Michelle Pfeiffer – Wikipedia, wolna encyklopedia

Michelle Pfeiffer

Michelle Pfeiffer (2018)
Imię i nazwisko	Michelle Marie Pfeiffer
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1958 Santa Ana
Zawód	aktorka, producentka, modelka
Współmałżonek	Peter Horton (1981–1988; rozwód) David E. Kelley (od 1993)
Lata aktywności	od 1979
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

'Michelle Marie Pfeiffer (ur. 29 kwietnia 1958 w Santa Ana) – amerykańska aktorka i producentka filmowa, modelka.

Jedna z największych gwiazd kina amerykańskiego. W 1982 zwróciła na siebie uwagę rolą głównej bohaterki w Grease 2. Film nie zyskał uznania krytyki, jednak wysoko oceniono poziom gry Pfeiffer^[1]. Status gwiazdy filmowej przyniósł jej udział w Czarownicach z Eastwick (1987), gdzie partnerowali jej Cher, Susan Sarandon i Jack Nicholson. Występ we Wspaniałych Baker Boys (1989) umocnił jej pozycję w Hollywood oraz zaowocował nagrodą Złotego Globu. Do najważniejszych filmów w jej karierze należą: Człowiek z blizną (1983), Tequila Sunrise (1988), Poślubiona mafii (1988), Niebezpieczne związki (1988), Powrót Batmana (1992), Pole miłości (1992), Wiek niewinności (1993), Wilk (1994), Młodzi gniewni (1995), Co kryje prawda (2000), Jestem Sam (2001), Gwiezdny pył (2007), Lakier do włosów (2007), Sylwester w Nowym Jorku (2011), Mroczne cienie (2013) i Porachunki (2013)^[2].

W 2007 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6801 Hollywood Boulevard^[3][4].

Urodziła się w Santa Ana w Kalifornii w rodzinie protestanckiej^[5] jako drugie z czworga dzieci Donny (z domu Taverna) i Dicka Richarda Pfeiffera^[6]. Wychowywała się ze starszym bratem Rickiem (ur. 1955) oraz dwiema młodszymi siostrami – Dedee (ur. 1964) i Lori (ur. 1965)^[7]. Uczęszczała do Newport Harbor High School^[8] w Newport Beach, zanim w 1976 roku ukończyła Fountain Valley High School w Fountain Valley^[8]. Pasjonowała się teatrem i pływaniem, pracowała jako kasjerka w supermarkecie^[5] i wybierała się na kurs dla stenotypistek. Jej życie zmieniło się, gdy w roku 1978 zdobyła tytuł Miss hrabstwa Orange. Zatrudniono ją jako modelkę, uczyła się aktorstwa w The Beverly Hills Playhouse, a potem trafiła do studia aktorskiego w Hollywood.

Po udziale w serialach – ABC Fantastyczna wyspa (Fantasy Island, 1978–1981) jako Atena, ABC Dom Delta (Delta House, 1979), NBC CHiPs (1979) i ABC B.A.D. Cats (1980) – zadebiutowała na dużym ekranie w dwóch komediach – Rycerze hollywoodzkich nocy (The Hollywood Knights, 1980) z Tonym Danzą i Znów zakochani (Falling in Love Again, 1980) z Elliottem Gouldem. Sukcesem była postać typowej nastolatki w muzycznym sequelu Grease 2 (1982)^[6] u boku Maxwella Caulfielda, za którą zdobyła w Los Angeles nominację do Young Artist Award.

Uznanie zdobyła w roli Elviry Hancock – biernej i narkotyzującej się kochanki gangstera Lopeza, a następnie żony Tony’ego Montany, granego przez Ala Pacino w dramacie kryminalnym Briana De Palmy Człowiek z blizną (Scarface, 1983). Później Pfeiffer stworzyła nominowaną do nagrody Saturna kreację Isabeau d’Anjou w adaptacji XIII-wiecznej legendy romańskiej Richarda Donnera Zaklęta w sokoła (Ladyhawke, 1985) z Rutgerem Hauerem o parze kochanków zaklętych przez wzgardzonego tyrana.

