Jack Steinberger – Wikipedia, wolna encyklopedia
Jack Steinberger w Bad Kissingen w 2008 | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Specjalność: fizyka | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Jack Steinberger (ur. 25 maja 1921 w Bad Kissingen, zm. 12 grudnia 2020 w Genewie[1]) – amerykański fizyk pochodzenia żydowskiego, noblista[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1934 korzystając z oferty żydowskich organizacji charytatywnych skierowanej do dzieci z Niemiec, wyjechał ze starszym bratem do Stanów Zjednoczonych[2]. W latach 1950–1968 był pracownikiem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, od roku 1968 w CERN (Szwajcaria). Prowadził badania w dziedzinie cząstek elementarnych. W roku 1949, pracując na Uniwersytecie w Berkeley, odkrył pion neutralny. W roku 1957 przeprowadził obserwacje niezachowania parzystości w rozpadach. W okresie 1964–1972 zajmował się badaniem niezachowania parzystości kombinowanej CP w rozpadach mezonów K0. W roku 1962 wykonał, wraz z L. Ledermanem i M. Schwartzem, eksperyment wykazujący istnienie dwóch typów neutrin (elektronowego i mionowego), za co w roku 1988 wspólnie z nimi otrzymał Laureaci Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Physik-Nobelpreisträger Jack Steinberger ist gestorben. infranken.de. [dostęp 2020-12-15]. (niem.).
- ↑ a b c Jack Steinberger – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1988 > Leon M. Lederman, Melvin Schwartz, Jack Steinberger [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-01-28]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1988, Experiments with High-Energy Neutrino Beams