Margaret (księżyc) – Wikipedia, wolna encyklopedia
Planeta | |
---|---|
Odkrywca | |
Data odkrycia | 29 sierpnia 2003 |
Tymczasowe oznaczenie | S/2003 U3 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 14 146 700 km[1] |
Mimośród | 0,6772[1] |
Okres obiegu | 1661,00 d[1] |
Nachylenie do ekliptyki | 57,367°[1] |
Długość węzła wstępującego | 7,067°[1] |
Argument perycentrum | 90,017°[1] |
Anomalia średnia | 322,187°[1] |
Własności fizyczne | |
Średnica równikowa | ~20 km |
Średnia gęstość | 1,3 g/cm³ |
Albedo | 0,04 |
Jasność obserwowana (z Ziemi) | 25,2m |
Margaret (Uran XXIII) – mały, zewnętrzny księżyc Urana, odkryty przez Scotta S. Shepparda i in. w 2003 roku.
Nazwa księżyca pochodzi od imienia służącej z komedii Williama Szekspira pt. Wiele hałasu o nic. Wcześniej nosił on tymczasową nazwę S/2003 U3[2].
Orbita[edytuj | edytuj kod]
Półoś wielka orbity tego księżyca wynosi 14,1 mln km, a jeden obieg wokół Urana zajmuje mu około 4,5 roku.
Margaret wyróżnia się spośród pozostałych księżyców nieregularnych Urana tym, że porusza się po swojej wydłużonej orbicie ruchem prostym (zgodnie z kierunkiem obrotu planety), podczas gdy wszystkie księżyce grupy Sykoraks poruszają się ruchem wstecznym, a ich odchylenie od ekliptyki wynosi 140°–170°.
Inklinacja orbity Margaret jest bliska granicy stabilności ze względu na efekt Kozai. Efekt ten sprawia, że nie są znane żadne księżyce o orbitach nachylonych pod kątami pomiędzy 60° a 140° – po odpowiednio długim czasie księżyc na takiej orbicie rozbije się o powierzchnię planety lub zostanie wyrzucony z układu.