Josef De Kesel – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	26 maja 2002
Miejscowość	Bruksela
Miejsce	Katedra Świętego Michała i Świętej Guduli
Konsekrator	Godfried Danneels
Współkonsekratorzy	Arthur Luysterman; Rémy Vancottem
Konsekrowani biskupi
Lodewijk Aerts	4 grudnia 2016
Koenraad Vanhoutte	2 września 2018
Lode Van Hecke	23 lutego 2020
Luc Terlinden	3 września 2023
Współkonsekrowani biskupi
Gustaaf Joos	11 października 2003

Josef De Kesel
	Kardynał prezbiter
	; Josef De Kesel (2017)
	Vobiscum christianus; Z wami chrześcijaninem
Kraj działania	Belgia
Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1947 ; Gandawa
	Arcybiskup metropolita Mechelen-Brukseli
Okres sprawowania	2015–2023
	Przewodniczący; Konferencji Episkopatu Belgii
Okres sprawowania	od 2016
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	26 sierpnia 1972
Nominacja biskupia	20 marca 2002
Sakra biskupia	26 maja 2002
Kreacja kardynalska	19 listopada 2016; Franciszek
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Josef De Kesel (ur. 17 czerwca 1947 w Gandawie) – belgijski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny Brugii w latach 2010–2015, arcybiskup metropolita Mechelen-Brukseli i tym samym prymas Belgii w latach 2015–2023, kardynał prezbiter od 2016.

Życiorys

Urodził się 17 czerwca 1947 w Gandawie jako jeden z dziewięciorga dzieci Alberta De Kesel i Gabriëlle Boels^[1]. Po ukończeniu szkoły średniej w Sint-Vincentius College w Eeklo w 1965 wstąpił do seminarium^[1]. Od 1968 uczęszczał na Papieski Uniwersytet Gregoriański w Rzymie, gdzie uzyskał licencjat, a w 1977 na podstawie rozprawy „Le refus décidé de l’objectivation. Une interprétation du Jésus historique dans la théologie chez Rudolf Bultmann” uzyskał doktorat z teologii^[1]. Służył jako wykładowca w seminarium duchownym w Gandawie oraz na Uniwersytecie w Leuven^[2]. Posługuje się językami: francuskim, holenderskim, angielskim i włoskim^[1].

Święcenia kapłańskie otrzymał 26 sierpnia 1972 z rąk swojego stryja Leo-Karel Jozef De Kesel i został inkardynowany do diecezji gandawskiej^[2]. Po święceniach został duszpasterzem i nauczycielem religii w Eeklo. W latach 1977–1980 uczył też w jednej z gandawskich szkół. W 1980 został profesorem diecezjalnego seminarium i miejscowego Instytutu Nauk Społecznych. Dziewięć lat później rozpoczął wykłady z chrystologii na Katolickim Uniwersytecie w Lowanium. W marcu 1992 otrzymał nominację na wikariusza biskupiego ds. formacji teologiczno-duszpasterskiej^[1].

20 marca 2002 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Mechelen-Brukseli, ze stolicą tytularną Bulna^[3]. Sakry biskupiej udzielił mu kard. Godfried Danneels. Jako biskup był odpowiedzialny w latach 2002–2010 za wikariat brukselski, zaś od marca do lipca 2010 za wikariat mecheleński^[1].

25 czerwca 2010 został mianowany biskupem diecezjalnym Brugii^[4]. Ingres odbył się 10 lipca 2010.

6 listopada 2015 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą Brukseli oraz biskupem polowym Belgii w miejsce przechodzącego na emeryturę André-Joseph Léonarda^[5]. Ingres do katedry archidiecezjalnej odbył się 12 grudnia 2015, zaś do katedry polowej 27 kwietnia 2016^[1]. 9 października 2016 ogłoszono jego nominację kardynalską^[6]. Kreowany kardynałem prezbiterem Ss. Ioannis et Pauli 19 listopada 2016^[7].

26 stycznia 2016 został wybrany przewodniczącym Konferencji Episkopatu Belgii^[8].

22 czerwca 2023 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków arcybiskupa metropolity mecheleńsko-brukselskiego i prymasa Królestwa Belgii. Następcą został Luc Terlinden^[9].

