórem Polskiego Radia w Krakowie[1]. Ukończył liceum muzyczne w klasie skrzypiec, studiował w klasie altówki w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie.
W 1965 wraz z Zygmuntem Kaczmarskim, Januszem Kaczmarskim, Feliksem Naglickim, Jerzym Fasińskim i swoim bratem Andrzejem Zielińskim założył w Krakowie grupę Skaldowie. Występował także jako solista, m.in. w 1967 na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu – „Dzień niepodobny do dnia” i później w duecie z Łucją Prus – „W żółtych płomieniach liści”.
Jest autorem muzyki do hymnu Suwałk. Wspólnie z córką wykonał pierwszą najbardziej znaną wersję hymnu „Suwałki moje miasto”, do którego słowa napisał pochodzący z Suwałk Leszek Aleksander Moczulski[2].
Przez sześć lat chorował na nowotwór złośliwy, który z raka prostaty przekształcił się w raka kości. Przeszedł kilka chemioterapii[3]. Zmarł 6 maja 2024 roku[4][5]. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 20 maja w bazylice Na Skałce w Krakowie. Homilię wygłosił kard. Grzegorz Ryś. Artystę żegnały tłumy mieszkańców, rodzina, przyjaciele oraz para prezydencka – Andrzej Duda i Agata Kornhauser-Duda[6]. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim (kwatera CX-1-1)[7].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 1971 do śmierci był żonaty z Haliną, z którą miał syna Bogumiła i córkę Gabrielę[8].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 15 maja 2024)[10]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 kwietnia 2013)[11]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (19 maja 2006)[12]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Kanimir, Jan Karski, Franciszek Zieliński i Skaldowie Z okazji premiery wyjątkowej książki o Janie Karskim oraz 50-lecia legendy polskiego rocka, „Palestra” 2015, nr 5–6, maj 2015.
- ↑ Zmarł Jacek Zieliński [online], um.suwalki.pl [dostęp 2024-12-20] .
- ↑ Brat ujawnił przyczynę śmierci Jacka Zielińskiego ze Skaldów. "Sześć lat walczył". msn.com, 7 maja 2024. [dostęp 2024-05-07].
- ↑ Zmarł Jacek Zieliński, współtwórca legendarnej grupy Skaldowie. interia.pl, 6 maja 2024. [dostęp 2024-05-06].
- ↑ Muzyk Jacek Zieliński spocznie w Alei Zasłużonych na cmentarzu Rakowickim. krakow.tvp.pl, 9 maja 2024. [dostęp 2024-05-10].
- ↑ Maja Gasperowicz: Pogrzeb Jacka Zielińskiego ze Skaldów. Prezydent pośmiertnie odznaczył muzyka. kultura.onet.pl, 2024-05-20. [dostęp 2024-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-05-22)].
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2024-12-20] .
- ↑ Magdalena Pawlicka: Zacisze gwiazd. Wydawnictwo Picaresque, Telewizja Polska SA, 2009, s. 12–13. ISBN 978-83-926413-8-4.
- ↑ Frąckowiak, Woźniak, Zieliński i Zaryan odznaczeni u prezydenta. "Ta grupa wykonała ciężką, krecią robotę". TVN24, 2014-01-14. [dostęp 2014-01-20].
- ↑ M.P. z 2024 r. poz. 594 „za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej” - order odebrał syn muzyka – Bogumił Zieliński, podczas uroczystości pogrzebowych w bazylice Na Skałce.
- ↑ M.P. z 2013 r. poz. 500 „za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury, za osiągnięcia artystyczne”.
- ↑ Skaldowie wśród odznaczonych medalem Gloria Artis. muzyka.onet.pl, 29 czerwca 2006. [dostęp 2011-06-25].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jacek Zieliński w bazie filmpolski.pl