W onirycznej komedii sensacyjnej Ucieczka w noc (Into the Night, 1985) z Jeffem Goldblumem była tajemniczą Dianą, której pojawienie się zapowiada serię przygód jak z koszmarnego snu. Do komediowych sukcesów zalicza się postać zmiennej i niewiernej aktorki Faith Healy z komedii Alana Aldy Słodka wolność (Sweet Liberty, 1986), matka sześciorga dzieci zafascynowana wysłannikiem piekieł w komedii fantasy Czarownice z Eastwick (The Witches of Eastwick, 1987) oraz nominowana do nagrody Złotego Globu rola wesołej wdówki po groźnym mafiosie (Alec Baldwin) w kasowym obrazie Poślubiona mafii (Married to the Mob, 1988).

W filmie Tequila Sunrise (1988) zagrała restauratorkę, która waha się czy wybrać policjanta (Kurt Russell) czy przemytnika (Mel Gibson). Za rolę cnotliwej pani Marie de Tourvel, która ulega cynicznemu wicehrabiemu de Valmont w stylowej ekranizacji powieści Choderlos de Laclos Niebezpieczne związki (Dangerous Liaisons, 1988), otrzymała nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA) oraz nominację do nagrody Oscara.

Kreacja piosenkarki Susie Diamond ratującej przed upadkiem tytułowy duet Bakerów w filmie muzycznym Wspaniali bracia Baker (The Fabulous Baker Boys, 1989) przyniosła jej m.in. prestiżową nagrodę im. D.W. Griffitha, Złoty Glob i drugą w karierze nominację do nagrody Oscara. Kolejne nominacje do nagrody Złotego Globu zdobyła za role – Rosjanka Katja Orlowa w adaptacji powieści Johna le Carré Wydział Rosja (The Russia House, 1990), kelnerka Frankie w melodramacie Frankie i Johnny (Frankie and Johnny, (1991) u boku Ala Pacino, Lurene Hallett w dramacie Pole miłości (Love Field, 1992) – także nominacja do nagrody Oscara oraz hrabina Ellen Olenska w melodramacie Martina Scorsese Wiek niewinności (The Age of Innocence, 1993). W 1991 zajęła siódme miejsce na liście najlepiej opłacanych aktorów na świecie (z honorarium w wysokości 4,5 mln dol.), przy czym była najlepiej opłacaną aktorką według tego zestawienia^[9].

Znakomite recenzje, dwie nominacje do nagrody MTV za najlepszy pocałunek z Michaelem Keatonem i najbardziej pożądaną kobietę przyniosła jej rola przebiegłej i uwodzicielskiej Kobiety-Kota w kasowym hicie kinowym Tima Burtona Powrót Batmana (Batman Returns, 1992). Za postać nauczycielki języka angielskiego stosującej niekonwencjonalne metody nauczania w szkole dla licealistów z gett etnicznych, absolwentki szkoły oficerskiej korpusu Marines w biograficznym dramacie kryminalnym Młodzi gniewni (Dangerous Minds, 1995) odebrała nagrodę Blockbuster Entertainment. Za rolę ekscentrycznej ateistki Ingrid Magnussen w dramacie obyczajowym Biały oleander (White Oleander, 2002) zdobyła nagrody w kategoriach najlepsza aktorka drugoplanowa na festiwalach filmowych Kansas City Film Critics Circle Awards i San Diego Film Critics Society Awards.

W 1980 poznała aktora Petera Hortona^[10], za którego wyszła za mąż 5 października 1981^[10]. Jednak 1 października 1988 rozwiodła się^[10]. W styczniu 1993 poznała scenarzystę telewizyjnego Davida E. Kelleya^[10]. Pobrali się 13 listopada 1993. Mają córkę Claudię Rose (ur. 1993) i syna Johna Henry’ego (ur. 1994).

• 1996: Szczęśliwy dzień (One Fine Day, producent wykonawczy)
• 1997: Tysiąc akrów krzywd (A Thousand Acres)

• Michelle Pfeiffer w bazie IMDb (ang.)
• Michelle Pfeiffer w bazie Filmweb
• Michelle Pfeiffer w bazie Notable Names Database (ang.)