Ernst Busch (oficer) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ernst Busch
Ilustracja
Ernst Busch między 1940 a 1943 rokiem, koloryzowane
feldmarszałek feldmarszałek
Pełne imię i nazwisko

Ernst Wilhelm Bernhard Busch

Data i miejsce urodzenia

6 lipca 1885
Essen-Steele, Królestwo Prus, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

17 lipca 1945
Aldershot, Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

1904–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Formacja

Reichsheer
Heer

Stanowiska

dowódca:
VIII Korpusu Armijnego
16 Armii
Grupy Armii „Środek”
Grupy Armii „H”
Oberbefehlshaber Nordwest

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

podpis
Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z liśćmi dębu Order „Pour le Mérite” Order Domowy Hohenzollernów Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Srebrna odznaka za rany (Cesarstwo Niemieckie) Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Odznaka za 25-letnią Służbę w Heer lub Kriegsmarine Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga

Ernst Wilhelm Bernhard Busch (ur. 6 lipca 1885 w Essen-Steele, zm. 17 lipca 1945 w Aldershot) – niemiecki wojskowy, feldmarszałek, dowódca VIII Korpusu Armijnego, 16 Armii, grup armii „Środek” i „H”, naczelny dowódca wojsk niemieckich na Północnym Zachodzie (1945). Uczestnik I i II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Essen-Steele w Niemczech jako syn dyrektora sierocińca. Uczęszczał do szkoły kadetów. Do armii wstąpił w 1904 roku i w czasie I wojny światowej służył na froncie zachodnim. W 1918 roku odznaczony został orderem Pour le Mérite. Po wojnie pozostał w wojsku i został Inspektorem Oddziałów Transportowych. W 1930 otrzymał promocję na stopień na podpułkownika i objął dowództwo 9 Pułku Piechoty. Od 1933 pułkownik.

W kampanii wrześniowej w stopniu generała piechoty dowodził VIII Korpusem jako podkomendny generała Lista. Na froncie zachodnim w 1940 roku dowodził 16 Armią. Za tę kampanię odznaczony został Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego.

Busch wziął udział w Operacji Barbarossa, początkowo jako dowódca 16 Armii. Dowodzone przez niego oddziały zajęły Demiańsk i wzięły udział w blokadzie Leningradu. Następnie Busch zmuszony został do wycofania swoich oddziałów w wyniku ofensywy Armii Czerwonej. Zajął pozycje wzdłuż linii Staraja-Ostaszków i za obronę tej pozycji mianowany został feldmarszałkiem. W latach 1943–1944 dowodził Grupą Armii Środek, ale większość jego oddziałów została zniszczona podczas walk na Białorusi, głównie ze względu na strategiczne błędy Hitlera. W lipcu 1944 roku został odwołany i zastąpiony przez feldmarszałka Modela.

Ponownie objął komendę w marcu 1945 roku. Tym razem dowodził na froncie zachodnim. Trzon jego sił stanowiła 1 Armia Spadochronowa. Oddziały Buscha próbowały bezskutecznie powstrzymać wojska alianckie. 3 maja 1945 roku feldmarszałek Busch poddał się wojskom marszałka Montgomery’ego w okolicach Lüneburga. Busch umarł 17 lipca 1945 roku jako jeniec w obozie w Aldershot w Anglii.

Pochowany jest na niemieckim cmentarzu wojskowym w Cannock Chase[1].

Był flegmatycznym mężczyzną o grubych rysach i wielkiej wytrzymałości fizycznej. Pole bitwy nie było mu obce, (...) jego odwaga również nie budziła wątpliwości (...). Największymi wadami Buscha jako dowódcy [były] brak wyobraźni, mała giętkość umysłu i uległość wobec Hitlera w krytycznych chwilach. Jeśli chodzi o rolę czołgów w bitwie, był wręcz typowym konserwatystą[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Casualty Details: Ernst Bernhard Wilhelm Busch. Commonwealth War Graves Commission. [dostęp 2021-09-25]. (ang.).
  2. Steven H. Newton, Feldmarszałek Walther Model. Ulubiony dowódca Hitlera, Wydawnictwo Amber, Warszawa 2007, s. 63.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]