Janusz Mastalski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Mastalski
Biskup tytularny Noby
Ilustracja
Janusz Mastalski (2019)
Herb duchownego Dominus spes mea
Pan moją nadzieją
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

4 maja 1964
Kraków

Biskup pomocniczy krakowski
Okres sprawowania

od 2019

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

archidiecezja krakowska

Diakonat

7 maja 1988

Prezbiterat

21 maja 1989

Nominacja biskupia

3 grudnia 2018

Sakra biskupia

5 stycznia 2019

Strona internetowa
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 stycznia 2019

Miejscowość

Kraków

Miejsce

bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława

Konsekrator

Marek Jędraszewski

Współkonsekratorzy

Salvatore Pennacchio
Stanisław Dziwisz

Janusz Edward Mastalski[1] (ur. 4 maja 1964 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor nauk teologicznych, prorektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie w latach 2014–2018, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w latach 2017–2019, biskup pomocniczy krakowski od 2019.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 maja 1964 w Krakowie. W latach 1979–1983 kształcił się w miejscowym X Liceum Ogólnokształcącym im. Komisji Edukacji Narodowej, po czym w latach 1983–1989 odbył studia w seminarium duchownym w Krakowie i na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Magisterium uzyskał w 1989[2]. 7 maja 1988 został wyświęcony na diakona przez kardynała Franciszka Macharskiego, arcybiskupa metropolitę krakowskiego, który 21 maja 1989 udzielił mu również święceń prezbiteratu. Inkardynowany został do archidiecezji krakowskiej[3]. W 1995 ukończył podyplomowe studia pedagogiczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a w 1996 uzyskał licencjat. W 1998 obronił doktorat na podstawie dysertacji Realizacja procesu nauczania katechetycznego. Habilitował się w 2003 po przedłożeniu rozprawy Zasady edukacyjne w katechezie. W 2009 otrzymał tytuł naukowy profesora[2].

W latach 1989–1991 był wikariuszem w parafii Gdów, a w latach 1991–1994 w parafii św. Szczepana w Krakowie[2]. W latach 1997–2000 pełnił funkcję rektora kościoła św. Marka w Krakowie[4].

Został zatrudniony na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (następnie Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II) na stanowiskach asystenta (od 1995), adiunkta (od 1999), profesora nadzwyczajnego (od 2006) i profesora zwyczajnego (od 2012). Objął wykłady z pedagogiki ogólnej, dydaktyki ogólnej, teorii wychowania, pedeutologii, współczesnych kierunków pedagogicznych, a także ćwiczenia z teorii wychowania. W 2005 został kierownikiem Katedry Pedagogiki Ogólnej. W latach 2006–2009 był delegatem uczelni w Uniwersyteckiej Komisji Programów Międzynarodowych przy Konferencji Rektorów Uniwersytetów Polskich[2]. W 2008 koordynował organizację nowego Wydziału Nauk Społecznych[2], którego dziekanem był w latach 2008–2014[5]. W latach 2014–2018 zajmował stanowisko prorektora Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II ds. studenckich i dydaktyki[2][6]. W latach 2017–2019 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej[2][7]. Współpracował z Uniwersytetem Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie (2004–2010) i Wyższą Szkołą Humanitas w Sosnowcu (2005–2010)[8].

W 2003 wszedł w skład Polskiego Towarzystwa Teologicznego i Polskiego Stowarzyszenia Katechetyków[2]. W 2004 objął funkcję doradcy i konsultanta Rady Szkół Katolickich[8]. W 2009 został stałym ekspertem Państwowej Komisji Akredytacyjnej, a w 2011 konsultorem Rady Naukowej Komisji Episkopatu Polski[5]. Autor książek naukowych i popularnonaukowych oraz artykułów na temat wychowania dzieci i młodzieży. Prowadzący szkolenia i kursy dla nauczycieli i wychowawców, a także rekolekcje parafialne, dla młodzieży, kleryków, duchownych i osób konsekrowanych[9].

3 grudnia 2018 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Noba[10][11]. Święcenia biskupie otrzymał 5 stycznia 2019 w katedrze na Wawelu[12]. Konsekrował go arcybiskup metropolita krakowski Marek Jędraszewski, któremu asystowali arcybiskup Salvatore Pennacchio, nuncjusz apostolski w Polsce, i kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup senior archidiecezji krakowskiej[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Dominus spes mea” (Pan moją nadzieją)[12].

W Konferencji Episkopatu Polski został w 2022 delegatem ds. Wspólnot dla Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa[13].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Janusz Mastalski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-12-03].
  2. a b c d e f g h Nowi biskupi pomocniczy archidiecezji krakowskiej. diecezja.pl, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-03].
  3. a b Janusz Mastalski. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-12-13]. (ang.).
  4. Rektorzy. swietymarek.pl (arch.). [dostęp 2024-06-02].
  5. a b Rektorzy. upjp2.edu.pl (arch.). [dostęp 2018-05-31].
  6. Nowe władze Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. ekai.pl, 2018-05-18. [dostęp 2018-12-04].
  7. Ks. Andrzej Tarasiuk nowym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego. ekai.pl, 2019-02-21. [dostęp 2019-02-21].
  8. a b Ks. prof. dr hab. Janusz Mastalski. upjp2.edu.pl (arch.). [dostęp 2021-06-14].
  9. M. Mastyło: Prorektor UPJPII, ks. prof. zw. dr hab. Janusz Mastalski nowym rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie. upjp2.edu.pl (arch.), 2017-06-14. [dostęp 2018-12-04].
  10. Nomina di Ausiliari di Kraków (Polonia). press.vatican.va, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-03]. (wł.).
  11. Ks. Franciszek Ślusarczyk i ks. Janusz Mastalski – biskupami pomocniczymi archidiecezji krakowskiej. episkopat.pl, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-03].
  12. a b J. Folfasińska: Dominus spes mea! Święcenia biskupie księdza Janusza Mastalskiego Biskupa Tytularnego Noba Biskupa Pomocniczego Archidiecezji Krakowskiej. diecezja.pl, 2019-01-05. [dostęp 2019-01-05].
  13. Wybory 391. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2022-03-14. [dostęp 2022-12-31].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]