French
DeutschMaurice McLoughlin – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 stycznia 1890 |
| Data i miejsce śmierci | 10 grudnia 1957 |
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Gra pojedyncza | |
| Wimbledon | F (1913) |
| US Open | W (1912, 1913) |
| Gra podwójna | |
| US Open | W (1912–1914) |
Maurice Evans McLoughlin, „Kometa z Kalifornii”[1] (ur. 7 stycznia 1890 w Carson City, zm. 10 grudnia 1957 w Hermosa Beach) – amerykański tenisista, zwycięzca mistrzostw USA w grze pojedynczej i podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]McLoughlin uczył się gry w tenisa na publicznych kortach w północnej Kalifornii. Wypracował ofensywny styl gry. Był pierwszym zawodnikiem, którego serwis określono mianem „armatniego”. Wykorzystując ofensywne podanie i ostry return skutecznie grał przy siatce wolejem i smeczem[1].
W latach 1911–1915 nieprzerwanie występował w finałach mistrzostw USA (obecnie US Open) w grze pojedynczej. Tytuły mistrzowskie zdobył w 1912 i 1913 roku. W 1912 roku pokonał w decydującym meczu Wallace’a F. Johnsona, a rok później Richarda N. Williamsa. W 1913 roku Amerykanin doszedł do finału na Wimbledonie.
W latach 1912–1914 McLoughlin zdobył tytuły mistrzostw USA w deblu, partnerując Tomowi Bundy’emu. Również trzykrotnie, jednak z różnymi partnerami, osiągał finał w tej konkurencji.
McLoghlin debiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa w 1909 roku. W finale z ekipą Australazji uległ Anthony’emu Wildingowi, jak i Normanowi Brookesowi, nie zdobył także punktu w deblu partnerując Melvillowi Longowi. Wystąpił także w przegranym finale w 1911 roku (przegrał z Brookesem). W 1913 roku przyczynił się do zdobycia przez Amerykanów trofeum po finale z ekipą brytyjską. W singlu pokonał Charlesa Dixona i uległ Jamesowi Parke’owi, w deblu w parze z Haroldem Hackettem pokonał Charlesa Dixona i Herberta Ropera Barretta. Rok później McLoughlin pokonał w finale pomiędzy USA a Australazją zarówno Wildinga, jak i Brookesa, nie wystarczyło to jednak do sukcesu reprezentacji[1].
W nieoficjalnym rankingu światowym, publikowanym przez The Daily Telegraph, w 1914 roku był liderem klasyfikacji. Był również liderem rankingu amerykańskiego w latach 1912–1914. Jego karierę przerwała I wojna światowa, w czasie której służył w armii. Próbował jeszcze sił jako golfista.
Na kilka miesięcy przed śmiercią, w 1957 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
McLoughlin przyczynił się znacznie do popularyzacji tenisa w USA, a „Tennis Guide” w 1915 roku określił go jako „najwybitniejszego tenisistę amerykańskiego w historii”.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
[edytuj | edytuj kod]Gra pojedyncza (2–4)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1911 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta |  William Larned | 4:6, 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1912 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Wallace F. Johnson | 3:6, 2:6, 6:2, 6:4, 6:2 |
| Finalista | 2. | 1913 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Anthony Wilding | 6:8, 3:6, 8:10 |
| Zwycięzca | 2. | 1913 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard N. Williams | 6:4, 5:7, 6:3, 6:1 |
| Finalista | 3. | 1914 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Richard N. Williams | 3:6, 6:8, 8:10 |
| Finalista | 4. | 1915 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Bill Johnston | 6:1, 0:6, 5:7, 8:10 |
Gra podwójna (3–3)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1909 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | George Janes | Fred Alexander Harold Hackett | 4:6, 4:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1912 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Tom Bundy | Raymond Little Gustave Touchard | 3:6, 6:2, 6:1, 7:5 |
| Zwycięzca | 2. | 1913 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Tom Bundy | Clarence Griffin John Strachan | 6:4, 7:5, 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 1914 | U.S. National Championships, Newport | Trawiasta | Tom Bundy | George Church Dean Mathey | 6:4, 6:2, 6:4 |
| Finalista | 2. | 1915 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Tom Bundy | Clarence Griffin Bill Johnston | 6:2, 3:6, 4:6, 6:3, 3:6 |
| Finalista | 3. | 1916 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Ward Dawson | Clarence Griffin Bill Johnston | 4:6, 3:6, 7:5, 3:6 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 41–51.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, T – jak tenis, Jan Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979.
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame