Keke Rosberg – Wikipedia, wolna encyklopedia

Keke Rosberg

Rosberg na Grand Prix Holandii 1982
Imię i nazwisko	Keijo Erik "Keke" Rosberg
Państwo	Finlandia
Data i miejsce urodzenia	6 grudnia 1948 Solna
Sukcesy
1982: Formuła 1 1985: Formuła 1
Multimedia w Wikimedia Commons

Keijo Erik „Keke” Rosberg (ur. 6 grudnia 1948 w Solnie) – fiński kierowca wyścigowy, mistrz Formuły 1 z 1982 roku. Ojciec Nico Rosberga.

Keke miał stosunkowo późny start w Formule 1. Zadebiutował tam w 1978 w wieku 29 lat po występach w Formule 2. W debiutanckim sezonie występów w najwyższej formule wyścigowej jeździł dla zespołu Theodore. Fin wygrał niezaliczany do klasyfikacji mistrzostw świata wyścig na torze Brands Hatch. Jednakże po tym wydarzeniu Rosberg nie był w stanie kwalifikować się do wyścigów. Theodore poprawiał swój niedopracowany bolid, w związku z czym Rosberg przeszedł na 3 wyścigi do innego bardzo słabego zespołu – ATS.

Keke powrócił do Theodore'a po wypożyczeniu przez nich od zespołu Wolf podwozia, jednak praca nie układała się dobrze i Rosberg wrócił do ATS gdzie pozostał do końca sezonu.

Keke pojawił się w połowie sezonu 1979 w zespole Wolf. Zespół miał problemy z wypłacalnością, a Rosberg w ukańczaniu wyścigów. Keke znowu musiał przenieść się gdzie indziej. Dołączył do zespołu Émersona Fittipaldiego. W dwóch pierwszych wyścigach zajął 5. miejsce, jednak najczęściej nie kończył wyścigów lub nie kwalifikował się. Następny rok był jeszcze gorszy – nie zdobył ani jednego punktu.

Pomimo tego Williams wykazywał zainteresowanie Finem, gdyż zwolniło się miejsce po odejściu od wyścigów Alana Jonesa. Otrzymując konkurencyjny bolid, Rosberg stał się rewelacją roku i został mistrzem świata. Konsekwentnie zdobywał punkty i zdobył pierwszą wygraną w karierze w GP Szwajcarii rozgrywaną wtedy na francuskim torze Dijon-Prenois. Pierwszy pamiętny sezon Fina przyszedł w roku, kiedy żaden z kierowców nie wygrał więcej niż dwa wyścigi (chociaż spowodowane to było w dużym stopniu śmiercią Gilles'a Villeneuve'a i poważnym wypadkiem Didiera Pironiego). Rosberg używał popularnego wcześniej silnika Ford-Cosworth V8 w przeciwieństwie do reszty stawki, która miała silniki turbo.

Późniejsze lata startów Rosberga były niezbyt udane z powodu niekonkurencyjnego podwozia Williamsa i mocnego, ale zawodnego silnika Hondy. Nieszczęśliwie dla Fina silniki Hondy poprawiły się zaraz po jego związaniu się z McLarenem w połowie sezonu 1985. Williams z silnikami Hondy zdominował na 30 miesięcy świat Formuły 1. Obaj kierowcy Williamsa – Nelson Piquet i Nigel Mansell skorzystali na pracy Fina nad rozwojem silnika. W tym czasie Rosberg przeniósł się do McLarena na sezon 1986. Wydawało się, że Keke jest w mistrzowskim bolidzie, jednak został dotkliwie pokonany przez kolegę z zespołu – Alaina Prosta. Po tym Rosberg przeszedł na sportową emeryturę. Fin później przyznawał, że zbyt szybko zdecydował się na odejście.

Pod koniec lat 80. Rosberg startował w wyścigach długodystansowych, później przeszedł do serii DTM, gdzie reprezentował barwy Mercedesa i Opla. Oficjalnie zakończył czynną karierę w 1995 roku.

Rosberg spędził później dłuższy czas przy kierowaniu karierą przyszłego mistrza świata – Miki Häkkinena oraz Jyrkiego Järvilehto. Jego syn – Nico ścigał się w Formule 3 i Formule 3000. Odbył testy dla Williamsa, a w listopadzie 2005 roku i został potwierdzony jako kierowca wyścigowy tego zespołu w sezonie 2006. W 2016 zdobył tytuł mistrza świata Formuły 1 z zespołem Mercedesa.

Sezon	Zespół	Konstruktor	Zgł.	PKT	P.	P1	P2	P3	Punkt.	PP	NO	NS	DK	NZ
1986	Marlboro McLaren International	McLaren-TAG	16	22	6	-	1	-	7	1	-	8	-	-
1985	Canon Williams Honda Team	Williams-Honda	16	40	3	2	2	1	7	2	3	7
1984	Williams Grand Prix Engineering	Williams-Honda	16	20,5	8	1	1	-	5	-	-	10	-	-
1983	Podsumowanie		15	27	5	1	1	-	7	1	-	4	1	-
	TAG Williams Team	Williams-Honda	1	2		-	-	-	1	-	-	-	-	-
	TAG Williams Team	Williams-Ford	14	25		1	1	-	6	1	-	4	1	-
1982	TAG Williams Team	Williams-Ford	15	44	MŚ	1	3	2	10	1	-	4	1	-
1981	Fittipaldi Automotive	Fittipaldi-Ford	9	-	NS	-	-	-	-	-	-	6	-	5
1980	Skol Fittipaldi Team	Fittipaldi-Ford	11	6	10	-	-	1	2	-	-	4	-	3
1979	Olympus Cameras Wolf Racing	Wolf-Ford	7	-	NS	-	-	-	-	-	-	6	-	1
1978	Podsumowanie		9	-	NS	-	-	-	-	-	-	6	-	5
	Theodore Racing Hongkong	Wolf-Ford	3	-		-	-	-	-	-	-	2	-	1
	ATS Racing Team	ATS-Ford	5	-		-	-	-	-	-	-	3	-	-
	Theodore Racing Hongkong	Theodore-Ford	1	-		-	-	-	-	-	-	1	-	4
Razem	9	7	114	159,5	1xMŚ	5	8	4	38	5	3	53	2	14
Sezon	Zespół	Konstruktor	Zgł.	PKT	P.	P1	P2	P3	Punkt.	PP	NO	NS	DK	NZ
Legenda Zgł. PKT P. P1 P2 P3 Punkt. PP NO NS DK NZ Liczba zgłoszeń do wyścigów Liczba zdobytych punktów Pozycja zajęta w klasyfikacji generalnej Liczba zwycięstw Liczba drugich miejsc Liczba trzecich miejsc Wyścigi, w których kierowca punktował Liczba zdobytych pole position Liczba zdobytych najszybszych okrążeń Wyścigi, w których kierowca był niesklasyfikowany Wyścigi, w których kierowca był zdyskwalifikowany Wyścigi, do których kierowca się nie zakwalifikował