Mika Kallio – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2015-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mika Kallio

Państwo	Finlandia
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1982 Valkeakoski
Sezon 2015
Seria	Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie Moto2
Zespół	Italtrans Racing Team
Motocykl	Kalex Moto2 2015
Nr startowy	36
Partnerzy	Franco Morbidelli
Sukcesy
2005 - 2006 Motocyklowe Mistrzostwa Świata w klasie 125 cm³ (wicemistrz)
Strona internetowa

Mika Kallio (ur. 8 listopada 1982 w Valkeakoski) – fiński motocyklista uczestniczący w Motocyklowych Mistrzostwach Świata. Swoją karierę rozpoczął w 1997 roku. Już wtedy zaczął świętować pierwsze sukcesy w mistrzostwach Finlandii. Kolejne zwycięstwa w tych zawodach odnosił w 1999 i 2000 roku.

Fin startował również w żużlu na lodzie, gdzie wygrał mistrzostwa Finlandii w 2000, 2004 i 2005 roku w klasie 125 cm³, również zwyciężał dwukrotnie w klasie 500 cm³.

W 2006 roku został wybrany najlepszym sportowcem w sportach motorowych w Finlandii.

Kallio po raz pierwszy uczestniczył w wyścigach Mistrzostw Świata w wyścigu o Grand Prix Niemiec, 22 lipca 2001. Wyścig zakończył już na pierwszym okrążeniu. Kolejny raz na start musiał czekać dwa miesiące.23 września, podczas Grand Prix Walencji ujechał cztery okrążenia. Fin nie zdobył ani jednego punktu w klasyfikacji generalnej. Na kolejne starty musiał czekaj aż do wiosny. Wtedy wystartował w Japonii, jednak z miernym skutkiem, ponieważ nie ukończył zawodów. Przez kolejne wyścigi startował coraz lepiej i w pierwszych trzech startach na starym kontynencie znajdował się na pozycjach w czołowej dziesiątce. Po dobrych startach trzykrotnie nie kończył wyścigów. Po czym już nie jeździł tak rewelacyjnie. Ostatecznie zdobył 78 oczek w ciągu 16 konkursów. W 2003 roku Kallio startował bardzo nierówno. Do wyścigu o Grand Prix Niemiec, ani raz nie znalazł się w czołowej piątce, a zdarzało się, że znajdował się poza punktowaną piętnastką. Właśnie po wyścigu w Sachsenring Fin zmienił drużynę. Przeszedł z Ajo Motorsport używającego Hondy do zespołu KTM. Była to dobra decyzja, bo już w pierwszym wyścigu w nowym zespole zajął czwarte miejsce tracąc do podium 0,6 sekundy. Później wystąpiły trzy słabsze starty, po czym w wyścigu o Grand Prix Malezji zajął pierwszy raz w historii miejsce na podium. Przegrywając jedynie z Danielem Pedrosą. Kolejny startów nie ukończył, choć w przedostatnim starcie zajął w kwalifikacjach trzecie miejsce. Sezon 2004 również wyglądał podobnie jak poprzedzający. Do wyścigu o wielką nagrodę Niemiec, ani razu nie znalazł się w czołowej piątce, ale u naszych zachodnich sąsiadów znalazł się na piątej pozycji. W kolejnym wyścigu był czwarty. Następnie nie ukończył wyścigu w Czechach, a w kolejnym starcie w Portugalii po raz drugi ukończył zawody na drugim miejscu. Przegrywając jedynie z Hectorem Barberą. Końcówka sezonu nie była udana. Na pięć startów tylko jeden ukończył (4. miejsce w Katarze).

W 2005 roku Kallio po raz pierwszy miał szansę zdobyć tytuł mistrza świata. Sezon rozpoczął bardzo dobrze. Najpierw w Hiszpanii był drugi przegrywając z Marco Simoncelli. Jednak tydzień później nie było już na niego mocnych i okazał się najlepszym zawodnikiem w wyścigu o wielką nagrodę Portugalii. Kolejny start był zdecydowanie słabszy. W Chinach był dopiero 11., choć w kwalifikacjach wywalczył sobie pole position. Po powrocie do Europy wrócił na podium, a dokładnie na jego najniższym stopniu. We Włoszech również zapowiadało się na dobry wynik, ale defekt maszyny zapobiegł ambicjom Fina. W Katalonii Mika znów zdobył najlepsze miejsce na starcie i znów nie dojechał do mety. Ta sama sytuacja powtórzyła się w Holandii. W skróconym wyścigu w Wielkiej Brytanii (opady deszczu) Fin nie zdołał obronić ponownie najlepszego miejsca na starcie i zajął siódmą lokatę. Znowu przełomowym momentem było Grand Prix Niemiec, które Mika wygrał startując z pole position. Nastąpiła passa, w której zawodnik KTM-u cztery razy stanął na podium. W tym wygrywając konkurs w Japonii. W Grand Prix Kataru doszło do wygranej kolegi z zespołu Gábor Talmácsi, który próbował zwolnić na ostatnich metrach, aby pomóc Kallio. Nie udało mu się to i wygrał o zaledwie 0,017 sekundy. Kolejny start w Australii był gorszy, bo był piąty, a w przedostatniego wyścigu w Turcji Fin nie ukończył co spowodowało, iż w ostatnim wyścigu sezonu zawodnik jeżdżący na motocyklu KTM musiał wygrać, a walczący z nim Thomas Lüthi być najwyżej na 14. miejscu. Pierwsza część planu się sprawdziła. Fin wygrał wyścig w Walencji, jednak Szwajcar był dziewiąty i to on wygrał mistrzostwa zaledwie o 5 punktów.

