Nycticorax olsoni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Nycticorax olsoni
Ashmole, Simmons, Bourne, 2003
ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

pelikanowe

Podrząd

czaplowce

Rodzina

czaplowate

Rodzaj

Nycticorax

Gatunek

N. olsoni

Nycticorax olsoniwymarły gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Występował na Wyspie Wniebowstąpienia na południowym Oceanie Atlantyckim.

Odkrycie gatunku

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek jest przede wszystkim znany z fragmentów kości sześciu osobników znalezionych w jaskiniach i pokładach guana na Wyspie Wniebowstąpienia. Nycticorax olsoni opisany został przez Philipa Ashmole’a, Kennetha Edwina Laurence’a Rydera Simmonsa i Williama Richmonda Postle’a Bourne’a w 2003 roku. Gatunek otrzymał swoją nazwę na cześć amerykańskiego biologa i ornitologa Storrsa Lovejoya Olsona[1].

Cechy gatunku

[edytuj | edytuj kod]

Opis Nycticorax olsoni znajduje się prawdopodobnie w rozdziale pt. D'une isle nommte I'Ascention sprawozdania z podróży André Théveta Les singularitez de la France antarctique z 1555 roku. Nawiązuje on do nielotnego ptaka, a jego opis w wolnym tłumaczeniu brzmi:[2]

Ponadto na tej wyspie jest pewien rodzaj dużego ptaka, nazywanego Aponar; mają one niewielkie skrzydła i dlatego nie mogą latać. Są wielkie i wysokie jak czaple, mają biały brzuch, a grzbiet czarny jak węgiel, dziób jak u kormoranów, a gdy się je zabija, kwiczą jak świnie.

Powszechnie wiadomo, że André Thévet nie jest w pełni wiarygodny, ponieważ niekiedy mistyfikował opowieści o zwierzętach lub innych rzeczach. Podobna nazwa Apponat została już wcześniej zastosowana przez Jacques’a Cartiera, który używał jej do opisu alki olbrzymiej w raporcie z wyprawy po północno-zachodnim Atlantyku w 1534 roku[3]. Jednak na Wyspie Wniebowstąpienia nie odnaleziono kości, jak również innych śladów bytowania alki olbrzymiej. Domniemywać więc można, że Thévet rzeczywiście opisywał Nycticorax olsoni.

Wymarcie

[edytuj | edytuj kod]

Nycticorax olsoni wyginął w XVI wieku, prawdopodobnie z powodu nadmiernych polowań. Wtórnym czynnikiem mogło być także wprowadzenie na wyspę ssaków, które zabijały dorosłe ptaki i niszczyły ich gniazda.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bourne, W. R. P., Ashmole, N. P. & Simmons K. E. L.. A new subfossil night heron and a new genus for the extinct rail from Ascension Island, central tropical Atlantic Ocean. „Ardea”. 91 (1), s. 45–51, 2003. 
  2. Jeremy Gaskell: Who killed the Great Auk?. Oxford University Press, 2000, s. 8. ISBN 978-0198564782.
  3. Jacques Cartier, Henri Michelant, Alfred Ramé, Voyage de Jaques Cartier au Canada en 1534, Paris 1865, s. 34–35 (fr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]