Mięsień przeciwstawiacz palca małego (ręka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mięsień przeciwstawiacz palca małego (łac. musculus opponens digiti minimi) – w anatomii człowieka mięsień ręki zlokalizowany w najgłębszej warstwie kłębika. Przebiega on od troczka zginaczy i haczyka kości haczykowatej nadgarstka do powierzchni łokciowej bliższej połowy V kości śródręcza^[1][2].

Unaczyniony jest przez gałąź dłoniową głęboką od tętnicy łokciowej, a unerwiony przez gałąź głęboką nerwu łokciowego^[1][2].

Jego funkcją jest nieznaczne wyprowadzanie V kości śródręcza z płaszczyzny pozostałych kości śródręcza^[1][2].

Czasem wyróżniany jest także mięsień przeciwstawiacz palca małego na stopie, uważa się go jednak zwykle za część zginacza krótkiego palca małego^[3].

• AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5 .