Sezon 2006 Fin również ukończył na drugim miejscu, ale tym razem zdecydowanie przegrał z Alvaro Bautistą, choć wygrał Chinach, Holandii oraz Japonii to Hiszpan wygrał, aż 8 razy i walka z nim nie mogła się zakończyć powodzeniem. Fin mógł tylko patrzeć jak rośnie przewaga między nima Bautistą.

Rok rozpoczął się od czwartego miejsca w Hiszpanii, w kolejnym starcie doszło do pierwszego 2. miejsca w sezonie w tym samym kraju, gdzie w poprzednim roku Kallio stracił cenne 5 oczek w walce o tytuł mistrza świata w Katarze. W Turcji ponownie nie ukończył wyścigu. Po czym wygrał w Chinach. Powrót na stary kontynent nie był już tak udany jak rok wcześniej. Tylko we Francji stanął na drugim stopniu podium. Po miesiącu przerwy Fin ponownie stanął na podium, tylko, że na najwyższym stopniu. Po dwóch tygodniach w Donington Park ustąpił jedynie Bautiście. Kolejny raz na podium pojawił się w ostatnim wyścigu wakacji przegrywając ponownie z Hiszpanem. Taka sytuacja utrzymywała się jeszcze przez dwa wyścigi. Wtedy Mika przełamał passę i wygrał, choć tylko o 0,185 sekundy. Do końca sezonu Fin utrzymywał się na podium, będąc trzecim w Portugalii oraz drugi w Walencji.

W 2007 roku Fin przeniósł się do 250 cm³. Dwa pierwsze starty nie były dobre. W obydwu Mika nie dojechał do mety. Następnie były trzy wyścigi w czołowej dziesiątce i ponowny nie sklasyfikowany wyścig. Kolejne trzy nie przyniosły większej zmiany. Miejsca w drugiej połowie pierwszej dziesiątki nie były najlepsze, ale znowu zbliżał się wyścig o GP Niemiec, które zawsze zawodnikowi z KTMu wychodziło. I tym razem nie było inaczej. Zwycięzcą został Hiroshi Aoyama, a tuż za nim był Kallio tracąc tylko 0,119 sekundy. Po miesięcznych startach motocyklistów, nadszedł wyścig w Czechach, gdzie znowu Fin znalazł się na podium, tym razem na jego najniższym stopniu. Następne dwa starty wyglądały tak jak początek sezonu. Wyścigi w San Marino i Portugalii zostały nie zakończone dojazdem na metę. Tydzień po wyścigu w Portugalii w Japonii Mika wygrał pierwszy raz w klasie 250. Było to drugie z rzędu zwycięstwo w Japonii, jednak tym razem przy wyższych obrotach maszyny. Koniec sezonu Kallio uwieńczył zwycięstwem w Walencji wyprzedzając o 0,371 sekundy Alexa de Angelisa.

Sezon 2008 Kallio zaczął bardzo dobrze. W pierwszym wyścigu sezonu w Grand Prix Kataru, pierwszym wyścigu nocnym w historii zajął trzecie miejsce tracąc nieco ponad sekundę do zwycięzcy. Trzy tygodnie później wygrał Grand Prix Hiszpanii, a dwa tygodnie później stał się po raz pierwszy w swojej karierze liderem mistrzostw świata w klasie 250 cm³, dzięki trzeciemu miejscu w wyścigu. Swoją przewagę powiększył po zwycięstwie w Grand Prix Chin. Kolejne zawody odbyły się już w Europie. We Francji zajął piąte miejsce. W kolejnym starcie na półwyspie Apenińskim podczas Grand Prix Włoch uzyskał swój najlepszy w karierze występ w Mugello. Dotychczas był tam najwyżej szósty. Chociaż Fin nie znalazł się na podium to powiększył swoją przewagę nad drugim Pasinim z 16 do 18 punktów. W Katalonii Mika nie ukończył wyścigu z powodu defektu motocykla przez co zbliżył się do niego Włoch Marco Simoncelli, który wygrał na torze pod Barceloną. Na Donington Park zawodnikowi dopisało szczęście. Na ostatnich okrążeniach był trzeci, jednak z małą szansą na zwycięstwo. Kolejny błąd Simoncelli'ego spowodował, iż jadący z nim Alvaro Bautista stracił linię jazdy. Wykorzystał to Kallio wyprzedzając obu zawodników. Prowadzenie nie oddał do końca wyścigu. Sześć dni później w holenderskim Assen Kallio miał problemy z dobraniem opon. Jego Dunlopy nie wytrzymały tempa wyścigu i pod koniec zawodów Fin musiał jeździć wolniej, aby przybyć na metę na punktowanej pozycji. Wykorzystał to zdarzenie Simoncelli odrabiając praktycznie całą stratę do lidera kwalifikacji. Kallio po tym wyścigu miał punkt przewagi nad Włochem. Jednak już w Niemczech Fin stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej. Simoncelli wygrał, a Kallio zajął 4. miejsce co spowodowało 11 punktową przewagę Włocha.

