Paskal – Wikipedia, wolna encyklopedia

Paskal (Pa) – jednostka ciśnienia (także naprężenia) w układzie SI^[1] (jednostka pochodna układu SI).

${\displaystyle \mathrm {1\,Pa={\frac {1\,N}{1\,m^{2}}}={\frac {1\,kg}{1\,m\cdot s^{2}}}} }$

${\displaystyle \mathrm {[1\ Pa=1\ N/m^{2}=1\ kg\cdot m^{-1}\cdot s^{-2}]} }$

Nazwa paskal pochodzi od nazwiska francuskiego fizyka Blaise’a Pascala^[2].

Zgodnie z przedrostkami układu SI^[3]: skrót kPa oznacza kilopaskal (10³ Pa), MPa oznacza megapaskal (10⁶ Pa), GPa oznacza gigapaskal (10⁹ Pa), natomiast hPa – hektopaskal (100 Pa).

Hektopaskal jest zazwyczaj stosowany przy podawaniu ciśnienia atmosferycznego, ponieważ jest dokładnie równy stosowanej powszechnie przed latami sześćdziesiątymi XX w. w meteorologii w układzie CGS i MKSA jednostce milibar^[4]:

1 hPa = 100 Pa = 1 mbar = 10,19 mm H₂O

Ciśnienie atmosferyczne na poziomie morza wynosi przeciętnie 1013,25 hPa^[5]. Najniższe ciśnienie na świecie wynosiło 870 hPa (12 października 1979 roku w północnej części Oceanu Spokojnego), a najwyższe na powierzchni Ziemi – 1086 hPa (19 grudnia 2001 roku w miejscowości Tosontsengel w Mongolii)^[6].

1 Pa^[7] = 1,019716·10⁻⁵ at

  = 1,019716·10⁻⁵ kG/cm²

  = 1,450377·10⁻⁴ psi

  = 10⁻⁵ bar

  = 0,98692326671·10⁻⁵ atm

  = 0,0075006167382112 mm Hg

  = 0,1019716212977928 mm H₂O

  = 10 b

Zobacz hasło paskal w Wikisłowniku

• przedrostek SI

• Przelicznik jednostek ciśnienia