Marianie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł dotyczy Marianie (zgromadzenie polskie). Zobacz też: Marianiści (zgromadzenie francuskie).
Marianie
Dewiza: Pro Christo et Ecclesia
("Za Chrystusa i Kościół")
Herb zakonu
Pełna nazwa

Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny

Nazwa łacińska

Congregatio Clericorum Marianorum ab Immaculata Conceptionis Beatissimae Virginis Mariae

Skrót zakonny

MIC

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Status kanoniczny

Instytut życia konsekrowanego na prawach papieskich

Założyciel

św. o. Stanisław od Jezusa i Maryi Papczyński

Data założenia

1670

Data zatwierdzenia

1699

Przełożony

ks. Joseph Gerard Roesch MIC
Przełożony Generalny

Liczba członków

482 (2019)

Strona internetowa

Marianie – potoczna nazwa Zgromadzenia Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (łac. Congregatio Clericorum Marianorum ab Immaculata Conceptionis Beatissimae Virginis Mariae, (skr. MIC). Pierwsze powstałe na ziemiach polskich w XVII w., męskie, katolickie zgromadzenie zakonne – założone w 1670 przez św. o. Stanisława od Jezusa i Maryi Papczyńskiego. W 1909 roku Litwin bł. abp Jerzy Matulaitis-Matulewicz dokonał jego odnowy i reformy. Duchowość marianów koncentruje się na szerzeniu kultu Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej oraz Miłosierdzia Bożego i nabożeństwie wstawienniczym za dusze czyśćcowe. Motto: (łac.) Immaculata Virginis Mariae Conceptio sit nobis salus et protectio, (pol.) Niepokalane Poczęcie Maryi Dziewicy niech nam będzie zbawieniem i obroną.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Najstarszy portret założyciela marianów z końca XVII wieku

Pierwszy klasztor powstał w Puszczy Korabiewskiej, teraz nazywanej Mariańską. Kilka lat później na zaproszenie biskupa poznańskiego Stefana Wierzbowskiego kilku marianów udało się do Nowej Jerozolimy (obecnie Góra Kalwaria k. Warszawy). W 1699 roku papież Innocenty XII zatwierdził marianów jako zakon o ślubach uroczystych, pozwalając im zachowywać pochodzącą z Francji regułę zwaną Regułą 10 Cnót NMP. Marianie nosili wtedy białe habity. W 1723 roku zatwierdzono poprawione konstytucje zakonne. Później zakon rozwinął się zakładając klasztory, m.in. w Rzymie, Portugalii i na Litwie.

Pierwszym zwiastunem kryzysu, który spotkał w XIX wieku zakon jest zamknięcie przez Napoleona w roku 1798 klasztoru rzymskiego. W 1834 roku zamknięte zostały klasztory w Portugalii, a władze rosyjskie w Polsce zamknęły kilka polskich klasztorów. W 1904 roku był już tylko jeden klasztor (na Litwie w Mariampolu, zob. bazylika św. Michała Archanioła w Mariampolu), a w nim tylko jeden marianin – o. generał Wincenty Sękowski. Odrodzenia zakonu dokonuje Litwin, błogosławiony ks. Jerzy Matulaitis-Matulewicz, który swoje śluby zakonne złożył w 1909 roku. Odnowiciel zakonu zmienił konstytucje, białe habity zmienił na czarne sutanny kleru diecezjalnego. 15 września 1910 św. papież Pius X zatwierdził nowe konstytucje. Od tej pory zakon rozrastał się odzyskując klasztory w Rzymie i w Portugalii, oraz zakładając kolejne na Litwie, w Stanach Zjednoczonych, Łotwie, Argentynie, Wielkiej Brytanii, Brazylii, Rwandzie, Ukrainie, Białorusi, Kazachstanie, Słowacji, Czechach, Kamerunie i na Filipinach.

Teraźniejszość

[edytuj | edytuj kod]

Współcześnie (2011 rok) zgromadzenie liczy około 500 księży, braci i osób stowarzyszonych. Dzieli się na 5 prowincji i posługuje wiernym w 17 krajach. Przełożonym generalnym zgromadzenia jest ks. Joseph Gerald Roesch MIC (poprzednio dr Andrzej Pakuła MIC), zaś przełożonym Prowincji Polskiej ks. Eugeniusz Zarzeczny MIC (poprzednio w latach 2017–2023 Tomasz Nowaczek MIC, 2005-2017 ks. Paweł Naumowicz MIC, 1999–2005 ks. dr Andrzej Pakuła MIC)[1]. Zgromadzenie opiekuje się w Polsce sanktuariami w Licheniu oraz Stoczku Klasztornym. Prowadzi także Wydawnictwo Księży Marianów w Warszawie, Bractwo Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (w 1992 marianie otrzymali od teatynów wieczyste pełnomocnictwo na błogosławienie i nakładanie Niebieskiego Szkaplerza Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, wiernym wstępującym w szeregi Mariańskiego Bractwa) oraz wspierane jest przez Stowarzyszenie Pomocników Mariańskich.

Beatyfikacja o. Stanisława Papczyńskiego, założyciela zgromadzenia księży marianów, odbyła się 16 września 2007 roku w Licheniu. Uroczystości przewodniczył kard. Tarcisio Bertone, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej. Kanonizacja założyciela miała miejsce 5 czerwca 2016 r.

Marianie na świecie angażują się szczególnie mocno w szerzenie orędzia miłosierdzia, które narodziło się w Polsce za sprawą objawień św. Faustyny. Prowadzą oni między innymi sanktuaria Bożego Miłosierdzia w Stockbridge (Massachusetts) i brazylijskiej Kurytybie oraz John Paul II Institute of Divine Mercy i portal internetowy.[2]

W lutym 2023 r. w związku z Jubileuszem 350-lecia powstania zakonu, Kapituła Generalna Marianów przywróciła możliwość duchownym używania białego habitu[3], który podkreśla konsekrację zakonną i charyzmat zgromadzenia.

Wyniesieni na ołtarze wywodzący się ze zgromadzenia

[edytuj | edytuj kod]

Znani marianie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ l, Nowy Przełożony Generalny Marianów [online], marianie.pl, 11 lutego 2023 [dostęp 2023-05-31] (pol.).
  2. ↑ Marians of the Immaculate Conception
  3. ↑ y, Włochy, Rzym: Kuria Generalna Księży Marianów: informacja dotycząca przywrócenia w Zgromadzeniu możliwości używania białego habitu jako formy stroju uroczystego [online], Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia NMP [dostęp 2024-01-28] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marianie&oldid=74486424”