Jack Steinberger – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jack Steinberger
Ilustracja
Jack Steinberger w Bad Kissingen w 2008
Państwo działania

Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

25 maja 1921
Bad Kissingen

Data i miejsce śmierci

12 grudnia 2020
Genewa

Specjalność: fizyka
Uczelnia

Uniwersytet Columbia,
Uniwersytet Kalifornijski w Berkeley

Odznaczenia
Narodowy Medal Nauki (USA)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Jack Steinberger (ur. 25 maja 1921 w Bad Kissingen, zm. 12 grudnia 2020 w Genewie[1]) – amerykański fizyk pochodzenia żydowskiego, noblista[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1934 korzystając z oferty żydowskich organizacji charytatywnych skierowanej do dzieci z Niemiec, wyjechał ze starszym bratem do Stanów Zjednoczonych[2]. W latach 1950–1968 był pracownikiem Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku, od roku 1968 w CERN (Szwajcaria). Prowadził badania w dziedzinie cząstek elementarnych. W roku 1949, pracując na Uniwersytecie w Berkeley, odkrył pion neutralny. W roku 1957 przeprowadził obserwacje niezachowania parzystości w rozpadach. W okresie 1964–1972 zajmował się badaniem niezachowania parzystości kombinowanej CP w rozpadach mezonów K0. W roku 1962 wykonał, wraz z L. Ledermanem i M. Schwartzem, eksperyment wykazujący istnienie dwóch typów neutrin (elektronowego i mionowego), za co w roku 1988 wspólnie z nimi otrzymał Laureaci Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Physik-Nobelpreisträger Jack Steinberger ist gestorben. infranken.de. [dostęp 2020-12-15]. (niem.).
  2. a b c Jack Steinberger – Facts. [w:] The Nobel Prize in Physics 1988 > Leon M. Lederman, Melvin Schwartz, Jack Steinberger [on-line]. Nobel Media AB. [dostęp 2014-01-28]. (ang.)., autobiografia, Nobel Lecture, December 8, 1988, Experiments with High-Energy Neutrino Beams