Mab (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Zdjęcie ukazuje pierścienie i kilka księżyców Urana, w tym Mab (S/2003 U 1) | |
Planeta | |
---|---|
Odkrywca | |
Data odkrycia | 25 sierpnia 2003 |
Tymczasowe oznaczenie | S/2003 U1 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 97 736 km[1] |
Mimośród | 0,0025[1] |
Okres obiegu | 0,923 d[1] |
Nachylenie do płaszczyzny równika planety | 0,134°[1] |
Długość węzła wstępującego | 350,737°[1] |
Argument perycentrum | 249,565°[1] |
Anomalia średnia | 273,769°[1] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | 20 km |
Powierzchnia | ~2 800 km² |
Objętość | ~14 000 km³ |
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,0047 m/s² |
Prędkość ucieczki | 11 m/s |
Albedo | 0,08 |
Jasność obserwowana (z Ziemi) | 24,0m |
Temperatura powierzchni | 64 K |
Mab (Uran XXVI) – mały wewnętrzny księżyc Urana, będący księżycem pasterskim pierścienia mi. Został odkryty przez Marka R. Showaltera i in. w 2003 roku przy pomocy teleskopu Hubble’a.
Księżyc ten był zbyt mały i ciemny, by mogła go wykryć sonda Voyager 2 podczas swojego przelotu obok Urana. Jego orbita podlega silnym perturbacjom, których przyczyną jest najprawdopodobniej oddziaływanie z jednym bądź kilkoma sąsiednimi satelitami.
Nazwa pochodzi od Mab – królowej wróżek w folklorze angielskim, na jej temat Merkucjo wygłosił monolog w sztuce Williama Szekspira pt. „Romeo i Julia”. Wcześniej księżyc ten nosił tymczasowe oznaczenie S/2003 U1[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hubble Uncovers Smallest Moons Yet Seen Around Uranus – Informacja o odkryciu, 25 września 2003