Mięsień odwodziciel palca małego (ręka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mięsień odwodziciel palca małego oznaczony strzałką

Mięsień odwodziciel palca małego (łac. musculus abductor digiti minimi) – w anatomii człowieka największy mięsień małego palca zlokalizowany w powierzchownej warstwie kłębika (kłębu palca V). Przebiega od kości grochowatej, więzadła grochowato-haczykowego i troczka zginaczy do łokciowej strony paliczka bliższego palca małego[1][2].

Unaczyniony jest przez gałąź dłoniową głęboką od tętnicy łokciowej, a unerwiony przez gałąź głęboką nerwu łokciowego[1][2].

Mięsień ten odwodzi mały palec w stawie śródręczno-paliczkowym; przy wyprostowanym palcu zgina w stawie śródręczno-paliczkowym i prostuje w obu stawach międzypaliczkowych[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 841, ISBN 978-83-200-4323-5.
  2. a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 1, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 334–336, ISBN 978-83-66548-14-5.