Mięsień zwieracz dolny gardła – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mięśnie gardła i policzka (strzałką zaznaczony zwieracz dolny gardła)

Mięsień zwieracz dolny gardła (łac. musculus constrictor pharyngis inferior, musculus laryngopharyngeus) – w anatomii człowieka mięsień gardła, jeden z trzech jego zwieraczy (obok mięśnia zwieracza górnego gardła i mięśnia zwieracza środkowego gardła)[1][2].

Jest kształtu trapezowatego. Przyczepia się do kresy skośnej chrząstki tarczowatej krtani (część tarczowo-gardłowa) oraz do powierzchni bocznej chrząstki pierścieniowatej krtani i łuku ścięgnistego łączącego chrząstki tarczowatą i pierścieniowatą (część pierścienno-gardłowa). Włókna mięśniowe kończą się częściowo na szwie gardła, a częściowo zlewając się z błoną mięśniową przełyku (najniższe włókna)[1][2].

Unerwiają go gałązki nerwu błędnego ze splotu gardłowego[1][2].

Wspólnie z pozostałymi zwieraczami gardła bierze udział przesuwaniu kęsa pokarmu w dół podczas przełykania, zwężając gardło[1][2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom II. Trzewa, wyd. X, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 133–137, ISBN 978-83-200-4501-7.
  2. a b c d Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 211–213, ISBN 978-83-66548-16-9.