Paul Annacone – Wikipedia, wolna encyklopedia
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1963 |
Wzrost | 185 cm |
Gra | praworęczna, jednoręczny bekhend |
Status profesjonalny | 1984 |
Zakończenie kariery | 1993 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 3 |
Najwyżej w rankingu | 12 (3 marca 1986) |
Australian Open | 4R (1987) |
Roland Garros | 3R (1988) |
Wimbledon | QF (1984) |
US Open | 3R (1985, 1990) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 14 |
Najwyżej w rankingu | 3 (6 kwietnia 1987) |
Australian Open | W (1985) |
Roland Garros | QF (1985) |
Wimbledon | SF (1986) |
US Open | F (1990) |
Paul Annacone (ur. 20 marca 1963 w Southampton (Nowy Jork)) – amerykański tenisista i trener tenisa, zwycięzca Australian Open 1985 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Zawodowym tenisistą był w latach 1984–1993.
W grze pojedynczej wygrał 3 turnieje rangi ATP World Tour oraz osiągnął 3 finały. W rozgrywkach wielkoszlemowych jest ćwierćfinalistą Wimbledonu 1984, gdy przystępował do turnieju jako 242. tenisista w rankingu[1]. Pokonał m.in. w 4 rundzie 13. w zestawieniu ATP Johana Krieka, a przegrał z Jimmym Connorsem.
W grze podwójnej jest mistrzem Australian Open 1985, startując w parze z Christo Van Rensburgiem. Amerykanin jest ponadto finalistą US Open 1990, kiedy to tworzył debel z Davidem Wheatonem. Łącznie w tej konkurencji zwyciężył w 14 turniejach, a w dalszych 16 był finalistą.
Wspólnie z Betsy Nagelsen osiągnął w 1987 finał gry mieszanej na US Open w finale ponosząc porażkę z Martiną Navrátilovą i Emilio Sánchezem.
Annacone zagrał w 1 meczu o Puchar Davisa, w 1986 roku w półfinale grupy światowej z Australią, w rywalizacji deblowej wspólnie z Kenem Flachem. Australia awansowała do finału po triumfie 3:1, a punkt dla Stanów Zjednoczonych zdobył debel Annacone–Flach po pokonaniu Pata Casha i Johna Fitzgeralda.
W rankingu gry pojedynczej Annacone najwyżej był na 12. miejscu (3 marca 1986), a w klasyfikacji gry podwójnej na 3. pozycji (6 kwietnia 1987).
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–3)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1985 | Atlanta | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 6:7, 6:7, 2:6 |
Zwycięzca | 1. | 1985 | Los Angeles | Twarda | Stefan Edberg | 7:6, 6:7, 7:6 |
Zwycięzca | 2. | 1985 | Brisbane | Dywanowa (hala) | Kelly Evernden | 6:3, 6:3 |
Finalista | 2. | 1985 | Melbourne | Dywanowa (hala) | Marty Davis | 4:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 1988 | Stratton Mountain | Twarda | Andre Agassi | 2:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 1989 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Kelly Evernden | 6:7, 6:4, 6:1, 2:6, 6:3 |
Gra podwójna (14–16)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1983 | Kolonia | Dywanowa (hala) | Eric Korita | Nick Saviano Florin Segărceanu | 3:6, 4:6 |
Finalista | 2. | 1984 | Livingston | Twarda | Glenn Michibata | Scott Davis Ben Testerman | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 1984 | Sydney | Trawiasta | Christo Van Rensburg | Tom Gullikson Scott McCain | 7:6, 7:5 |
Zwycięzca | 2. | 1985 | Delray Beach | Twarda | Christo Van Rensburg | Sherwood Stewart Kim Warwick | 7:5, 7:5, 6:4 |
Zwycięzca | 3. | 1985 | Atlanta | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Steve Denton Tomáš Šmíd | 6:4, 6:3 |
Finalista | 3. | 1985 | Las Vegas | Twarda | Christo Van Rensburg | Pat Cash John Fitzgerald | 6:7, 7:6, 6:7 |
Finalista | 4. | 1985 | Newport | Trawiasta | Christo Van Rensburg | Peter Doohan Sammy Giammalva Jr. | 1:6, 3:6 |
Finalista | 5. | 1985 | Los Angeles | Twarda | Christo Van Rensburg | Scott Davis Robert Van’t Hof | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 4. | 1985 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Brad Gilbert Sandy Mayer | 3:6, 6:3, 6:4 |
