French
DeutschMaximilian von Weichs – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Maximilian von Weichs podczas procesów norymberskich, między 1946 a 1948 rokiem | |
 feldmarszałek | |
| Pełne imię i nazwisko | Maximilian Maria Joseph Karl Gabriel Lamoral Reichsfreiherr von Weichs zu Glon |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 listopada 1881 |
| Data i miejsce śmierci | 27 września 1954 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1900–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Stanowiska | dowódca: |
| Główne wojny i bitwy | |
 | |
| Odznaczenia | |
       | |
.svg){kind=small}
Maximilian von Weichs, właściwie Maximilian Maria Joseph Karl Gabriel Lamoral Reichsfreiherr von Weichs zu Glon (ur. 12 listopada 1881 w Dessau, zm. 27 września 1954 na zamku Rösberg) – niemiecki wojskowy, szkoleniowiec i arystokrata, baron, feldmarszałek, dowódca grup armii „B” i „F”, naczelny dowódca wojsk niemieckich na Południowym Wschodzie (1943–1945). Oskarżony o zbrodnie wojenne w procesach norymberskich, nie był sądzony z powodu choroby. Uczestnik I i II wojny światowej.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 12 listopada 1881 w Dessau (dziś Dessau-Roßlau). Pochodził z rodziny szlacheckiej, był synem pułkownika. W 1900 został podchorążym, a w 1902 podporucznikiem. W latach 1908–1910 uczył się w szkole kawalerii, a w latach 1910–1913 w Akademii Wojny. W latach 1913–1914 pracował w centrali bawarskiego sztabu generalnego.
Podczas I wojny światowej początkowo był oficerem do poruczeń, potem pierwszym oficerem sztabu generalnego.
W latach międzywojennych nauczał taktyki w Szkole Piechoty w Dreźnie. W 1933 został generałem majorem[1] i dowódcą 3 Dywizji Kawalerii. Od 1935 stał na czele dywizji pancernej jako generał-porucznik[1], by zostać następnie w 1939 dowódcą 2 Armii[2].
W czasie II wojny światowej uczestniczył w kampanii przeciwko Francji w 1940, w 1941 w kampanii bałkańskiej, a następnie w operacji przeciwko ZSRR (Plan Barbarossa). W lipcu 1942 został głównodowodzącym Grupy Armii „B”[2], mianowany feldmarszałkiem 1 lutego 1943. Z rozkazu Adolfa Hitlera dowodził grupą armii „F”. 25 marca 1945 został przeniesiony do rezerwy.
Von Weichs został aresztowany przez wojska alianckie 2 maja 1945 i oskarżony w procesie generałów walczących na froncie południowym. Został jednak zwolniony z powodu choroby (1948) i jego proces nie odbył się[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Materiały utajnione przez Stalina. Teczka Hitlera pod red. Henrika Eberlego i Mathiasa Uhla, Świat Książki, Warszawa 2005. ISBN 83-247-0047-1.