* – Sezon w trakcie.

Sezon	Klasa	Motocykl	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	Poz.	Pkt.
2001	125cc	Honda	JPN	RSA	SPA	FRA	ITA	CAT	NED	GBR	GER NU	CZE	POR	VAL NU	PAC	AUS	MAL	BRA			NC	0
2002	125cc	Honda	JPN NU	RSA 12	SPA 5	FRA 8	ITA NU	CAT 9	NED NU	GBR NU	GER 9	CZE 10	POR 8	BRA 8	PAC 6	MAL 7	AUS NU	VAL 16			11	78
2003	125cc	Honda	JPN 11	RSA 7	SPA 16	FRA NU	ITA 13	CAT 7	NED 11	GBR 7	GER 10										11	88
		KTM										CZE 4	POR NU	BRA 19	PAC 7	MAL 2	AUS NU	VAL NU
2004	125cc	KTM	RSA 12	SPA NU	FRA 6	ITA NU	CAT 9	NED NU	BRA 8	GER 5	GBR 4	CZE NU	POR 2	JPN NU	QAT 4	MAL NU	AUS NU	VAL NU			10	86
2005	125cc	KTM	SPA 2	POR 1	CHN 11	FRA 3	ITA NU	CAT 3	NED NU	GBR 7	GER 1	CZE 2	JPN 1	MAL 2	QAT 2	AUS 5	TUR NU	VAL 1			2	237
2006	125cc	KTM	SPA 4	QAT 2	TUR NU	CHN 1	FRA 2	ITA 6	CAT NU	NED 1	GBR 2	GER 8	CZE 2	MAL 2	AUS 2	JPN 1	POR 3	VAL 2			2	262
2007	250cc	KTM	QAT NU	SPA NU	TUR 6	CHN 5	FRA 7	ITA NU	CAT 6	GBR 6	NED 8	GER 2	CZE 3	RSM NU	POR NU	JPN 1	AUS NU	MAL 4	VAL 1		7	157
2008	250cc	KTM	QAT 3	SPA 1	POR 3	CHN 1	FRA 5	ITA 4	CAT NU	GBR 1	NED 7	GER 4	CZE 5	RSM NU	IND C	JPN 4	AUS 3	MAL NU	VAL 11		3	196
2009	MotoGP	Ducati	QAT 8	JPN 8	SPA NU	FRA NU	ITA 13	CAT 9	NED NU	USA	GER 14	GBR 10	CZE NU	IND 8	RSM 7	POR NU	AUS 9	MAL 10	VAL 9		15	71
2010	MotoGP	Ducati	QAT NU	SPA 7	FRA 13	ITA NU	GBR 13	NED 11	CAT 12	GER NU	USA 9	CZE NU	IND NU	RSM NU	ARA 14	JPN 15	MAL 12	AUS 11	POR	VAL	17	43
2011	Moto2	Suter	QAT 20	SPA 17	POR NU	FRA NU	CAT 8	GBR NU	NED NU	ITA 17	GER NU	CZE 13	IND 9	RSM 15	ARA 10	JPN 10	AUS 16	MAL 6	VAL 2		16	61
2012	Moto2	Kalex	QAT 10	SPA 7	POR 9	FRA 5	CAT 9	GBR 10	NED 10	GER 2	ITA 11	IND 4	CZE 9	RSM 4	ARA 15	JPN 16	MAL 6	AUS NU	VAL 7		6th	130
2013	Moto2	Kalex	QAT 5	AME 3	SPA NU	FRA 2	ITA 5	CAT 9	NED 4	GER 12	IND 7	CZE 1	GBR 6	RSM 9	ARA 5	MAL 4	AUS 7	JPN 2	VAL 14		4	188
2014	Moto2	Kalex	QAT 2	AME 4	ARG 7	SPA 1	FRA 1	ITA 6	CAT 4	NED 3	GER 2	IND 1	CZE 2	GBR 2	RSM 2	ARA 7	JPN 5	AUS 4	MAL 2	VAL NU	2	289
2015	Moto2	Kalex	QAT 6	AME 8	ARG 4	SPA NU	FRA NU	ITA NU	CAT 12	NED 8	GER 12	IND NU	CZE 15	GBR 20	RSM NU						15	72
		Speed Up														ARA 11	JPN 15	AUS 8	MAL 12	VAL 10