Zwycięzca | 5. | 1985 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Christo Van Rensburg | Mark Edmondson Kim Warwick | 3:6, 7:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 6. | 1986 | Londyn WCT | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 4:6, 6:1, 6:7, 7:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 1986 | Stratton Mountain | Twarda | Christo Van Rensburg | Peter Fleming John McEnroe | 3:6, 6:3, 3:6 |
Zwycięzca | 6. | 1987 | Key Biscayne | Twarda | Christo Van Rensburg | Ken Flach Robert Seguso | 6:2, 6:4, 6:4 |
Finalista | 8. | 1987 | Orlando | Twarda | Christo Van Rensburg | Sherwood Stewart Kim Warwick | 6:2, 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 7. | 1987 | Chicago | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Mike De Palmer Gary Donnelly | 6:3, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 1987 | Tokio | Twarda | Kevin Curren | Andrés Gómez Anders Järryd | 6:4, 7:6 |
Finalista | 9. | 1988 | Schenectady | Twarda | Patrick McEnroe | Alexander Mronz Greg Van Emburgh | 3:6, 7:6, 5:7 |
Zwycięzca | 9. | 1988 | Paris | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Jim Grabb Christo Van Rensburg | 6:2, 6:2 |
Finalista | 10. | 1988 | Sztokholm | Twarda (hala) | John Fitzgerald | Kevin Curren Jim Grabb | 5:7, 4:6 |
Zwycięzca | 10. | 1989 | Memphis | Twarda (hala) | Christo Van Rensburg | Scott Davis Tim Wilkison | 7:6, 6:7, 6:1 |
Zwycięzca | 11. | 1989 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Rick Leach Jim Pugh | 6:3, 7:5 |
Finalista | 11. | 1989 | Scottsdale | Twarda | Christo Van Rensburg | Rick Leach Jim Pugh | 7:6, 3:6, 2:6, 6:2, 4:6 |
Finalista | 12. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Christo Van Rensburg | Pieter Aldrich Danie Visser | 4:6, 3:6 |
Finalista | 13. | 1989 | Wiedeń | Dywanowa (hala) | Kelly Evernden | Jan Gunnarsson Anders Järryd | 2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 12. | 1990 | Toronto | Twarda | David Wheaton | Broderick Dyke Peter Lundgren | 6:1, 7:6 |
Finalista | 14. | 1990 | US Open, Nowy Jork | Twarda | David Wheaton | Pieter Aldrich Danie Visser | 2:6, 6:7, 2:6 |
Finalista | 15. | 1992 | Newport | Trawiasta | David Wheaton | Royce Deppe David Rikl | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 13. | 1993 | Atlanta | Ceglana | Richey Reneberg | Todd Martin Jared Palmer | 6:4, 7:6 |
Finalista | 16. | 1993 | Coral Springs | Ceglana | Doug Flach | Patrick McEnroe Jonathan Stark | 4:6, 3:6 |
Zwycięzca | 14. | 1993 | Pekin | Dywanowa (hala) | Doug Flach | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:6, 6:3 |
Gra mieszana (0–1)
[edytuj | edytuj kod]Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1987 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Betsy Nagelsen | Martina Navrátilová Emilio Sánchez | 4:6, 7:6, 6:7 |
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]Annacone pracę jako trener rozpoczął w 1995 roku. Prowadził:
- Pete’a Samprasa (sezony 1995–2002)[2]
- Tima Henmana (sezony 2003–2007)[1]
- Rogera Federera (sezony 2010–2013)[3]
- Sloane Stephens (od początku sezonu 2014 do lipca sezonu 2014)[4]
W latach 2008–2010 był kapitanem reprezentacji Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Paul Annacone – Personal. atpworldtour.com. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- ↑ Jennifer Frey: With Dedication, Sampras Aces Third U.S. Open. washingtonpost.com, 11 września 1995. [dostęp 2016-12-27]. (ang.).
- ↑ Roger Federer splits with coach. [w:] Associated Press [on-line]. espn.com, 13 września 2013. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- ↑ Douglas Robson: Sloane Stephens splits with coach Paul Annacone. [w:] USA TODAY Sports [on-line]. usatoday.com, 23 lipca 2014. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
- ↑ Roger Federer hires Paul Annacone as coach for 'test period'. [w:] Telegraph staff [on-line]. telegraph.co.uk, 26 lipca 2010. [dostęp 2017-01-11]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-01-11] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-01-11] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2017-01-11] (ang.).