Jest członkiem Papieskiej Rady ds. Kultury oraz Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Cardinals of the Holy Roman Church - Biographical Dictionary. cardinals.fiu.edu. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c DE KESEL Card. Jozef. press.vatican.va. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
↑ Rinunce e nomine, 20.03.2002. press.vatican.va, 2002-03-20. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
↑ Rinunce e nomine, 25.06.2010. press.vatican.va, 2010-06-25. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
↑ Rinunce e nomine, 06.11.2015. press.vatican.va, 2015-11-06. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
↑ Annuncio di Concistoro il 19 novembre per la creazione di nuovi Cardinali, 09.10.2016. press.vatican.va, 2016-10-09. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
↑ Papież kreował 17 nowych kardynałów. Radio Maryja, 2016-11-19. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
↑ Konferencja Episkopatu Belgii w bazie gcatholic.org [dostęp 2021-08-20] (ang.).
↑ Rinuncia e nomina dell’Arcivescovo di Mechelen-Brussel (Belgio). s. vaticannews.va. [dostęp 2023-06-22]. (wł.).

Linki zewnętrzne

Josef De Kesel [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2023-06-22] (ang.).

[miranda-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g The Cardinals of the Holy Roman Church - Biographical Dictionary. cardinals.fiu.edu. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).

[pressvat-2] DE KESEL Card. Jozef. press.vatican.va. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).

[NOMINE-3] Rinunce e nomine, 20.03.2002. press.vatican.va, 2002-03-20. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).

[NOMINE2010-4] Rinunce e nomine, 25.06.2010. press.vatican.va, 2010-06-25. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).

[NOMINE2015-5] Rinunce e nomine, 06.11.2015. press.vatican.va, 2015-11-06. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).

[Concistoro-6] Annuncio di Concistoro il 19 novembre per la creazione di nuovi Cardinali, 09.10.2016. press.vatican.va, 2016-10-09. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).

[sala-7] Papież kreował 17 nowych kardynałów. Radio Maryja, 2016-11-19. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).

[Gcatholic-8] Konferencja Episkopatu Belgii w bazie gcatholic.org [dostęp 2021-08-20] (ang.).

[9] Rinuncia e nomina dell’Arcivescovo di Mechelen-Brussel (Belgio). s. vaticannews.va. [dostęp 2023-06-22]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Zmarli kardynałowie	Engelbert Sterckx (1838) Victor-Auguste Dechamps (1875) Pierre-Lambert Goossens (1889) Désiré-Joseph Mercier (1907) Joseph van Roey (1927) Leo Suenens (1962) Josef Cardijn (1965) Maximilien de Furstenberg (1967) Godfried Danneels (1983) Jean Jérôme Hamer (1985) Jan Schotte (1994) Gustaaf Joos (2003) Julien Ries (2012)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Josef De Kesel (2016) Dominique Mathieu (2024)

Pierwsze biskupstwo brugijskie (1559–1801)	Pieter de Corte (1560–1567) Remigius Driutius (1569–1594) Matthias Lambrecht (1596–1602) Karel-Filips De Rodoan (1604–1616) Antonius Triest (1617–1622) Denis Stoffels (1623–1629) Servaas de Quinckere (1630–1639) Nicolaas de Haudion (1642–1649) Karel van den Bosch (1651–1660) Robert de Haynin (1662–1668) François de Baillencourt (1671–1681) Humbert-Guillaume de Precipiano (1683–1690) Willem Bassery (1691–1706) sede vacante (1706–1716) Hendrik-Jozef van Susteren (1716–1742) Jan-Baptist de Castillion (1743–1753) Jan-Robert Caïmo (1754–1775) Felix Brenart (1777–1794) sede vacante (1794–1801)
Wikariat apostolski Zachodniej Flandrii (1832–1834)	François-René Boussen (1833–1834)
Drugie biskupstwo (od 1834)	Franciscus-Renatus Boussen (1834–1848) Joannes-Baptista Malou (1848–1864) Johan Joseph Faict (1864–1894) Petrus De Brabandere (1894–1895) Gustavus Josephus Waffelaert (1895–1931) Henricus Lamiroy (1931–1952) Emiel-Jozef De Smedt (1952–1984) Roger Vangheluwe (1984–2010) Josef De Kesel (2010–2015) Lodewijk Aerts (od 2016)