Robert von Greim – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ten artykuł od 2008-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
28 zwycięstw | |
feldmarszałek | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1945 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska | dowódca Luftwaffe |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Robert Ritter von Greim (ur. jako Robert Greim 22 czerwca 1892 w Bayreuth, zm. 24 maja 1945 w Salzburgu)[1] – niemiecki wojskowy, as myśliwski, ostatni dowódca hitlerowskiej Luftwaffe i ostatni feldmarszałek w historii Niemiec. Weteran I i II wojny światowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Robert Greim był synem bawarskiego kapitana policji. Przed I wojną światową był kadetem służącym w artylerii, przeniesionym następnie do lotnictwa (Fliegtruppe) w 1915 r. Na początku latał na samolotach dwuosobowych, wstępując do Jasta 34. Dowodzony był on przez słynnego niemieckiego lotnika Manfreda von Richthofena. Latał na starszych Albatrosach oraz Pfalzach. W czerwcu 1918 stoczył walkę, w wyniku której stracił osłonę górnego skrzydła, ale udało mu się wylądować. Wojnę zakończył z liczbą 28 zestrzeleń i odznaczeniami Pour le Mérite oraz Bawarskim Orderem Maksa-Józefa (niem. Orden Max-Joseph). Ten drugi dawał mu tytuł szlachecki Ritter oraz pozwalał na używanie w nazwisku partykuły „von”.
Greim w 1933 r. został zaproszony przez Hermanna Göringa do pomocy przy budowie Niemieckich Sił Powietrznych. Został wtedy mianowany dowódcą szkoły pilotów myśliwskich otworzonej potajemnie w 1933 r. w Związku Radzieckim (zgodnie z ustaleniami traktatu wersalskiego Niemcy nie mogły mieć sił powietrznych).
W 1938 r. został szefem wydziału badań nad nowymi technologiami w lotnictwie, pracującego dla Luftwaffe. Po rozpoczęciu wojny brał udział w bitwie o Anglię, za co został odznaczony przez Hitlera Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami (niem. Ritterkreuz mit Eichenlaub und Schwertern des Eisernen Kreuzes).
Kiedy Armia Czerwona dotarła do Berlina, a III Rzesza chyliła się ku upadkowi, generał pułkownik (Generaloberst) Greim przyleciał do atakowanego Berlina wraz ze swoją przyjaciółką – kobiecym asem myśliwskim Hanną Reitsch, z misją ewakuowania Hitlera. Hitler odrzucił tę ostatnią deskę ratunku, ale promował Greima do stopnia feldmarszałka (niem. Generalfeldmarschall) i mianował go dowódcą Luftwaffe w miejsce skompromitowanego Göringa, który w ostatnich dniach popadł w niełaskę dyktatora. Był więc Greim zarówno ostatnim feldmarszałkiem mianowanym przez Hitlera, jak i ostatnim dowódcą Luftwaffe.
Raniony podczas lądowania, Greim nadal mógł opuścić Berlin. 8 maja 1945 dostał się do niewoli amerykańskiej. Po wojnie został wytypowany do wymiany w ramach radziecko-amerykańskiego układu o wymianie jeńców. Z obawy przed torturami i nieludzkim traktowaniem[potrzebny przypis] Robert Ritter von Greim popełnił samobójstwo 24 maja 1945 w więzieniu w austriackim Salzburgu. Jego ostatnie słowa przed zażyciem cyjanku potasu brzmiały: „Jestem dowódcą Luftwaffe, ale nie mam Luftwaffe”. Jego grób znajduje się na cmentarzu komunalnym w Salzburgu .
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Pour le Mérite – 8 października 1918[a]
- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
- Krzyż Rycerski – 24 czerwca 1940
- Liście Dębu (nr 216) – 2 kwietnia 1943
- Miecze (nr 92) – 27 sierpnia 1944
- Królewski Order Rodu Hohenzollernów
- bawarski Order Wojskowy Maksymiliana Józefa – 23 października 1918
- bawarski Order Zasługi Wojskowej IV Klasy
- Krzyż Żelazny (1914) I Klasy z okuciem ponownego nadania 1939
- Krzyż Żelazny (1914) II Klasy z okuciem ponownego nadania 1939
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niektóre źródła podają datę 14 października 1918.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Ritter von Greim. Munzinger Biographie [online], www.munzinger.de [dostęp 2020-07-09] (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- The Aerodrome: Robert von Greim (lista zwycięstw). [dostęp 2009-07-08]. (ang.).